سفارت ایران در آتن اعلام کرد که کشتی مسروقه توسط یونان بزودی همراه محموله کامل نفتی عازم کشورمان خواهد شد
پاسخ بازدارنده سپاه به دزدی دریایی امریکا
گروه سیاسی/ خبر بازپسگیری نفت مسروقه ایران از سوی یونان و بازگرداندن این محموله به کشورمان بعد تازهای از تسلط و برتری میدانی نیروهای دفاعی کشور در روند تأمین امنیت خطوط مواصلاتی کشتیهای تجاری و نفتکشهای ایرانی در مواجهه با خرابکاری امریکا را به نمایش گذاشت. سفارت جمهوری اسلامی ایران در آتن جمعه شب گذشته ۲۱ مردادماه در صفحه توئیتر خود اعلام کرد که عملیات انتقال نفت مسروقه ایران به کشتی «لانا» که حامل نفت ایران بوده است، در آبهای یونان در حال انجام است و کشتی بزودی همراه محموله کامل نفت، عازم کشورمان خواهد شد. پیشتر سفارت کشورمان خبر داده بود که دیوان عالی یونان در دادگاه تجدیدنظر به نفع ایران رأی داده و عملیات بازگشت نفت سرقت شده ایران بزودی آغاز میشود.
یونان 26 فروردین ماه سال جاری یک نفتکش روسی موسوم به «پگاس» که بعدها به «لانا» تغییر نام داد، در امتداد جزیره «ائوبویا» در حالی که حامل 700 هزار بشکه نفت ایران بود، توقیف کرد و سپس به درخواست وزارت دادگستری امریکا، محموله این نفتکش را به یک نفتکش امریکایی منتقل کرد، این در حالی بود که تصرف در محموله کشتی با پرچم جمهوری اسلامی ایران، مصداق راهزنی بینالمللی به شمار میرفت که مسئولیت مستقیم آن متوجه دولت یونان و تصرفکنندگان غیرقانونی آن میشد.
چنان که انتظار میرفت این اقدام امریکا در سطح رسمی با واکنش مقامهای کشور رو به رو شد و با درخواست از سازمان بینالمللی دریانوردی برای بررسی این تصمیم دادگاه یونان، فاز قضایی ماجرا کلید خورد. در پی اعتراض ایران، یک دادگاه منطقهای یونان دستور بازگشت نفت توقیف شده به ایران را در تاریخ 9 ژوئن (19 خردادماه) صادر کرد اما چند روز بعد یک دادگاه جدید به طور موقت در پی درخواست یک شرکت قطعات یدکی یونانی که خواستار دریافت پول برای ارائه خدمات خاص به این نفتکش شده بود، عزیمت این نفتکش را ممنوع کرد.
تلافی در سطحی گسترده
اما این تنها بخشی از مواجهه معمول ایران با تکیه بر راهبرد «پایان دوران بزن و دررو» و در پاسخ به سیاستهای خصمانه امریکا بود که در سالهای اخیر ذیل رویکرد زورمدارانه خود در فضای بینالمللی به جریان انداخته بود. کمتر از یک ماه و نیم بعد بود که نیروی دریایی سپاه در اقدامی تلافیجویانه و در واکنش به توقیف نفتکش ایران در سواحل یونان از توقیف ۲ فروند نفتکش یونانی موسوم به «پرودنت واریور» و «دلتا پوسایدن» به دلیل تخلفات انجام گرفته در آب های خلیج فارس خبر داد.
نیروی دریایی سپاه در پی این اقدام که با استناد به اصل پذیرفته شده «حق مقابله به مثل» انجام داده بود، هشدار داد که در صورت آزاد نشدن نفتکش «لانا»، احتمال توقیف ۱۷ کشتی یونانی دیگر در منطقه وجود دارد.
این پاسخ سریع و قاطع تهران به آتن در همدستی با امریکا به عنوان یکی از شرکای نزدیکش، اهمیت قدرت میدانی نیروی دریایی ایران را به عنوان یکی از بازوهای اجرایی راهبرد بازدارندگی جمهوری اسلامی مورد توجه قرار داد.
راهبردی که مؤلفههای میدانی اش در مواجهه با امریکایی به اجرا درآمده است که با اتکا بر تحریمهای یکجانبه خود و برای رسیدن به اهدافی که دنبال میکند از پیگیری هیچ اقدامی برای ضربهزدن به منافع ایران ابایی ندارد؛ از راهزنی دریایی و سرقت نفت ایران گرفته تا اقدام به خرابکاری و سناریوهای تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی که همه و همه در رویکرد یکجانبهگرایانه و خارج از قانون و مقررات تعریف شده امریکایی قرار میگیرد.
دریافت هزینههای گزافتر
در چنین فضایی راهزنیهای دریایی امریکا که به طور معمول با مشارکت کشور ثالث انجام میشود از طریق ایجاد فشار به برخی شرکای وابسته و ضعیفتر و تنها ذیل تحقق منافع ملی این رژیم دنبال میشود.
در این میان اگرچه میتوان تصور کرد که یونان به عنوان شریک واشنگتن اولین کشور از این دست نبوده و احتمالاً آخرین آنها نیز نباشد اما اقدام جمهوری اسلامی ایران در توقیف دو نفتکش یونانی، بهترین پاسخ به همدستی یونان در این راهزنی دریایی بود. پاسخی که به وضوح نشان داد کشورها فارغ از کوچک یا بزرگیشان در عرصه بینالمللی بابت تحمیل هزینه به ایران باید در انتظار دریافت هزینههایی به مراتب گزافتر باشند. حال آنکه ماجرای دزدی دریایی امریکا و نوع مواجهه ایران به این اقدام به نوعی با تحمیل هزینه زیادی برای امریکا بهعنوان رهبر این سرقت دریایی همراه بود و نشان داد که ماجراجویی علیه ایران تا چه اندازه میتواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم پاسخ بگیرد.
