سیامک صفری:از تئاتر حمایت کنیم؛ حتی تئاتر بد
سیامک صفری یکی از بازیگران سرشناس اما گزیدهکار تئاتر و البته سینما و تلویزیون است. او که چند وقتیاست نسبت به گذشته کمکار شده و مخاطبان کمتر او را مخصوصاً بر صحنه تئاتر دیدهاند در گفتوگو با «ایران تئاتر»، از اهمیت حمایت از تئاتر، حتی به قول او تئاتر بد حرف زده است. صفری در بخشی از این گفتوگو بهدلیل کمکاریاش اشاره میکند و میگوید: بله نسبت به گذشته کمتر کار کردهام و در حال حاضر فعالیتی در زمینه بازی و کارگردانی تئاتر ندارم اما در سریال «پدر گواردیولا» به کارگردانی سعید نعمتالله بازی کردهام که برای پخش از شبکه نمایش خانگی آماده میشود. سیامک صفری ادامه میدهد: «برای اجرای جدید، ترجیح میدهم از متون ایرانی که کمپرسوناژ باشد، استفاده کنم. یکی از دوستان دو نمایشنامه خیلی خوب نوشته است که در صورت قطعی شدن تصمیم اجرا، یکی از آنها را روی صحنه خواهم برد.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر در پاسخ به تعامل سالنهای خصوصی با هنرمندان گفت: «سالنهای خصوصی تا جایی که بتوانند در طول اجرا با هنرمندان هماهنگ هستند ولی آنها هم مسائل خودشان را دارند که حیاتشان به آن وابسته است و به همین دلیل ریسک زیادی نمیکنند. مطمئن هستم اگر برای حمایت دولتی از سالنهای خصوصی فکری شود، آنها هم این امکان را پیدا میکنند که تعامل بهتر و بیشتری با گروههای اجرایی داشته باشند.» او میگوید: «متأسفانه معیار کار خوب، پول درآوردن شده است و این یک طنز ترسناک در تئاتر ماست. یک اجرا به سختی روی صحنه میرود اما چون پولی در نیاورده است آن را کار بدی میدانند. به نظر در مقابل هشتگ (کار خوب ببینیم) باید کمپین حمایتی با نام (تئاتر بد ببینیم) راه انداخت. این روزها، ملاک تئاتر بد، نبود هنرمند شناختهشده در این نمایشهاست و مخاطبان تنها به همین دلیل به تماشای بعضی از اجراها نمیروند.» صفری صحبتهایش را با این نکته ادامه میدهد: «کاش یکبار خلاف جهت آب شنا کنیم. مگر چقدر هزینه بلیت این نوع کارهاست؟ به این فکر کنیم که شاید کار بد هم حرفی برای گفتن داشته باشد. اکثر گروههای اجرایی درآمدی ندارند، فروش کم و هزینه بالای سالنها آنها را از ادامه فعالیت دلسرد میکند. اینجاست که دولت میتواند مثل یک منجی وارد عمل شود و حداقل به حمایت از گروهها بپردازد.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر در پاسخ به تعامل سالنهای خصوصی با هنرمندان گفت: «سالنهای خصوصی تا جایی که بتوانند در طول اجرا با هنرمندان هماهنگ هستند ولی آنها هم مسائل خودشان را دارند که حیاتشان به آن وابسته است و به همین دلیل ریسک زیادی نمیکنند. مطمئن هستم اگر برای حمایت دولتی از سالنهای خصوصی فکری شود، آنها هم این امکان را پیدا میکنند که تعامل بهتر و بیشتری با گروههای اجرایی داشته باشند.» او میگوید: «متأسفانه معیار کار خوب، پول درآوردن شده است و این یک طنز ترسناک در تئاتر ماست. یک اجرا به سختی روی صحنه میرود اما چون پولی در نیاورده است آن را کار بدی میدانند. به نظر در مقابل هشتگ (کار خوب ببینیم) باید کمپین حمایتی با نام (تئاتر بد ببینیم) راه انداخت. این روزها، ملاک تئاتر بد، نبود هنرمند شناختهشده در این نمایشهاست و مخاطبان تنها به همین دلیل به تماشای بعضی از اجراها نمیروند.» صفری صحبتهایش را با این نکته ادامه میدهد: «کاش یکبار خلاف جهت آب شنا کنیم. مگر چقدر هزینه بلیت این نوع کارهاست؟ به این فکر کنیم که شاید کار بد هم حرفی برای گفتن داشته باشد. اکثر گروههای اجرایی درآمدی ندارند، فروش کم و هزینه بالای سالنها آنها را از ادامه فعالیت دلسرد میکند. اینجاست که دولت میتواند مثل یک منجی وارد عمل شود و حداقل به حمایت از گروهها بپردازد.»
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه