دیگه چه خبر؟

عباس عبدی جزئیات مذاکرات را 
در روزنامه اعتماد بخواند

 خبر اول اینکه،چندی قبل عباس عبدی تحلیلگر اصلاح‌طلب یادداشتی درخصوص مذاکرات منتشر کرد که حاوی اطلاعاتی گمراه‌کننده و غیرواقعی بود. به همین سبب «ایران» در همین ستون به آن پاسخ داد و سؤالاتی را نیز در این خصوص مطرح کرد. روز گذشته اما وی طی یادداشتی دیگر در روزنامه اعتماد تلاش کرد تا پاسخ جدیدی را مطرح کرده باشد اما این پاسخ سطح ضعیف تسلط عبدی بر روند مذاکرات هسته‌ای و قرارداد برجام را بیشتر نشان داد.
نخست؛ «ایران» در مطلب خود به بندبازی سیاسی حامیان دولت سابق اشاره کرده بود که در زمان انعقاد برجام به صراحت اعلام می‌داشتند «مسئولیت مذاکرات با روحانی است» و پس از مشخص شدن ناکامی‌های برجامی اعلام می‌داشتند که «برجام تصمیم نظام و رهبری بوده است.» عبدی در پاسخ به این مسأله آورده است: «برجام آنچنان اهمیت دارد که تأیید و رد آن فقط در سطح رهبری نظام است. کسی که گمان کند برجام خارج از این چهارچوب می‌تواند تصویب شود، یا درکی از جایگاه رهبری نظام ندارد یا درکی از اهمیت برجام ندارد یا هر دو»؛ این ادعا در حالی از سوی عبدی مطرح می‌شود که برجام با شروط 9گانه رهبر انقلاب روبه‌رو شد و در همان شروط اعلام شد که این توافق «مشکلات ساختاری» فراوانی دارد که در صورت عدم رفع آن، کشور را با مشکل روبه‌رو خواهد کرد. این مسأله تا جایی پیش رفت که رهبر انقلاب صراحتاً به کسانی که در برابر این شایعه قرار گرفته بودند که مسئولیت تصویب برجام با رهبری بوده، فرمودند: «شما که چشم دارید، ماشاءالله هوش دارید، همه چیز را می‌فهمید! آن نامه‌ای را که من نوشتم نگاه کنید، ببینید تصویب چه جوری است؛ شرایطی ذکر شده که در این صورت این توافق تصویب می‌شود. البته اگر چنانچه این شرایط و این خصوصیات اجرا نشد، اِعمال نشد، وظیفه‌ رهبری این نیست که بیاید وسط و بگوید برجام نباید اجرا بشود.» ایشان همچنین ادامه دادند: «برجام را به آن صورتی که عمل شد و «محقق شد»، بنده خیلی اعتقادی نداشتم و بارها هم به خود مسئولینِ این کار -به آقای رئیس ‌جمهور، به وزیر محترم خارجه، به دیگران همین را گفته‌ایم و موارد زیادی را به آنها تذکر داده‌ایم.» بنابراین، آدرس غلط  اصلاح‌طلبان و شانه‌ خالی کردن حامیان و مسببان برجام از هرگونه تبعات آن، اساساً امکان‌پذیر نیست.
دوم؛ عبدی می‌گوید: «نویسنده محترم بفرمایند چرا مجلس اصولگرایان در ۲۰ دقیقه آن متن را تأیید و شورای نگهبان مخالف روحانی هم فوری آن را مغایر با شرع و قانون اساسی ندانست؟» این ادعا درحالی مطرح شده است که برجام هیچ‌گاه به تصویب مجلس نرسید و تنها یک ماده واحده و 9 بند درخصوص چگونگی اجرای برجام به تصویب رسید. جالب آنکه عبدی می‌خواهد با این‌همانی میان جریان اصولگرایی حامی برجام و جریان انقلابی، انقلابیون را پاسخگوی همراهی‌های مکرر رئیس وقت مجلس با دولت روحانی بداند! این درحالی است که همین همراهی دو رئیس قوه با مشی سیاسی هماهنگ، مانع مطرح شدن نتایج کارشناسی کمیسیون ویژه برجام شد و حتی گریه‌ها و فریادهای تاریخی نمایندگان انقلابی مجلس را در پی این مهندسی صورت گرفته علیه خانه ملت در بر داشت. این نیز واضح است که شورای نگهبان هم همان مصوبه را تصویب کرد و نه برجام را.
سوم؛ در این یادداشت مدام از مسئولیت رئیس‌جمهور جدید در قبال برجام گفته می‌شود. این نکته بدیهی در حالی است که رئیس‌جمهور کنونی به عنوان نفر اول اجرایی کشور «مسئولیت‌پذیر» است و همچون روش اسلاف خود هیچ‌گاه به بهانه نداشتن اختیارات از خود سلب مسئولیت نکرده و نمی‌کند. اما اگر انتظار آن است که رئیس‌جمهور همچون گذشته با استفاده نادرست از اختیارات خود توافقی سست، لرزان و عجولانه برای کشور به ارمغان بیاورد  (احتمالاً برای دستاوردتراشی در سیاست داخلی)، قطعاً دولت سیزدهم چنین نخواهد کرد. رئیس دولت کنونی نخست چون انقلابی است و دوم چون خود را «مسئولیت‌پذیر» می‌داند تنها پای توافقی را امضا خواهد کرد که منافع ایرانیان را تأمین کند و نه رضایت غرب را و صد البته درپی آن است تا مشکلات ساختاری برجام را کمتر کند. از همین رو مذاکره‌کنندگان با نفی راهبرد «هر توافقی بهتر از بی‌توافقی است» در پی «توافق خوب» هستند نه توافقی که پرونده‌های ادعایی آژانس نیز در آن بسته نشود.
چهارم؛ عباس عبدی در انتها برای مفهوم تضمین هم می‌گوید «ایران با قدرت خودش اجرای توافق را تضمین می‌کند. باید صریحاً اعلام کند، اگر ایالات متحده از توافق کنار رفت چنین و چنان می‌کنم» این مسأله گرچه ساده‌سازی مسأله راهبردی تضمین است اما استفاده از گزاره «چنین و چنان کردن در مقابل نقض عهد دشمن» از سوی اصلاح‌طلبان را باید به فال نیک گرفت. چرا که قبلاً رئیس دولت به وجود آمده از سوی اصلاح‌طلبان، مدعی بود نقض عهد امریکا خروج یک مزاحم از برجام بوده و نیازی به «چنین و چنان کردن» ندارد و با همین دست فرمان یک و نیم سال کشور را به ورطه انفعال کشاند.
پنجم؛ عبدی در یادداشت آخر خود دیگر اتهاماتی نظیر اینکه دولتمردان «منتظر زمستان سرد اروپا» هستند را مطرح نکرده و اتهامات تلویحی به آنکه برجام در گرو تصمیم‌گیری رئیس‌جمهور است را کنار گذاشته و حتی صراحتاً اعلام داشته که «از جزئیات مذاکرات اطلاعی ندارم که بخواهم نظر دهم»؛ به نظر می‌رسد این تحلیلگر اصلاح‌طلب می‌تواند برای آگاهی از جزئیات مذاکرات از مسئولان روزنامه اعتماد که چندی پیش خبر دادند پیش‌نویس کنونی در مقایسه با پیش‌نویس‌های گذشته از جهات مختلف امتیازات قابل توجهی برای ایران کسب کرده اطلاعات بیشتری بگیرد. این روزنامه در شماره 19 مردادماه امسال به اصلی‌ترین مشکل کنونی مذاکرات یعنی مسأله آژانس اشاره کرده و نوشته بود: «غربی‌ها در حالی ادعا می‌کنند که ایران باید میان برجام و موضوعات پادمانی تفکیک قائل شود، چراکه این مسأله می‌تواند حرفه‌ای و مستقل بودن آژانس را زیر سؤال ببرد که اتفاقاً اساس امنیتی‌سازی پرونده ایران در گذشته از آژانس و با سیاسی‌کاری‌های این نهاد آغاز شد.» 
امروز نیز برخلاف بازی سیاسی غربگرایان، نه ایران بلکه امریکا باید تصمیم بگیرد آیا آماده رفع مشکلات ساختگی در مسیر مذاکره و انعقاد توافق پایدار خواهد بود یا همچنان بلندپروازی‌های خود را دنبال می‌کند؟ 

