خزایی: چرا باید کاسه داغ‌تر از آش شوم؟

مهری رنجبر/ علی فتحی گنجی رکورددار پرتاب نیزه ایران از بی‌توجهی مسئولان ورزش استان لرستان حسابی شاکی است. شاکی بابت اینکه مدال برنزش در بازی‌های کشورهای اسلامی به چشم آنها نیامده و تقدیر از او را فراموش کرده‌اند. علی فتحی گنجی با اینکه سرباز قهرمان است و در مجموعه آفتاب تهران تمرین می‌کند، می‌گوید: «صبح‌ها در اسنپ کار می‌کنم تا از این طریق مخارج ورزشم را تأمین کنم. عصر هم تمریناتم را انجام می‌دهم. این در حالی است که مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی را پیش‌رو داریم و مسئولان انتظار دارند مدال بگیرم. هزینه‌هایم را به‌صورت شخصی تأمین می‌کنم و برای بازی‌های آسیایی آماده می‌شوم. آقای بادپی مربی من است اما به او حقوق نمی‌دهند و مجبورم خودم پول بدهم تا برایم برنامه بفرستند چون در شهر دیگری است و از من دور است. بعد از مدال‌آوری در بازی‌های کشورهای اسلامی در استان هیچ توجهی به من نشد. رودر‌رو با من خوب هستند اما تقدیرو حمایت‌هایشان را از افراد دیگری انجام می‌دهند.»هاشم خزایی سرپرست دبیری فدراسیون دوومیدانی که در سال‌های نه چندان دور دونده بوده و شرایط رکورددار پرتاب نیزه را درک می‌کند، به خبرنگار«ایران» می‌گوید: «من مصاحبه فتحی گنجی را خوانده‌ام و بیشتر از اینکه گلایه‌هایش متوجه فدراسیون باشد، از مسئولان استان لرستان است. او حالا سرباز است و ما هم طبق قوانینی که وجود دارد برای او مأموریت می‌گیریم تا بدون مشکل تمرین کند. پرتابگر نیزه با امریه‌ای که دارد، به پادگان نمی‌رود و تمرین می‌کند که ظاهراً خیلی هم به تمرین توجه نداشته است. به هرحال او گلایه‌هایی دارد و باید شرایط او را درک کنیم.» هاشم خزایی دلیل تمرین رکورددار پرتاب نیزه از راه دور با مربی‌اش و تأمین دستمزد مربی‌اش را این طور توضیح می‌دهد: «بادپی مربی فتحی گنجی شرایط حضور درتهران برای اردو را نداشت و ما شرایط اردوی کاشان را فراهم کردیم که گنجی گفت نمی‌تواند به آنجا برود. انگار هر دو طرف به کار از راه دور علاقه بیشتری دارند. از طرف دیگر کمیته بین‌المللی المپیک یکسری از مربیان را هم بورسیه کرده که بادپی مربی گنجی هم جزو آنهاست و یکی، دو هفته دیگر خبرهای خوبی برای او داریم. البته گنجی تنها شاگرد بادپی نیست و ریحانه مبینی هم با او کار می‌کند.»سرپرست دبیری فدراسیون دوومیدانی با اینکه معتقد است به پرتابگر نیزه ملی پوش حقوق می‌دهند، اما به حرف‌های گلایه آمیزفتحی گنجی خرده نمی‌گیرد: «فدراسیون بعداز بازی‌های کشورهای اسلامی به او پاداش 40-30 میلیونی داد، در حالی که هیچ فدراسیونی به مدال‌آورانش پاداشی نداد. من هم وقتی دونده بودم این دوره‌ها را گذرانده‌ام، بنابراین به او خرده نمی‌گیرم و ورزشکاران را تحریک نمی‌کنیم. چرا که وقتی ورزشکار ملی‌پوش موفق می‌شود می‌گویند ایران. ایران هم یعنی ما. بالاخره هرکسی آزاد است صحبت کند. از طرفی ما شرایط اقتصادی را می‌دانیم و برای فدراسیون اولویت با مربیان است. وقتی ورزشکاری شرایط اردو را قبول نمی‌کند، من چرا باید کاسه داغ ترازآش شوم؟ تعامل باید دوطرفه باشد. فدراسیون برای دوومیدانی کاران حقوقی در حد وسع خود لحاظ کرده. به هر حال رئیس فدراسیون هم مشکل بودجه دارد.» او دوومیدانی کاران را سرمایه فدراسیون می‌داند:«فتحی گنجی‌ها سرمایه‌های ما هستند. من اگر علیه ورزشکاری باشم، او را سرخورده می‌کنم و نهایت او هم مقابله به مثل می‌کند. من به ورزشکاران احترام می‌گذارم. به هر حال فدراسیون تا آنجایی که می‌تواند از ورزشکاران شانس مدال حمایت می‌کند و از لحاظ مالی هم ساپورت می‌شوند.»