چاینا دیلی (چین)
در شرایطی که نیروهای داوطلب چینی در سرمای سخت زمستانی تردد در مناطق قرنطینه شده روستایی این کشور را برای پیشگیری از شیوع گسترده کرونا تحت کنترل قرار داده‌اند، «واول راکالاوان»، رئیس جمهوری سیشل، کم‌جمعیت‌ترین کشور آفریقایی، پیش از واکسیناسیون سراسری کشورش، دوز اول واکسن چینی کرونا را در بیمارستان ویکتوریا این کشور جزیره‌ای اقیانوس هند دریافت کرد.

ورداموستی (روسیه)
گرچه تبعات آشوب کاخ کنگره، «دونالد ترامپ» را در آستانه خروج از کاخ سفید با دومین استیضاح روبه‌رو کرده است، اما رئیس جمهوری امریکا همچنان تسلیم نشده و در حالی که نطق پیش از حمله به کاخ کنگره در میان هوادارانش را کاملاً مناسب عنوان کرده، درباره بروز خشمی باورنکردنی با آغاز سیر استیضاحش هشدار داده است.

لس‌آنجلس تایمز (امریکا):
شلدون ادلسون، مردی که باعث شد دونالد ترامپ به کاخ سفید راه یابد، درگذشت. او که از ثروتی قابل توجه برخوردار بود، همچون جورج سوروس، از ثروت خود در راه مقاصد سیاسی‌اش استفاده می‌کرد و مدعی بود به این طریق قصد اصلاح در سیستمی را دارد که راه خود را به خطا رفته است.

گروه جهان/ مجلس نمایندگان امریکا دیروز بررسی استیضاح دونالد ترامپ چهل و پنجمین رئیس جمهوری امریکا را آغاز کرد.
این برای دومین بار است که ترامپ استیضاح می‌شود؛ یک هفته مانده به پایان دوره ریاست جمهوری‌اش. تلاشی که اگر به نتیجه برسد، راه را برای بازگشت دوباره او به رقابت‌های انتخاباتی ۲۰۲۴ مسدود می‌کند. در صورتی که استیضاح به نتیجه برسد، ترامپ از نامزدی مجدد برای پست‌های فدرال محروم خواهد شد و حقوق مادام‌العمر و تأمین محافظان شخصی او نیز لغو می‌شود. این همان چیزی است که دموکرات‌ها به دنبال آن هستند و جمهوریخواهان نیز با آنها همراهی می‌کنند.
یکی از اعضای حزب جمهوریخواه، «آدام کینزینگر» (نماینده ایالت ایلینوی) در نشست مجلس نمایندگان امریکا کنار ۲۲۲ نماینده حزب دموکرات قرار گرفت و مصوبه‌ای را به امضا رساند که در آن از «مایک پنس»، معاون ترامپ خواسته شده با اجرای متمم ۲۵ قانون اساسی، رئیس جمهوری امریکا را برکنار و خود به جای او تا ۲۰ ژانویه (اول بهمن ماه) بر کرسی ریاست جمهوری بنشیند. در رأی‌گیری برای تصویب این قطعنامه، نکته‌ای که قابل توجه بود، این بود که هر چند تنها یک نفر از نمایندگان حزب جمهوریخواه به آن رأی مثبت داد، اما بقیه نمایندگان این حزب نیز از «ترامپ» دفاع نکردند و تنها دلیلی که برای رأی ندادن به این قطعنامه داشتند، این بود که کنگره نباید به معاون رئیس جمهوری بگوید چه باید بکند.
با مخالفت مایک پنس، معاون رئیس جمهوری امریکا با این خواسته که در نامه‌ای به نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان گفته بنا ندارد از متمم ۲۵ قانون اساسی استفاده کند، استیضاح به جریان افتاد. به گزارش بی‌بی‌سی، نامه پنس عصر سه‌شنبه در حالی به رئیس مجلس نمایندگان داده شد که این مجلس از صبح دیروز مشغول بحث و گفت‌وگو درباره قطعنامه‌‌ای مرتبط با متمم ۲۵ بود که در صورت تصویب پنس را بدون اینکه الزامی داشته باشد به استفاده از این متمم فرا می‌خواند.
