مهدی بخشی‌مقدم: باید نگاه حرفه‌ای‌تری به مستند داشت

«همسایه‌های خوب» دومین مجموعه مستندی ا‌ست که شما ساخت آن را برعهده داشتید. این اثر به لحاظ محتوایی و فرمی چه تفاوتی با پروژه قبلی‌تان دارد؟
تفاوت «همسایه‌های خوب» با مجموعه مستند قبلی من یعنی «یک چکه ماه» به لحاظ فرمی است. در این مجموعه با عوامل حرفه‌ای‌تری کار کردم، شرایط ساخت بهتری برای کار فراهم بود و بالطبع برنامه‌ریزی خوبی برایش اتفاق افتاد. همچنین 6 ماه صرف پیش‌تولید این مجموعه و تحقیق و پژوهش آن شد که حاصلش دستیابی به سوژه‌های منحصر به فرد بود. از سوی دیگر به لحاظ محتوایی «یک چکه ماه» درباره انسان‌هایی بود که تحولی در زندگی‌شان رخ داده اما در این مجموعه به سراغ افرادی رفتیم که توانسته‌اند حال خود و افراد جامعه را خوب کنند.
شعار این برنامه «گاهی آدم، حال خوب قرض می‌کند از همسایه‌ خوب» است. شما رقم زدن حال خوب را وظیفه یک مستندساز تلقی می‌‌کنید؟
من رقم زدن حال خوب را وظیفه مستندساز نمی‌دانم و معتقدم این اتفاق باید به دست سیاستمداران و مسئولان رقم بخورد اما به‌عنوان مستندساز سعی کردم زندگی افرادی را روایت کنم که در شرایط امروز جامعه خلاف جهت آب شنا و امید را در محیط اطراف خود پخش می‌کنند. شاید تولید این اثر توسط من و همکارانم بتواند دیگران را نیز ترغیب به انجام کارهای به اصطلاح «حال خوب کن» در سراسر کشور کند.
دوربین «همسایه‌های خوب» از پایتخت خارج شده و برای رسیدن به سوژه‌ها به شهرهای دیگر ایران سفر کرده است. نگاه فراتهران تا چه اندازه حائزاهمیت است؟
اساساً سیاست‌های کلی تلویزیون و نهادهای فرهنگی ما این است که آثار نگاه فراتهران داشته باشند و تمرکززدایی از پایتخت اتفاق بیفتد اما تا زمانی که شرایط برای فیلمساز و مستندساز فراهم نشود این اتفاق امکانپذیر نیست. بودجه‌ای که برای فیلم و مجموعه مستند در نظر گرفته می‌شود آنقدر اندک است که کفاف هزینه‌های سفر به مناطق مختلف را نمی‌دهد پس کارگردانان ترجیح می‌دهند به‌دلیل شرایط تولید از تهران خارج نشوند. مسئولان و کسانی که برای حوزه فرهنگ و هنر این کشور تصمیم می‌گیرند باید شرایط را فراهم و فیلمسازان و مستندسازان را به تولید اثر در خارج از تهران تشویق کنند، چراکه ما هنرمندان باید با همه اقشار و اقوام در ارتباط باشیم.