هنرمندان جوان شهرستانی ، چشم انتظار حمایت

بهارک بی‌گناه
نقاش و گالری‌دار

​​​​​​​به‌عنوان گالری‌داری که تاکنون سعی کرده‌ام نمایشگاه‌های بسیاری برای هنرمندان شهرستانی برپا کنم تا این استعدادهای نو اما ناشناخته شکوفا شوند، معتقدم که قطعاً راهکار بسیاری پیش روی گالری‌دارهای تهران و مؤسسات هنری برای حمایت از هنرمندان تجسمی سراسر کشور وجود دارد.
در این روزهای گرم سال که تحریم‌های ناجوانمردانه شرایط محیطی را دشوار و باعث افزایش قیمت برخی از اقلام و نیازهای ضروری مردم شده، وضعیت بازار و اقتصاد هنر نیز چندان رضایتبخش و بی‌غبار نیست. قاعدتاً در شرایط یکسان اقتصادی، تأمین نیازهای اساسی برای همه خانواده‌ها و حتی هنردوستان، اولویت بالاتری از خرید آثار هنری دارد.
به جز برخی از موارد انگشت شمار که بعضاً در مصداق حراجی‌های هنری در خبرهای روزانه می‌شنویم، فضای عمومی عرضه و تقاضا در جامعه هنری، این روزها منجر به رضایتمندی هنرمندان بالاخص آنهایی که از شهرهای کوچک‌تر و برای اولین بار کار خود را در تهران عرضه می‌کنند، نمی‌شود.
هنرمندان پایتخت نشین حداقل این شانس را دارند که به رغم عدم فروش آثارشان، بر اساس پیش‌بینی‌های قبلی خود، از بازدید و حضور دوستان و آشنایان خود در زمان برگزاری نمایشگاه بهره‌مند باشند ولی هنرمندانی که با انگیزه حضور فعال‌تر و نمایش هنرشان برای مخاطبان و نقادان حرفه‌ای‌تر قصد نمایش آثار خود در نگارخانه‌های پایتخت را دارند، با مشکلات ومعضلات متعددی مواجه می‌شوند. این قشر از هنرمندان که سختی و هزینه حمل آثار خود و اسکان چند روزه در تهران را با هدف فوق متحمل می‌شوند، چندان مورد رغبت و پذیرش نگارخانه‌های پایتخت قرار نمی‌گیرند. احتمال پایین فروش یا حتی بازدید آثارهنرمندان سایر شهرها در تهران و عدم تطابق آیین‌نامه‌ها و ضوابط فعلی ناظر بر فعالیت نگارخانه‌ها با اخذ ورودیه از هنرمندان، اقتصاد پایداری برای نگارخانه‌ها فراهم نمی‌کند، به نحوی که بتوانند هزینه‌های خود را حتی در نقطه سر به سر تأمین کنند.
در این میان هنرمندان جوانی که برای اولین بار آثار خود را که بعضاً آثار فاخری در میان آنها است، می‌خواهند به نمایش بگذارند، حتماً نیاز به حمایت یک نهاد تنظیم کننده در این عرصه دارند. این حمایت می‌بایست به‌صورت نظام‌مند و از طریق نگارخانه‌ها که فعالیت خود را در این نهاد ثبت و ضبط می‌کنند، صورت پذیرد. واضح‌تر آن که، نگارخانه‌هایی که آثار هنرمندان نو پا را به نمایش می‌گذارند چه خوب است که از حمایت مادی در قالب یک دستورالعمل اجرایی نظام‌مند، بهره‌مند شوند و این مکانیزم باعث شود تا اگر احتمالاً آثار این هنرمندان فروش نرفت، خللی در روند ارائه خدمات یکسان به همه اقشار جامعه هنری وارد نشود. ظرفیت هنری در جامعه امروز، بویژه هنرمندان جوان، ظرفیت و استعدادی بی‌بدیل و استثنایی است و این تصمیم‌گیران سازمان‌های هنری امروز هستند که می‌توانند با تصمیمات خلاقانه، فضای عرضه و به تبع آن تقاضای آثار هنری را بهبود و کسب و کاری در ‌شأن هنرمندان برقرار کنند.