سرکوب اعتراضات در غرب، حمایت از اغتشاشات در ایران

گروه سیاسی/ اعتراضات به سیاست‌های دولت‌های غربی توسط مردم این کشورها در حالی بالا گرفته است که مقامات این کشورها به هیچ عنوان این اعتراضات را به رسمیت نشناخته و صراحتاً از سرکوب مردم سخن می‌گویند. در حالی معترضان به وضعیت محیط زیست و نقش سیاست‌های مخرب دولتمردان انگلیس به خیابان‌ها آمده‌اند و تجمعات مسالمت‌آمیزی را ایجاد کرده‌اند که هیچ رسانه بیگانه‌ای به این مسأله دامن نزده و رنگ و بویی از اغتشاش و ناامنی نیز در این کشور وجود ندارد.با این حال نشریه «نشنال» گزارش داده، نخست‌وزیر انگلیس پنجشنبه گذشته در دیدار با رؤسای پلیس این کشور خواستار سرکوب اعتراضات شد.
سرکوب اعتراضات غیرقانونی
ریشی سوناک نخست‌وزیر تازه منصوب شده انگلیس علت تأکید بر سرکوب را مختل شدن زندگی مردم عادی با اعتراضات زیست‌محیطی دانسته و مدعی شده همین دلیل، تظاهرات را کاملاً غیر قابل قبول کرده است. وی در این خصوص گفته با رؤسای پلیس نشست برگزار کردم تا به وضوح به آنها بگویم که از اقدام قاطعانه برای «سرکوب اعتراضات غیرقانونی» حمایت می‌کنم.
وی با خودخواه خواندن معترضان ادامه داد: «غیر قابل قبول است که زندگی مردم عادی به دست اقلیت خودخواه مختل شود. نظر من این است، کسانی که قانون را زیر پا می‌گذارند باید با تمام قدرت پیامدهایش را احساس کنند و این چیزی است که من مصمم به ارائه آن هستم.»
صدایتان را شنیدیم؛ به خانه بروید!
جاستین ترودو نخست وزیر کانادا نیز که حمایت‌های مستمرش از اغتشاشات در ایران بدون توجه به حملات تروریستی در ایران و جان باختن مردم و حافظان امنیت معروف بوده، به اعتراضات داخل کانادا واکنش متفاوتی از خود نشان داده است.
نخست وزیر کانادا تجمع مسالمت‌آمیز مردم را «اشغال خیابان‌ها» خوانده و گفته این اقدام با اعتراض متفاوت است و اجبار کردن به تغییر در سیاست‌های عمومی به بهانه اعتراضات نگران‌کننده است. ترودو که همچنان کشورش با ویروس کرونا دست و پنجه نرم می‌کند، اعتراضات معروف به «کاروان آزادی» را که علیه قوانین سخت مربوط به کووید19 می‌باشد، محکوم به سرکوب دانسته است.ترودو در این سخنرانی عنوان کرد: «من کاملاً مطمئن و آسوده خاطر هستم که کارم در موافقت با به کارگیری آن قانون (برای برخورد با آن اعتراضات) درست بود.» نخست وزیر کانادا اظهار کرد: «مسأله این نبود که معترضان بخواهند صدایشان شنیده شود، مسأله این بود که آنها می‌خواستند از آنها تبعیت شود.»
نخست وزیر کانادا همچنین نکته جالبی را قبلاً مطرح کرده و گفته بود: «فشار آوردن برای تغییر سیاست‌های عمومی با استفاده از تظاهرات امری نگران‌کننده است. اینکه بیاییم جایی را اشغال کرده و بگوییم تا زمان تغییر قانون آنجا را ترک نمی‌کنیم آن هم به شکلی که مخرب و بالقوه خطرناک باشد با این فرق دارد که صرفاً اعتراض کنیم و بگوییم می‌خواهیم سیاست‌های عمومی تغییر کند.»
جلیقه زردها دیده نمی‌شوند
مشابه همین استاندارد دوگانه را می‌توان در ارتباط با فرانسه نیز مشاهده کرد. امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه که نام اغتشاشات در ایران را حرکت انقلابی گذاشته سال‌ها با سرکوب جنبش «جلیقه زردها» به اعتراضات مشروع مردم خود بی‌توجه است و بارها از سرکوب و برخورد خشن پلیس با معترضان حمایت کرده است. جلیقه زردها به وضعیت بد اقتصادی، افزایش مالیات، قیمت سوخت و در ماه‌های اخیر به قیمت سرسام‌آور انرژی ناشی از عواقب جنگ اوکراین اعتراض دارند؛ اما توسط دولت خود و دیگر دولت‌های اروپایی و امریکایی مورد توجه و حمایت قرار نگرفته‌اند. این استاندارد دوگانه نسبت به مسأله اغتشاشات در ایران و سرکوب معترضان در غرب، همواره در دستور کار رژیم‌های غربی بوده است.