آغار به کار مجدد سفیر امارات در ایران

 دست آخر اینکه، «سیف محمد عبید الزعابی»سفیر امارات فعالیت خود را در نمایندگی این کشور بعد از ۷ سال مجدداً به صورت رسمی آغاز کرده است. به گزارش ایسنا، اواخر ماه مرداد بود که وزارت امور خارجه امارات در بیانیه خود تأکید کرد: سیف محمد الزعابی با هماهنگی و همکاری مقامات ایران، به منظور کمک به پیشبرد روابط دوجانبه و دستیابی به منافع مشترک دو کشور همسایه و منطقه، برای انجام وظایف دیپلماتیک خود در سفارت امارات، به تهران بازخواهد گشت. حال خبر رسیده که آقای سفیر از ۱۰ روز پیش به تهران بازگشته و فعالیت خود را در نمایندگی امارات در تهران به صورت رسمی آغاز کرده و با توجه به اینکه او پیش از این سفیر بوده، برای فعالیت مجدد خود نیازی به ارائه استوارنامه نداشته است. الزعابی از سال ۲۰۱۱ سفیر امارات در تهران بود ولی در سال ۲۰۱۵ امارات اقدام به کاهش سطح روابط با ایران کرد و سفیر خود را از تهران فراخوانده بود. اما پس از سفر آذر ماه سال گذشته علی باقری، معاون سیاسی وزیر امور خارجه به امارات، صفحه جدیدی در روابط دو کشور باز شد.