باغبان «ارغوان» خیابان کوشک، با هزار سالگان سر به سر شد

هوشنگ ابتهاج، شاعری که کلمه را می‌شناخت و قدر آن را می‌دانست دیروز با هفت هزار سالگان سر به سر شد. او باغبان مشهورترین ارغوان ادبیات ایران است. سایه در کتاب پیر پرنیان اندیش، ماجرای درخت ارغوانش را به زیبایی شرح داده است. ظاهراً میان آن دو، دلبستگی چنان زیاد بوده که بنا بر روایت راویان کتاب، سایه نمی‌تواند در حضور آنها شعر ارغوان خودش را بخواند و می‌گوید گریه‌اش می‌گیرد. ابتهاج در این کتاب می‌گوید: «وقتی داشتم سال ۴۵ خانه [خیابان] کوشک رو می‌ساختم، یک کنده‌‌ای زیر خاک بود، عجیب بود؛ یک کنده خیلی قطور بود شاید به اندازه هشتاد، نود سانت. من هیچ نمی‌دونستم چه درختیه.اردیبهشت بود، دور این کنده یه پاجوش‌هایی زده بود. بعد که این برگ‌ها بزرگتر شدن فهمیدم که ارغوانه. توی تمام مدت بنایی نگذاشتم سیمان و آهک کنار این کنده بریزه.خلاصه من این درختو نگه داشتم؛ در طول سال‌ها قد کشید و بلند شد.بعد اون بهاری که من خونه نبودم اون شعر ارغوان رو ساختم. بعدش دیگه اون خونه‌ رو فروختم؛ سال ۱۳۶۸ ولی ارغوان هست هنوز. دیگه سال‌هاست نرفتم اونجا. ولی امسال [۱۳۸۵] کاوه و عروسم رفتند اونجا و عکس گرفتند. دیدم تنه‌ها کم شده؛ شش هفت تا تنه مونده بقیه ظاهراً خشک شده یا بریدن.ظاهراً تنه‌های کلفت‌تر از تشنگی خشک شدن؛ آبشون ندادن. ولی هنوز ارغوان هست.» خانه ابتهاج، واقع در خیابان کوشک(تقوی)، متعلق به اوایل دوره پهلوی دوم است و در ۲۴ آبان ۱۳۸۷، به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. حالا سال‌هاست که این خانه در تملک کارخانه سیمان تهران است و بخش اداری کارخانه در آن فعال!