این متمم تاکنون در تاریخ امریکا مورد استفاده قرار نگرفته است اما آن طور که کارشناسان حقوقی می‌گویند بیشتر برای مواقعی که رئیس جمهور به علت بیماری شدید یا ناتوانی کامل عاجز از انجام امور کشور باشد درنظر گرفته شده است. به گزارش رویترز، پنس خطاب به پلوسی نوشته که تمرکز دولت ترامپ بر انتقال قانونمند قدرت خواهد بود. او از پلوسی و دیگر اعضای کنگره خواسته از اقداماتی که به شکاف بیشتر در جامعه دامن می‌زند، خودداری کنند.
ترامپ پیش از این از پنس خواسته بود از اختیار قانونی خود برای مخالفت با برگزاری جلسه تأیید نتیجه رأی کالج الکترال استفاده کند، اما معاون رئیس‌ جمهوری امریکا با این خواسته ترامپ مخالفت کرد.
پنس در بخشی از نامه خود به همین مخالفت اشاره کرده و خطاب به پلوسی می‌نویسد: «هفته گذشته در برابر فشارها برای استفاده از اختیارات فراتر از قانون اساسی مقاومت کردم و اکنون نیز تسلیم فشارهای سیاسی در چنین زمان حساسی نمی‌شوم.» او در این نامه هشدار داده که استفاده از متمم ۲۵ قانون اساسی امریکا به عنوان «مجازات» سابقه بدی بر جای می‌گذارد.
با «نه» پنس اولتیماتوم دوم محقق شد؛ با برکناری توسط معاون یا رفتن تا نهایت استیضاح دوم. شرایط اما این بار برای رأی به استیضاح ترامپ هموارتر از دفعه قبلی است. به گزارش «نیویورک تایمز»، در حالی که در پروسه استیضاح «ترامپ» در سال ۲۰۱۹ حتی یک نماینده حزب جمهوریخواه حاضر نشده بود رأی به این استیضاح دهد، از آغاز صبح دیروز ۵ نماینده برجسته حزب جمهوریخواه پیشاپیش اعلام کردند که به این استیضاح رأی مثبت خواهند داد.
«جان کاتکو» نماینده حزب از ایالت نیویورک، اولین جمهوریخواهی بود که به طور رسمی و علنی اعلام کرد از روند استیضاح حمایت می‌کند. پس از او «لیز چنی»، دختر «دیک چنی» و نماینده ایالت وایومینگ که نفر سوم حزب در مجلس نمایندگان امریکا هم هست، گفت به استیضاح رئیس جمهوری شورشی رأی می‌دهد. طبیعتاً «آدام کینزینگر» هم که سه‌شنبه شب قطعنامه را امضا کرد، نفر بعدی بود که موافقت خود را با استیضاح اعلام کرد. دو نفر دیگر نیز «فرد آپتون» نماینده حزب جمهوریخواه از ایالت میشیگان و «جیمی هررا بوتلر» از واشنگتن بودند. «میچ مک کانل»، رهبر جمهوریخواهان در سنای امریکا تأکید کرد: «از استیضاح ترامپ حمایت می‌کنم زیرا معتقدم این بهترین راه است تا حزب بتواند برائت خود را از «ترامپ» اعلام و خود را تطهیر کند.» او گفت: «مشخص است که ترامپ مرتکب جرایمی شده که شایسته استیضاح است.» اقدام غیرمنتظره «مک کانل» که اولین بار «نیویورک تایمز» آن را منتشر کرد، بسیار تعیین کننده تلقی شد. زیرا با این اظهارنظر ممکن بود شمار بیشتری از نمایندگان حزب جمهوریخواه در مجلس نمایندگان امریکا در نشست دیشب این مجلس رأی به استیضاح دهند.
