تورق یک جام

محمدعلی یزدانیار
دبیرگروه کتاب
mohammadaliyazdanyar@gmail.com

هر کسی که مرا فقط کمی بیشتر از سلام و علیک بشناسد قطعاً می‌داند که فوتبال برای من چقدر مهم است و چون شما مرا در حد سلام و علیک هم نمی‌شناسید خودم به شما می‌گویم که فوتبال برای من آنچنان مهم است که اگر استعدادم در این ورزش کمی از صفر بیشتر بود حتماً جای قلم به‌دست شدن پا به توپ می‌شدم و چون قلم برای من خیلی مهم است پس دیگر خودتان بفهمید ماجرا از چه قرار است. فرهنگ فوتبال در تمام دنیا فرهنگی است زیر متوسط، که البته این موضوع در اروپا با تلفیق آکادمی فوتبال و آموزش عمومی و درسی تا حدود زیادی برطرف شده، اما خارج از این حالت، فوتبال هنوز ورزش فقر است، ورزش خشم است و ورزش جنگ است؛ جنگی که تا لحظه نگارش این یادداشت ما یکی‌اش را خیلی بد باختیم و یکی دیگر را به دراماتیک‌ترین شکل ممکن برنده شدیم. بعد از گل اول ایران به ولز من نه تنها با عربده‌های گُل گُل گُلِ خودم نفرین همسایه‌ها را به جان خریدم بلکه با ارسال چند پیام صوتی در لحظه و هیجانی به دوستانم این داد و بیداد را به شکل مجازی هم منتقل کردم!
وقتی این یادداشت را می‌خوانید دو روز از بازی آخر ایران در دور گروهی گذشته و تکلیف اینکه ما یکی از آن 16 تا هستیم یا از این 16 تای دیگر معلوم شده و اگر خدا بخواهد آماده بازی با هلند خواهیم شد. فعلاً تا آن روز شما این چهار صفحه را بخوانید که همه‌اش با جَو دادن و ایجاد هیجان بین همکاران و راهبری و ذوق و شوق خودم برایتان آماده کرده‌ایم و کلهم اجمعین مربوط است به فوتبال! و نخیر، اینجا هنوز گروه کتاب است و در این صفحات کتاب‌ بالا ما چندین عنوان ادبیات ورزشی خیلی خوب و خواندنی را به شما معرفی می‌کنیم تا شما را هم مثل من جَو بگیرد و بروید و این کتاب‌ها را تهیه کنید و بخوانید. امیدوارم لذت ببرید.
و یک نکته، با هر رویکرد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و غیره، ورزش به طور عام، ورزش‌های پرطرفدار به شکل خاص و فوتبال به شکل بسیار مخصوص خاصیت ایجاد اتحاد، یکدلی، همزیستی و بالا بردن هویت جمعی دارند. من و شمایی که کلی اختلاف نظر داریم، حول محور تیم ملی با هم «سازگار» و «ما» می‌شویم و «ما» یعنی موفقیت. موفق باشیم، ان‌شاءالله.