مستقل، فرهمند و میراث‌دار شعرای گذشته

غلامحسین امیرخانی
خوشنویس

​​​​​​​در شرایط تاریخی کشور عزیزمان ایران، افراد شایسته که شخصیت‌شان دارای جامعیتی باشد که جهان بینی‌شان بتواند برای بهتر شناساندن فرهنگ وهنر و تاریخ ایران کمک کند، خیلی کمیاب هستند و از این تعداد کم آنهایی که واقعاً باید فرصت بهتر و بیشتری داشته باشند که بتوانند به جامعه و دنیا این مقام و موقعیت فرهنگی را معرفی کنند، خیلی کم هستند. مخصوصاً این استاد ارجمند و شاعر گرانمایه یکی از قله‌های شعر امروز بود و همه مردم می‌دانند در کشوری که بزرگانی چون سعدی، حافظ، مولانا، نظامی و... هستند، طبع و نگاه ما بسیار مشکل‌پسند می‌شود و هر کس بخواهد در دنیای شعر و ادب جایگاهی داشته باشد، در سایه آنها قرار می‌گیرد، اما ابتهاج کسی بود که شخصیت مستقل و فرهمندش به‌عنوان شاعر شایسته‌ای که می‌تواند زبان روز را طوری به کار ببرد که دارای همان عمق و معنا باشد و در عین حال به‌عنوان میراث‌دار، استادان بلند‌مرتبه را نیز نمایندگی کند. به هر حال عمر با برکت ایشان در عالم موسیقی و ادب، اندیشه‌ای است که بتواند ما را به گذشته پیوند دهد. ایشان چنین شخصیت و مقامی بود.