 اتهام: «تحریک برای شورش»
روند رسمی استیضاح دیروز چهارشنبه رسماً در مجلس نمایندگان آغاز شد. از آنجا که اکثریت این مجلس در دست دموکرات‌هاست، استیضاح در این مرحله احتمالاً بدون مشکل پیش می‌رود اما در مجلس سنا باید با آرای دوسوم سناتورها، برکناری ترامپ تصویب شود. با همراهی همین چند سناتور جمهوریخواه هم اینکه دوسوم نمایندگان سنا به استیضاح ترامپ رأی دهند دور از انتظار نیست.
ترامپ بار اول به دلیل ماجرای اوکراین و تلاش او برای وادار کردن این کشور به اقدام قضایی علیه پسر جو بایدن استیضاح شد و این بار با حمله به کنگره امریکا در ششم ژانویه (۱۷ دی) به اتهام «تحریک به شورش» استیضاح می‌شود.
نانسی پلوسی ۹ دموکرات را به عنوان مسئولان روند استیضاح معرفی کرد. ایسنا به نقل از پایگاه خبری هیل نوشته جمی راسکین، استاد سابق حقوق قانون اساسی به عنوان مدیر اصلی استیضاح تعیین شد.
نشست دیشب کنگره امریکا در حالی برگزار شد که در راهروها و محوطه کنگره امریکا شمار زیادی از گارد امنیتی امریکا مستقر شده بودند تا روند استیضاح تاریخی «دونالد ترامپ» در امنیت کامل برگزار شده و حوادث ششم ژانویه (17 دی ماه) تکرار نشود. به گزارش «گاردین» در آغاز این نشست، «جیم مک گاورن»، رئیس کمیته قوانین مجلس نمایندگان امریکا، با بازخوانی وقایع روز ششم ژانویه و حملات هواداران «ترامپ» به کنگره امریکا، این وقایع را«یک صحنه جنایت» خواند و تأکید کرد: «استیضاح ترامپ به جهانیان اثبات خواهد کرد که دموکراسی هنوز در ایالات متحده جریان دارد.» طرح استیضاح ترامپ هرچند حامیانی در بین جمهوریخواهان دارد اما شماری از جمهوریخواهان نیز با این طرح مخالف بودند. یکی از آنها «تام کول»، از اعضای برجسته حزب جمهوریخواه بود که در پی سخنان «جیم مک گاورن» آغاز به صحبت کرد و گفت: «پروسه ای که برای استیضاح آغاز شده یک پروسه قوی و درست نیست.» او با فرا خواندن نمایندگان هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات به احیای کشور بعد از حمله اوباش به کنگره، تأکید کرد که یک استیضاح دیگر می تواند کشور را به سمت یک شکاف دیگر ببرد. «استنی هویر» رهبر اقلیت مجلس نمایندگان امریکا نفر بعدی بود که سخن گفت و تأکید کرد: «اقداماتی که انجام شده و اعمال رئیس جمهوری امریکا، اقدام و واکنش فوری و روشن کنگره را می طلبد.»
او همچنین گفت که هرچند
5 نماینده جمهوریخواه اعلام کرده اند، به استیضاح رأی خواهند داد اما انتظار می رود برتعداد این نمایندگان موافق استیضاح افزوده شود. «نانسی مک»، نماینده حزب جمهوریخواه از ایالت کارولینای جنوبی مخالفت خود را با استیضاح اعلام کرد و گفت: «در خشونت های مورد بحث هردو طرف (حامیان جمهوریخواهان و دموکرات ها) مقصر بودند.»