به این ترتیب سپاه پاسداران با ضرب شستی که نشان داد، تحولات صحنه را تغییر داد تا به یونان و دیگر شرکای امریکایی که بی محابا اموال ایران را توقیف و بلوکه میکنند، نشان دهد در صورت ادامه این رویکرد باید دریافت پاسخهای تلافی جویانه ایران در سطحی شدیدتر را پیشبینی کنند.
یونان 26 فروردین ماه سال جاری یک نفتکش روسی موسوم به «پگاس» که بعدها به «لانا» تغییر نام داد، در امتداد جزیره «ائوبویا» در حالی که حامل 700 هزار بشکه نفت ایران بود، توقیف کرد و سپس به درخواست وزارت دادگستری امریکا، محموله این نفتکش را به یک نفتکش امریکایی منتقل کرد، این در حالی بود که تصرف در محموله کشتی با پرچم جمهوری اسلامی ایران، مصداق راهزنی بینالمللی به شمار میرفت که مسئولیت مستقیم آن متوجه دولت یونان و تصرفکنندگان غیرقانونی آن میشد.
چنان که انتظار میرفت این اقدام امریکا در سطح رسمی با واکنش مقامهای کشور رو به رو شد و با درخواست از سازمان بینالمللی دریانوردی برای بررسی این تصمیم دادگاه یونان، فاز قضایی ماجرا کلید خورد. در پی اعتراض ایران، یک دادگاه منطقهای یونان دستور بازگشت نفت توقیف شده به ایران را در تاریخ 9 ژوئن (19 خردادماه) صادر کرد اما چند روز بعد یک دادگاه جدید به طور موقت در پی درخواست یک شرکت قطعات یدکی یونانی که خواستار دریافت پول برای ارائه خدمات خاص به این نفتکش شده بود، عزیمت این نفتکش را ممنوع کرد.
تلافی در سطحی گسترده
اما این تنها بخشی از مواجهه معمول ایران با تکیه بر راهبرد «پایان دوران بزن و دررو» و در پاسخ به سیاستهای خصمانه امریکا بود که در سالهای اخیر ذیل رویکرد زورمدارانه خود در فضای بینالمللی به جریان انداخته بود. کمتر از یک ماه و نیم بعد بود که نیروی دریایی سپاه در اقدامی تلافیجویانه و در واکنش به توقیف نفتکش ایران در سواحل یونان از توقیف ۲ فروند نفتکش یونانی موسوم به «پرودنت واریور» و «دلتا پوسایدن» به دلیل تخلفات انجام گرفته در آب های خلیج فارس خبر داد.
نیروی دریایی سپاه در پی این اقدام که با استناد به اصل پذیرفته شده «حق مقابله به مثل» انجام داده بود، هشدار داد که در صورت آزاد نشدن نفتکش «لانا»، احتمال توقیف ۱۷ کشتی یونانی دیگر در منطقه وجود دارد.
این پاسخ سریع و قاطع تهران به آتن در همدستی با امریکا به عنوان یکی از شرکای نزدیکش، اهمیت قدرت میدانی نیروی دریایی ایران را به عنوان یکی از بازوهای اجرایی راهبرد بازدارندگی جمهوری اسلامی مورد توجه قرار داد.
راهبردی که مؤلفههای میدانی اش در مواجهه با امریکایی به اجرا درآمده است که با اتکا بر تحریمهای یکجانبه خود و برای رسیدن به اهدافی که دنبال میکند از پیگیری هیچ اقدامی برای ضربهزدن به منافع ایران ابایی ندارد؛ از راهزنی دریایی و سرقت نفت ایران گرفته تا اقدام به خرابکاری و سناریوهای تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی که همه و همه در رویکرد یکجانبهگرایانه و خارج از قانون و مقررات تعریف شده امریکایی قرار میگیرد.
دریافت هزینههای گزافتر
در چنین فضایی راهزنیهای دریایی امریکا که به طور معمول با مشارکت کشور ثالث انجام میشود از طریق ایجاد فشار به برخی شرکای وابسته و ضعیفتر و تنها ذیل تحقق منافع ملی این رژیم دنبال میشود.
در این میان اگرچه میتوان تصور کرد که یونان به عنوان شریک واشنگتن اولین کشور از این دست نبوده و احتمالاً آخرین آنها نیز نباشد اما اقدام جمهوری اسلامی ایران در توقیف دو نفتکش یونانی، بهترین پاسخ به همدستی یونان در این راهزنی دریایی بود. پاسخی که به وضوح نشان داد کشورها فارغ از کوچک یا بزرگیشان در عرصه بینالمللی بابت تحمیل هزینه به ایران باید در انتظار دریافت هزینههایی به مراتب گزافتر باشند. حال آنکه ماجرای دزدی دریایی امریکا و نوع مواجهه ایران به این اقدام به نوعی با تحمیل هزینه زیادی برای امریکا بهعنوان رهبر این سرقت دریایی همراه بود و نشان داد که ماجراجویی علیه ایران تا چه اندازه میتواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم پاسخ بگیرد.
به این ترتیب سپاه پاسداران با ضرب شستی که نشان داد، تحولات صحنه را تغییر داد تا به یونان و دیگر شرکای امریکایی که بی محابا اموال ایران را توقیف و بلوکه میکنند، نشان دهد در صورت ادامه این رویکرد باید دریافت پاسخهای تلافی جویانه ایران در سطحی شدیدتر را پیشبینی کنند.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه