«بردیف» برف تبریز را می‌بیند؟

وصال روحانی
روزنامه‌نگار

بازی‌های لیگ برتر این روزها در حالی به دلیل برگزاری اردوی تیم ملی در اتریش موقتاً تعطیل شده که تیم‌ها در حال رفع نقاط ضعف خود هستند تا با آمادگی بهتری در ادامه لیگ بیست و دوم شرکت کنند. تراکتور هم یکی از این تیم‌ها است که با مربیگری قربان بردیف تمریناتش را دنبال می‌کند. سرخ‌های تبریز، با این مربی سرشناس ترکمنستانی که سال‌ها در روسیه به مربیگری پرداخته، به 2 پیروزی متوالی دست یافته‌اند تا شرایط‌ شان نسبت به ابتدای فصل بهبود یابد. با این حال، نتایج این تیم به‌رغم پیروزی اخیرش در زمین آلومینیوم و همچنین مقابل صنعت نفت به گونه‌ای نبوده که انتظار «پرشورها» را برآورده کند. اکتفا به 8 امتیاز در 6 هفته اول لیگ بیست و دوم و سقوط موقتی به قعر جدول لیگ و سپس صعود نسبی به لطف پیروزی اراک و برد خانگی در برابر صنعت نفت، شرایط نامتعادلی بوده که تراکتور در این روزها داشته است. این تیم در 6 بازی گذشته‌اش فقط 2 برد داشته و به 2 تساوی و 2 شکست تن داده است و 7 گل زده در قبال 6 گل خورده، راه و امکان دفاعیه‌ای قوی را به روی بردیف بسته است. بخصوص که آمدن او به تبریز، با این هدف صورت پذیرفت که وی در تضاد با فصل پیش «پرشورها» را در جایی محترمانه در جدول رده‌بندی بنشاند و مدعی سهمیه آسیایی باشد. فصل پیش که تراکتور 3 بار مربی عوض کرد و به کریمی ایرانی، سولدوی کروات و ساغلام ترکیه‌ای روی آورد، تا آخرین هفته‌های لیگ با کابوس سقوط درگیر بود و به لطف نتایج بد دیگران در لیگ برتر ماندنی شد. این در حالی است که اگر پیروزی بر تیم‌های تضعیف شده آلومینیوم و صنعت نفت را فاکتور بگیریم، نتایج تراکتور از فصل پیش هم بدتر بوده است. حتی امتیاز میزبانی و مزایای بازگشت تماشاگران به استادیوم‌ها و روحیه مساعدی که این مسأله ایجاد می‌کند هم باعث ثبت نتیجه دلخواه در دیدار اخیر تراکتوری‌ها مقابل تیم هوادار در ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز نشد و تیم بردیف در این مسابقه هر چه زد، به «در» بسته خورد و به تساوی بدون گل اکتفا کرد و البته از حملات کور معمولاً چیزی بیش از این برنمی‌خیزد. البته جذب کاوه رضایی که استقلال برای استخدام مجدد به تهران آورد اما روی دستش ماند و رهایش کرد، به لحاظ فنی اقدام درستی از سوی سران تراکتور بود اما مهم‌تر از استخدام رضایی، میزان آمادگی اوست و اینکه آیا می‌تواند در کوتاه مدت تیم را از زمین بلند کند و به حرکت در آورد و به تبع آن زمان حضور بردیف را در تبریز طولانی‌تر کند یا خیر؟ با اینکه در دو سه سال اخیر چند بازیکن مشهور از جمع «پرشورها» جدا شده‌اند اما آنها هنوز امثال محمدرضا اخباری، هادی محمدی، مهدی کیانی، ابوالفضل رزاق‌پور، آرش قادری و خارجی‌هایی همچون ریکاردو آلوز و گوستاوو و البته محمد عباس‌زاده بهترین گلزن 3 فصل اخیر خود را در خدمت دارند و دچار ضعف نیرو نیستند و رضا اسدی هم که از پرسپولیس جدا شد و به تبریز آمد، بسیار مؤثر ظاهر شده است. بردیف که سرمربی موفقی در تیم‌های روبین کازان و روستوف روسیه بود و سردار آزمون را هم در جمع شاگردانش داشت، در مصاحبه‌هایش حق را به هواداران ناراضی تراکتور که به‌شدت زبان به انتقاد از وی گشوده بودند داده اما این برای نجات او کافی نیست و بهتر است اطرافیان ایرانی بردیف که اوضاع تبریز و تراکتور را بهتر از این مربی خارجی می‌دانند، به اطلاع او برسانند که صبر سران «پرشورها» و هواداران آنها بسیار کم است و شاید فقط یکی دو نتیجه بد دیگر برای برکناری او کافی باشد. این در حالی است که لیگ پس از تعطیلاتی 18 روزه از 8 مهرماه بازگشایی می‌شود و فرصت زیادی برای بازسازی تیم‌ها و ترمیم تاکتیکی آنها وجود ندارد. مشکل اصلی تراکتور، نه فقط عدم کسب نتایج لازم بلکه بد و کم اثر بازی کردن و نداشتن پلن و تاکتیک‌های مشخص است و پیروزی واپسین ثانیه‌های تراکتور مقابل صنعت نفت هم نه محصول یک حرکت تیمی حساب شده و تاکتیک‌های انتخابی بردیف بلکه نتیجه یک حرکت انفرادی عالی از سوی اسدی بود. این تیم یک «پیش فصل» بالنسبه طولانی داشت و بردیف حدود 2 ماه با تراکتور کار و مرور فن و تاکتیک کرد و روش‌های مختلف را روی بازیکنانش به اجرا گذاشت و حتی یک اردوی خارجی (در ترکیه) را هم تجربه کرد ولی این تمهیدات هم تراکتور را هدفمند نکرده است. شاید او به سبب تازه‌وارد بودنش به لیگ ایران هنوز در این عرصه کم‌تجربه باشد اما با هر دیدگاهی توقع از او بسیار بیشتر از آنی بوده که به دست آورده است. در این شرایط، با توجه به بی‌صبر بودن محمدرضا زنوزی مالک تراکتور، باید دید بردیف، زمستان و برف تبریز را به چشم خواهد دید یا قبل از آن برکنار خواهد شد.