اما «ایلهان عمر»، نماینده حزب دموکرات، نمایندگان حزب رقیب را تشویق به رأی دادن به استیضاح کرد و گفت: «اوباش کاملاً  آشکار از طرف رئیس جمهوری تحریک شده بودند تا به کنگره حمله کنند. بنابراین ما باید بتوانیم به عنوان بخشی از فرآیند دموکراسی به وضعیت موجود پاسخ مناسب دهیم. زیرا این تلاش های خشونت آمیز دموکراسی را هدف گرفته بود.» «شیلا جکسون لی»، دیگر نماینده حزب دموکرات نیز با شورشی خواندن رئیس جمهوری امریکا، خواهان استیضاح وی شد.

زهره صفاری/ شمارش معکوس برای رقابت نفسگیر سه کاندیدای هم حزبی «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان برای تصاحب کرسی ریاست حزب اتحادیه دموکرات مسیحی در حالی آغاز شده است که با انصراف قدرتمندترین سیاستمدار زن جهان برای دوره پنجم صدارت اعظمی، برنده این کارزار می‌تواند یکی از شانس‌های بالای جانشینی او در رأس قدرت سیاسی کشورش باشد.
به باور تحلیلگران «فایننشال تایمز»، این آخرین انتخابات درون حزبی قدرتمندترین حزب سیاسی آلمان خواهد بود که نه تنها گمانه زنی‌هایی را برای آینده صدراعظمی کشور رقم می‌زند بلکه با توجه به سیاست‌های متفاوت سه رقیب نبرد عصر جمعه می‌تواند در تعیین مشی سیاسی آتی حزب نیز سرنوشت ساز باشد. «فریدریش مرتس»، تاجر میلیونر آلمانی که با شعار تحول آلمان و بازسازی روابط با اتحادیه اروپا به میدان آمده است، «آرمین لاشت»، فرماندار یکی از بزرگترین مناطق آلمان که با هدف مدرنیزه کردن کشور در دهه پیش‌رو و اصلاح ویرانی‌های ناشی از پاندمی قدم به میدان گذاشته و در نهایت «نوربرت روتگن»، نماینده پارلمان و کارشناس سیاست خارجی که بر تحقق خواسته‌های همه و نه حزب و گروه‌های سیاسی تأکید دارد، سه کاندیدایی هستند که از سوی برگزیدگان و نخبگان حزب در انتخابات دیجیتال رقابت کرده و چشم‌انداز آینده سلطه 50 ساله اتحادیه دموکرات مسیحی بر آلمان را از روز شنبه تعیین می‌کنند. براساس قانون آلمان صدراعظم هیچ محدودیتی برای ابقا در سمتش ندارد اما «آنگلا مرکل» که در 16 سال حضور در رأس کشورش، ژرمن ها را در طوفان پرتلاطم اروپا قدرتمند نگه داشته، به طور رسمی برای آغاز دوره پنجم صدراعظمی استعفا داد تا احزاب سیاسی مهیای رقابتی نفسگیر برای جانشینی او شوند.
لحظات سرنوشت ساز
پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد در صورتی که آقای «مرتس» با پیشتازی 2 درصدی در نظرسنجی‌ها نسبت به رقبایش بتواند اکثریت آرا را از آن خود کند نگاه نه چندان مثبت او به همگرایی اروپایی، مصالح امنیتی آلمان را برجسته‌تر کرده و حضور او در رأس حزب، تبعاتی برای اروپا و فراتر از آن به وجود می‌آورد. سیاستی که به واقع مغایر با مشی رقیب قدیمی‌اش «آنگلا مرکل» است. «فرانک استاس» از مدیران ارشد کمپین‌های آلمان معتقد است: «مرکل افراد بسیاری را در داخل حزبش به خشم آورده اما در نهایت حضور او در حزب سبب بردهای
پی در پی آن شده است. با حضور او ثبات برقرار بود اما با رفتن مرکل، اتحادیه دموکرات مسیحی از شرایط پیش رو هراس بسیاری دارد.»
