سر پیری و مملکت‌گیری

محمّدرضا رضایی

​​​​​​​اخیراً عکس‌هایی از متن سخنرانی‌های بایدن منتشر شده که مشخص کرده است برای وی جزئی‌ترین کارهای زندگی معمولی یک انسان را هم می‌نویسند که یادش نرود. حالا کاری نداریم پیرمرد سنسور تشخیصش خراب شده و موقع سخنرانی همان‌ها را هم از روی کاغذ می‌خواند. بیشتر می‌خواهیم ببینیم برای بایدن چه یادداشت‌هایی روی در و دیوار کاخ سفید می‌زنند.
یادداشت روی تختخواب: صبح به‌ خیر؛ برای اینکه زنده بمونی باید نفس بکشی. هوا رو بکش تو، بعد بده بیرون. تا وقتی که دوباره بیای بخوابی همین کار رو باید پشت سر هم تکرار کنی.
یادداشت روی میز صبحانه: عه! اینجوری می‌شینن پشت میز؟ دست و رو نشسته؟ نه! خیلی کار بدیه؛ اول برو دستشویی، بعد دست و صورتت رو بشور. مثل اون دفعه شیر آب سرد و داغ رو اشتباه نگیری‌ها، دیگه پماد نداریم.
یادداشت روی در دستشویی: لامصّب با دمپایی دستشویی نیا بیرون، همون تو باید درشون بیاری. حوله هم اونجا آویزونه، اول خشک کن.
یادداشت روی میز صبحانه: کره رو بمال روی نون؛ چرا می‌ندازیش تو لیوان قهوه؟... نه دیگه، با دست درش نیار چندش.
یادداشت روی میز کار: چرا یک ساعته‌ داری با کره زمین روی میز بازی می‌کنی؟ کلّ کار امروزت همینه که اون بیست‌ تا نامه روی میز رو امضا کنی؛ اونم یادت میره؟
یادداشت روی پرونده: امضات اونجوری نیست اصلاً؛ اون خطّه رو باید از بالا بکشی زیر حرف آخر... نه اونجوری نه، دارم می‌گم از بالا... ای بابا ولش کن، تو همون انگشت بزنی هم قبوله.
یادداشت روی در جلویی ماشین: از این در نباید سوار شی، جلو بشینی با دکمه‌های ماشین ور می‌ری، چپ می‌کنیم. برو آخرین در رو سوار شو.
یادداشت روی صندلی ماشین: اینقدر با اون دکمه شیشه بازی نکن... هی محافظا! یکیتون تا رسیدن به مقصد، دستای بایدن رو سفت نگه داره.
یادداشت روی پشت محافظ جلویی: الآن‌ داری می‌ری دیدار، ولیعهد عربستان. یه جوری باهاش حرف بزن انگار نوکر خونه‌زادتون بوده. باز ندوی سمتش که ازش شیر بدوشی؛ این یه اصطلاحه، آدما شیر واقعی تولید نمی‌کنن.
یادداشت روی پیشانی مترجم دیدار: پاهاتو بکن تو کفش بابا؛ کل محل ملاقات رو بو برداشته. مگه دیشب نگفتم جورابات رو بشور؟
یادداشت روی درب خروجی محل ملاقات: یکم دیگه عادی رفتار کن، خبرنگار‌ها رو رد کنیم، بعدش تو ماشین راحت باش.
یادداشت روی پلّکان کاخ سفید: چرا از پلّه می‌خوای بری؟ آسانسور رو واسه تو قُرُق کردن... اوناهاش پشت سرت؛ اون اتاقکه اسمش آسانسوره.
یادداشت روی درب کمد: لباست رو که درآوردی، حتماً مسواک بزن، بعد بگیر بخواب.
یادداشت روی تختخواب: نگفتم مسواک بزنی؟ برو مثل بچه آدم مسواکت رو بزن، وگرنه فردا از یادداشت‌های اینجوری خبری نیست؛ خودت باید تنهایی از پسش بربیای.
یادداشت روی بالشت: برق رو هم خاموش کن.