10 میلیون یورو برای 4 مربی

حامد جیرودی/ فوتبال ایران در طول سال‌های اخیر شاهد شکایت‌های بسیاری از سوی بازیکنان و مربیان مختلف بوده که به خاطر بدعهدی برای پرداخت نشدن مطالبات‌شان حتی با وجود فسخ یک طرفه قرارداد، موفق به گرفتن پول خود شده‌اند و حتی بردن پرونده شکایت آنها از سوی طرف ایرانی به دادگاه عالی ورزش هم راه به جایی نبرده است و بیشتر برای خریدن زمان به کار تیم‌های ایرانی آمده است که البته این کار باعث صرف کردن هزینه‌های بیشتر برای بردن رأی به دادگاه و پرداخت جریمه دیرکرد نیز شده است. آخرین پرونده‌ای که در این باره صادر شده مربوط به شکایت آندره‌آ استراماچونی است. سرمربی ایتالیایی استقلال در لیگ نوزدهم که پس از نیم فصل حضور روی نیمکت آبی‌پوشان پایتخت، چمدان‌هایش را بست و از ایران رفت و به علت پرداخت نشدن مطالباتش به فیفا شکایت کرد و با وجود قول‌هایی که به او داده شد، راضی به بازگشت به ایران نشد. با این حال، این شکایت را به دادگاه CAS برد که این دادگاه هم در نهایت رأی را به سود استراماچونی داد و حالا استقلال باید مبلغی حدود یک میلیون و 300 هزار یورو به این مربی پرداخت کند. این در حالی است که باشگاه استقلال با محکومیت در این پرونده که پیگیری آن به وکلای خارجی سپرده شده بود، علاوه بر مطالبات مربی ایتالیایی باید جریمه تأخیر بابت اعتراض به دادگاه CAS و همچنین حق‌الوکاله سنگینی را نیز به وکلای خارجی پرداخت کند.
پرونده پرسر و صدای ویلموتس
این حکم در شرایطی اعلام شده که به‌تازگی رأی دادگاه عالی ورزش درباره شکایت مارک ویلموتس سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال نیز صادر شد و فدراسیون فوتبال تنها باید 3 میلیون و ۳۲۵ هزار یورو به این مربی بلژیکی که تنها 5 ماه در تیم ملی فعالیت کرد پرداخت کند و مبالغ دیگری را هم برای دستیاران او بپردازد. ضمن اینکه فدراسیون باید جریمه دیرکرد و حق‌الوکاله وکیلان این پرونده را که از طرف فیفا در ابتدا مبلغی در حدود 6 میلیون یورو اعلام شده بود و توسط آنها حدوداً نصف شد، بپردازند. در مجموع با توجه به بیش از ۲ میلیون که به او و دستیارانش پرداخت شده بود این مبلغ به حدود 5 میلیون و 800 هزار یورو می‌رسد.
مربیان خارجی پرسپولیس
در خصوص پرونده مربیان خارجی فوتبال ایران، باید به شکایت برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون هم اشاره کرد که در یکی دو سال گذشته سر و صدای زیادی به راه انداخت. سرمربی کروات اسبق سرخپوشان پس از 3 قهرمانی پیاپی با این تیم، در شرایطی ایران را ترک کرد و راهی الاهلی عربستان شد و طبق گفته مهدی خواجه‌وند معاون حقوقی وقت پرسپولیس در ابتدا خواهان دریافت مبلغ 2 میلیون و 100 هزار یورو شد ولی باشگاه معتقد بود که طلب او یک میلیون و 50 هزار یورو است که فیفا آن را تأیید کرد. با این حال پرسپولیس آن را به CAS برد که باز هم این مبلغ تأیید شد و پرسپولیس در نهایت آن را به برانکو پرداخت کرد. این در حالی است که این باشگاه مبالغی را هم به دستیاران او پرداخت کرد اما این پرونده هنوز بسته نشده است. چرا که برانکو مدعی است پرسپولیس باید پول مالیات او در ایران را هم بپردازد و برای این موضوع به مسئولان باشگاه هشدار داده است. پس از جدایی پروفسور، پرسپولیسی‌ها به سراغ کالدرون رفتند که این مربی آرژانتینی هم پس از نیم فصل به خاطر پرداخت نشدن مطالباتش جدا شد و به فیفا شکایت کرد اما پرسپولیس پس از محکوم شدن، پرونده را به دادگاه عالی ورزش برد و این دادگاه هم رأی به پرداخت 580 هزار دلار به علاوه 5 درصد سود سالیانه از سوی این باشگاه به کالدرون داد که حدود بیش از 560 هزار یورو می‌شود. در واقع می‌توان گفت که فوتبال ایران در 3 سال گذشته برای مطالبات برانکو، کالدرون، ویلموتس و استراماچونی و دستیاران آنها مجبور به پرداخت بیش از 10 میلیون یورو شده که می‌توانست به درستی مدیریت شود و این بدهی‌های سنگین را به وجود نیاورد.
شکایت‌های در راه
این مبلغ را به پرداخت بدهی به بازیکنان و مربیان دیگر باشگاه‌ها از جمله تراکتور هم باید اضافه کرد که هزینه‌های زیادی را صرف مربیان و بازیکنان خارجی کرده که چندان بهره‌ای از آنها نبرده است. مانند کوین کنستانت که بدون بازی 880 دلار از دادگاه CAS حکم گرفت و یا بوژیدار رادوشوویچ دروازه‌بان سابق پرسپولیس که هنوز پرونده‌اش در جریان است و به نظر می‌رسد پرسپولیس باید مبلغی حدود یک میلیون یورو به او بپردازد. در این بین باید به شکایت لئوناردو پادوانی از استقلال هم اشاره کرد که مبلغ فوق سنگین 9 میلیون دلار را بابت مطالبات و ازکارافتادگی‌اش مطالبه کرده و دادگاه عالی ورزش در ماه آینده رأی او را هم اعلام خواهد کرد. در این شرایط، به نظر می‌رسد خارجی‌ها بیشتر از آنکه از لحاظ فنی به فوتبال ایران کمک کرده باشند، هزینه‌های سرسام‌آوری را روی دست فدراسیون و باشگاه‌ها گذاشته‌اند که البته بیشتر به مدیریت ضعیف مدیران و مشکلات مالی باشگاه‌ها برمی‌گردد که بدون برنامه‌ریزی صحیح و نبستن قراردادهای مناسب اقدام به همکاری با آنها می‌کنند.