«آندرس رودر»، استاد دانشگاه ماینز نیز باتاکید بر شخصیت محور شدن حزب دموکرات مسیحی در پرتو قدرت «مرکل» معتقد است: «اتحادیه دموکرات مسیحی با مرکل مانند یک ماشین همیشه برنده انتخابات شده بود اما این شرایط سبب شده این حزب ماهیت سازماندهی شده خود را از دست بدهد.»
آشوب کاخ کنگره امریکا و آینده نامزدها
کمپین «لاشت» که «مرتس» را یک پوپولیست می داند، معتقد است وقایع اخیر امریکا می‌تواند عامل شکست «مرتس» باشد: «شاید نتوانیم او را ترامپ آلمان بنامیم اما امریکا نشان داد که راست‌های افراطی چه بر سر کشور آوردند.» اما در عین حال ناظران بر این باورند که این شوک امریکایی می‌تواند شانس «لاشت» را بالا ببرد چراکه تمایلات به سمت رهبر میانه روی خواهان اتحاد افزایش خواهد یافت. او اخیراً به رسانه‌ها نیز گفته بود: «برای من مهم است که مسیری متفاوت از «آنگلا مرکل» نداشته باشم. اتحادیه دموکرات مسیحی باید بپذیرد که 16 سال صدراعظمی او سال‌های خوبی را برای آلمان رقم زد و من پای سیاست‌های او خواهم ایستاد.» از طرفی حمایت متقابل «مرکل» از «لاشت» نیز برای آینده سیاسی او مزایایی خواهد داشت. وی افزود: «مردم تغییر ناگهانی مشی مرکل؛ همان چیزی که امثال مرتس درصدد تحقق آن است، را نمی‌خواهند.» در این میان «نوربرت روتگن» که شعارهایش مورد اقبال فعالان سیاسی جوان آلمان قرار گرفته نیز می‌تواند شانس تحول سیاست حزب و آلمان باشد. یکی از مقامات اتحادیه دموکرات مسیحی معتقد است: «نخبگان حزب به کسی رأی می‌دهند که در ارتقای جایگاه آنها بیشترین تأثیر را داشته باشد.» این همان چیزی که به باور تحلیلگران شانس دیگری برای برتری به «لاشت» می‌دهد. نظرسنجی ها نشان می‌دهد اعضا معتقدند حضور «لاشت»، دست حزب را برای انتخاب گزینه‌های دیگری برای صدراعظمی باز می‌گذارد. امکانی که با آمدن «مرتس» در رأس حزب، وقوع آن تقریباً صفر است.
ابهام در سلطه حزب «مرکل» بر کشور
پس از تعیین نتیجه انتخابات عصر جمعه، تصمیم‌ها میان اتحادیه دموکرات مسیحی و خواهرخوانده باواریایی‌اش اتحادیه سوسیال مسیحی برای تعیین نامزد صدراعظمی گرفته خواهد شد. اما همزمان با توجه به شرایط غیرقابل پیش‌بینی سیاسی آلمان، شواهد و قرائن فعلی حکایت از آن دارد که کاندیدای تعیین شده دیگر شانس قطعی صدراعظمی آلمان نخواهد بود. در حال حاضر علاوه بر سه کاندیدای اتحادیه دموکرات مسیحی، وزیر بهداشت و رهبر حزب اتحادیه سوسیال مسیحی نیز مطرح هستند که شانس برنده روز شنبه را برای صدراعظمی پایین می‌آورند. شواهد نشان می‌دهد در میان این 5 نفر، سیاست‌های «مرتس» بیشترین تمایزات را با «مرکل» دارد و حضور او به نوعی قدرت اپوزیسیون را بالا خواهد برد. از سوی دیگر، «مرکل» در رابطه با چین بر دیدگاه‌های کهنه تعامل غربی‌ها تأکید دارد و ایجاد تغییر با تعاملات تجاری، اصلی‌ترین سیاست آلمان در طول سال‌ها بوده است. اما در عین حال بسیاری از آلمانی‌ها این سیاست را منسوخ می‌دانند. این در حالی است که اروپا سرانجام پس از سال‌ها، برای سرمایه‌گذاری با چین آن هم در دوره ریاست 6 ماهه مرکل بر اتحادیه اروپا به توافق رسیده است؛ موضوعی که حساسیت امریکایی‌ها را برانگیخته به طوری که «جک سالیوان»، مشاور امنیت ملی رئیس جمهوری منتخب امریکا در توئیتی به کنایه درباره آن نوشت: «ما از همفکری‌های شرکای اروپایی درباره دغدغه مشترکمان در قبال اقدامات اقتصادی چین استقبال می‌کنیم.»
