اسکوچیچ؛ موفقِ مغضوب

وصال روحانی/ پیدا کردن دلایل اینکه دراگان اسکوچیچ در عین موفقیت در کارش محبوب نیست، آنقدرها هم کار سختی نشان نمی‌دهد. این مربی 54 ساله اهل کرواسی، شاید خیلی چیزها را بلد باشد اما‌ های و هوی کردن را نمی‌شناسد و نمی‌داند چطور زحماتش را جلوه‌گر و آن را به مردم نشان بدهد، به گونه‌ای که از چند و چون آن مطلع شوند و قدر وی را بدانند. او متمرکز بر کارش است و هرچه انجام می‌دهد، در راستای رسیدن به اهداف فوتبال ملی است. اما فوتبال ایران این‌گونه رویکردها را پاس نمی‌دارد و کسانی در آن برنده‌اند که بابت هر کار کوچکی هم آنقدر ناله و ابراز درد و بیچارگی کنند که تمام عالم و آدم از آنچه پیرامون آنها روی داده، مطلع شوند و گمان کنند که طرف شق‌القمر کرده است و در نتیجه او را گرامی دارند.اسکوچیچ نقطه مقابل کارلوس کی‌روش است که اگرچه کارش مثل او خوب و قوی بود اما هر قسمت از کارش را چنان بازتاب می‌داد و با آب و تاب و حرارت درباره آن سخن می‌گفت که تمامی ایرانیان می‌فهمیدند او به چه دستاوردی رسیده است. این مربی 69 ساله پرتغالی بواقع آخر شلوغ‌ بازی و نهایت‌‌ های و هوی بود و حتی کارهای نکرده را به خود نسبت می‌داد و چون تندخو بود و احترام به سایرین را نمی‌شناخت و نگاهی از سر نخوت به همگان می‌انداخت و تکبری آزاردهنده داشت، مجال هرگونه آرامش و بررسی درست را از سایرین می‌گرفت. کی‌روش از آن طریق به هرچه می‌خواست، می‌رسید و با هنر‌ های و هوی کردنش هر امتیاز و توفیقی را به خود اختصاص می‌داد. چیزی که سرمربی اسبق ملوان و فولاد با آن نا‌آشناست و آنقدر سر به درون دارد که سایرین حق او را می‌خورند و مغضوب این و آن می‌شود. هیچ کس نمی‌گوید اسکوچیچ یک مربی برجسته و سطح اول جهانی است و بواقع هم نیست و او را باید درجه دو و سه تلقی کرد و به تبع آن گزینه ارشد و اصلحی برای هدایت «یوزها» در مرحله نهایی جام جهانی 2022 به حساب نمی‌آید اما او به سبب خصلت‌های اجتماعی و صفات خاص فردی‌اش حتی قادر نیست حداقل حق و سهم خود را بستاند و به چیزی دست یابد که حق مسلم اوست. او با نتایجی که در دو سال و نیم اخیر گرفته، شایسته احترام است و نباید او را این‌گونه بازیچه جنگ‌های داخلی در فدراسیون فوتبال کنند؛ فدراسیونی که ضعیف‌ترین و ناتوان‌ترین فدراسیون 50 سال اخیر فوتبال ماست.جا دارد در سه ماهی که تا شروع جام جهانی بیست و دوم مانده، اگر واقعاً بنابر حفظ اسکوچیچ و حضور وی در این میدان است، از ادامه تضعیف وی دست برداشته شود و لااقل با قطع تبلیغات منفی پیرامون او فضایی فراهم شود که وی بتواند آنچه دارد صرف نبردهایی شایسته‌تر با رقبای قدرتمند ایران در «آوردگاه قطر» کند. این امری نیست که نتوان به آن دست یافت و نقطه انصاف و منطق می‌خواهد و توجه به این نکته مهم که اگر قرار است در ستیز با تیم‌هایی در اندازه انگلیس، امریکا و ولز سرفراز باشیم، مربی‌مان باید از فشارهای حاشیه‌ای رها باشد و نفس بکشد و بدرستی فکر کند و طراحی‌های بایسته‌ای داشته باشد.