روزی که «پله» همه را شگفت زده کرد

محمدمحمدی سدهی/  ادسون آرانتس دوناسیمنتو ملقب به پله، اسطوره برزیلی دنیای فوتبال پنجشنبه هفته گذشته در سن 82 سالگی و پس از چند سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان روده بزرگ درگذشت. مروارید سیاه فوتبال جهان که با بازی‌های به یادماندنی، خالق صحنه‌هایی ویژه بود و پس از بازنشستگی هم سال‌ها مورد تحسین ستاره‌های فوتبال دنیا قرار گرفت؛ بازیکنی که حدود 50 سال پیش به همراه تیم سانتوس برزیل به ایران آمد و یک دیدار دوستانه با تیم منتخب تهران برگزار کرد. در تیم منتخب تهران که هدایت آن را زدراکو رایکوف برعهده داشت بازیکنانی همچون مسعود معینی، همایون شاهرخی، حسن حبیبی مقابل این تیم برزیلی بازی کردند؛ دیداری که با نتیجه 5-1 به سود سانتوس به پایان رسید و پله زننده 2 گل آن دیدار بود. به همین بهانه خبرنگار «ایران» با مسعود معینی و همایون شاهرخی 2 ستاره اسبق فوتبال ایران که در آن دیدار هم حضور داشتند، گفت‌و‌گویی انجام داد و به مرور خاطرات پرداخت.
شاهرخی: پله مغرور نبود
همایون شاهرخی که جزو ستاره‌های فوتبال مان در دهه 50 بود، گفت: «50 سال از آن زمان می‌گذرد. در این 50 سال برخی از خاطرات فراموش شده ،اما آن بازی خاص را فراموش نمی‌کنم. روز تقابل ما با تیم سانتوس برزیل روز فوق‌العاده‌ای بود چرا که در این تیم بازیکنان خوب زیادی حضور داشتند که سرآمد آنها پله بود. ما در آن زمان با بازیکنان بزرگ زیادی مانند فرانتس بکن‌باوئر و... بازی کردیم اما پله چیز دیگری بود و او از لحاظ اخلاقی فوق‌العاده بود، هم در داخل زمین و هم خارج از زمین به هیچ‌وجه مغرور نبود. پله در زمین فوتبال همانند بیرون از زمین بسیار خوش‌برخورد بود و در واقع می‌توان گفت که پله جنتلمن‌ترین بازیکن فوتبال دنیا محسوب می‌شد.» 
معینی: پله را تنها می توان با فدرر مقایسه کرد
مسعود معینی، مدافع تیم فوتبال تاج در دهه 50 از دیگر بازیکنانی است که مقابل سانتوس و پله به میدان رفت. او در این‌باره گفت: «من از آن بازی خاطرات و لحظات زیبای زیادی در ذهن دارم. با اینکه سانتوس و پله زمان کمی در کشورمان حضور داشتند اما هر لحظه از آن زمان برای من خاطره بود و به شخصه سعی می‌کردم کنار پله باشم. حقیقتاً فوتبال و بازیکنان کنونی را نمی‌توان با فوتبال و بازیکنان آن زمان مقایسه کرد چرا که در آن زمان مهمترین فاکتور از نظر هواداران فوتبال ویژگی‌های تکنیکی بازیکنان بود.» معینی افزود: «در آن زمان بازیکن تکنیکی محبوبیت بسیار زیادی بین هواداران داشت که البته برزیل سرآمد تیم‌های تکنیکی دنیا بود. به این دلیل در روز بازی با سانتوس ورزشگاه آزادی کاملاً پر شد و هواداران ایستاده حرکات پله را تماشا می‌کردند و سوت می‌زدند و هورا می‌کشیدند، البته در فوتبال خودمان هم بازیکنان تکنیکی خوبی مثل علی پروین داشتیم که با حرکات و گل هایش هواداران را به وجد می‌آورد. پروین بازیکن بزرگی بود که شم بالای گلزنی داشت. او می‌دانست برای رسیدن به موقعیت باید در کجا قرار بگیرد.»
این پیشکسوت فوتبال کشورمان ادامه داد: «پله در اوج پختگی به ایران آمد. او فوق‌العاده باهوش بود و دید وسیعی داشت. در آن بازی خطایی پشت محوطه جریمه ایران رخ داد که پله پشت توپ ایستاد و به زیبایی توپ را تبدیل به گل کرد، اما داور دید اگر این گل را قبول کند، برزیل سه یا چهار گل دیگر هم می‌زند و گل را مردود اعلام کرد. داور گفت ضربه باید پس از سوت زده شود که پله به او اعتراض کرد. پله دوباره به توپ ضربه زد و آن توپ دقیقاً به همان جایی رفت که بار اول رفته بود. این گل همه ما را شگفت زده کرد. در واقع همه حرکات او فوق‌العاده بود.» او در خصوص درگذشت اسطوره برزیلی فوتبال دنیا گفت: «کسی نیست که فوتبال را دنبال کند و این بازیکن بزرگ را دوست نداشته باشد، البته این اتفاق برای ما ویژه‌تر است چرا که ما با او بازی کردیم و لحظات کوتاهی از زندگی مان را با او گذراندیم. ما در یک میهمانی مشترک با تیم سانتوس حضور یافتیم و در آن میهمانی پله صمیمانه با همه بازیکنان مان برخورد و با خوشرویی همه را جذب خود می‌کرد. او بذله‌گو، مؤدب و دوست داشتنی بود. دنیا قبول داشت که او بازیکن قرن است. او با حضورش در ایران درس‌های زیادی به ما داد.» معینی با اشاره به سفر تیم‌ها و بازیکنان بزرگ دنیا به کشورمان، افزود: «در دهه 50 تیم‌های سانتوس و کروزیرو به ایران آمدند که بازیکنانی چون گوستاوو و پله را در اختیار داشتند. 5 بازیکن تیم ملی برزیل مقابل تیم منتخب ایران به میدان رفتند و همه آنها یک بازی خوب ارائه کردند. در واقع آنها هرچه در توان داشتند گذاشتند و این موجب شد ایرانی‌ها به برزیلی‌ها علاقه‌مند شوند، البته برزیلی‌ها هم می‌دانستند ایرانی‌ها به فوتبال این کشور علاقه‌مند هستند و می‌خواستند توانایی‌های خودشان را نشان بدهند.» این مدافع اسبق فوتبال ایران بیان کرد: «پله را می‌توان با راجر فدرر (بهترین تنیس باز جهان) مقایسه کرد. در واقع او را نمی‌توان با دیگر بازیکنان آن دهه و بازیکنانی که در حال حاضر در فوتبال دنیا چهره هستند، مقایسه کرد. همان گونه که حرکات فدرر را هیچ تنیسوری نمی‌تواند انجام دهد، کمتر فوتبالیستی توان تکرار حرکات منحصر به فرد پله را دارد؛ گل‌های او ماندگار است و قطعاً چهره او هم سال‌ها بر ذهن هواداران فوتبال جهان خواهد ماند و نام او تا ابد همراه فوتبال دنیا خواهد بود.»