در عین حال «مرتس» در میان کاندیداها برخلاف صدراعظم آلمان، موضع تندی نسبت به چین دارد و پیروزی او نه تنها در داخل حزب که سیاست خارجی آلمان را نیز در صورت تصاحب کرسی صدراعظمی تحت الشعاع قرار خواهد داد: «ما با یک سیاست خارجی بسیط و عظیم روبه‌رو هستیم. چین یک استراتژی برای تعامل با اروپا دارد اما آیا ما هم استراتژی چین را داریم؟» به باور تحلیلگران «مرتس» تمایلات سیاسی به سمت سبزها و سوسیال دموکرات ها دارد و از آنجا که سوسیال دموکرات‌ها، وزیر اقتصاد را به عنوان نامزد موردنظر خود در نظر دارند و به نوعی می‌‌توانند در تقابل با او باشند، شانس اتحادیه دموکرات مسیحی با حضور مرتس در انتخابات سرنوشت‌ساز آلمان پایین خواهد آمد. با این تفاسیر انتخابات درون حزبی عصر جمعه نه فقط برای حزب که برای آلمان نیز لحظاتی نفسگیر را رقم خواهد زد. چراکه برنده انتخابات مهمترین حزب سیاسی آلمان تعیین کننده یک مسیر آرام انتقال قدرت یا یک تغییر مسیر ناگهانی در دوران پسامرکل خواهد بود.

استعفای متیس

«شما آماده هستید؟»، ترامپ بدون اشاره به فرد خاصی این سؤال را مطرح کرد ولی این معمولاً عبارت مورد علاقه ترامپ بود که وقتی آن را به کار می‌برد، یعنی اینکه موضوعات بزرگ و مهمی در راه است.
ترامپ گفت: «به آنها بگویید ما 18 سال در آنجا حضور داشتیم و کارهای بزرگی را انجام دادیم. اگر کسی (از تروریست ها) به اینجا بیاید با شرایطی مواجه می‌شود که هرگز در گذشته مواجه نشده است. این چیزی است که ما می‌گوییم.» ترامپ همچنین موضوع عقب نشینی نظامیان امریکایی را به عراق، سوریه و یمن هم توسعه داد. وی دوباره به سراغ متیس آمد و گفت: «من هرچه را که شما خواسته بودید، در اختیارتان گذاشتم. قدرت نامحدود و بدون موانع، ولی شما در حال باخت هستید. شما هر روز ضربه می‌خورید. شما ناکام شدید.» تکرار دردناک این حرف‌ها نشان می‌دهد ترامپ که بدون وقفه تأکید می‌کند او تنها کسی است که تصمیمات را اتخاذ می‌کند، برای پذیرفتن مسئولیت تصمیمات خود مشکل دارد.
متیس پرسید: «آیا ما می‌توانیم (عقب نشینی) را به تأخیر بیندازیم تا مجبور نشویم سربازان و دیپلمات‌های بیشتری را از دست بدهیم؟»
ترامپ با عصبانیت پاسخ داد: «ما از پس این کار و هزینه‌هایش بر نمی‌آییم. ما ناکام شده‌ایم. حتی اگر شرایط موجود تغییر هم بکند، من این کار را نخواهم کرد.»
ما پس از این جلسه، آشفته و پریشان به سمت دفتر کلی رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید حرکت کردیم تا در آنجا اقدام بعدی خود را بررسی کنیم. دانفورد که تا آن لحظه بیشتر ساکت بود، گفت: هیچ راهی وجود ندارد که در چارچوب زمانی تعیین شده توسط ترامپ بتوانیم همه نیروهایمان را صحیح و سالم از افغانستان خارج کنیم، به‌همین دلیل تأکید می‌کنم که ما باید جلسه دیگری با رئیس جمهوری داشته باشیم و توضیح دهیم چرا این کار شدنی نیست. کلی که در آن لحظه بسیار ناراحت بود، گفت: ترامپ اهمیت نمی‌دهد او فقط به فکر خودش است (او حداقل در آن مقطع تا حدودی درباره عدم تمایل و علاقه ترامپ به بازدید از عراق و افغانستان فکر می‌کرد). سپس متیس از دانفورد خواست که همه سربازان امریکایی را از روستاها و مناطق دورافتاده افغانستان عقب بکشد و آنها را در چهار یا پنج پایگاه کلیدی جا بدهد تا بتوان از آنجا سربازان را از افغانستان خارج کرد. وی همچنین تأکید کرد که امنیت این پایگاه‌ها و بویژه هواپیماهایی که برای جا به جایی سربازان و تجهیزات نشست و برخاست می‌کنند باید بخوبی تأمین شود. این دستورات متیس به‌گونه‌ای بود که گویی یک ژنرال چهار ستاره تفنگداران دریایی امریکا نمی‌تواند خودش چنین کاری را مدیریت کند. صادقانه بگویم من نمی‌دانم واقعاً کلی و دانفورد (که ژنرال‌های چهار ستاره بوده و هستند) چگونه خودشان را کنترل کردند و به متیس نگفتند که با این طرح عقب نشینی چه کاری می‌خواهد انجام دهد؟ ولی به هرحال این پدیده «ژنرال پنج ستاره» در حال انجام مأموریت بود. متیس باید بیشتر نگران اقناع ترامپ می‌بود تا طرح‌های ابتدایی مربوط به عملیات خروج نیروهای امریکایی از افغانستان.
پس از پایان جلسه حاشیه‌ای در اتاق جان کلی، پمپئو را صحبت کنان تا نزدیک خودروش در محوطه بیرونی بال غربی کاخ سفید همراهی کردم و حین صحبت‌ها بر این نکته تأکید کردیم که ارزیابی ترامپ از دیدگاه‌های جمهوریخواهان در قبال افغانستان، کاملاً اشتباه است. پمپئو گفت: «با این وضعیت ترامپ از نظر سیاسی آسیب جدی خواهد دید و حق هم همین است.» من گفتم: ژنرال‌ها درگیر کلیشه شده‌اند و بدون اقدام ابتکاری فقط راه‌های قبلی را به امید نتایج بهتر امتحان می‌کنند، در حالی که باید به طور مؤثرتری با شرایط رفتاری و حالات ترامپ تعامل کنند چرا که حداقل بخشی از مسئولیت شرایطی که برای رئیس جمهوری پیش آمده، برعهده همین ژنرال‌ها است. من به‌عنوان فردی که دیرتر از بقیه به دولت ترامپ پیوستم، شاهد بودم آنچه از نظر متیس و همکارانش در وزارت دفاع موفقیت به‌نظر می‌رسید، نظیر سخنرانی اوت 2017 ترامپ در مورد افغانستان، در واقع اشتباهاتی بیش نبودند و این مسأله با نگاهی به گذشته بخوبی روشن می‌شد. آنها به ترامپ فشار آوردند و در واقع او به سمت شرایطی بسیار فراتر از آنچه در نظر داشت، هل داده شد و از اهداف مورد نظر منحرف شد و اکنون این ترامپ بود که دوباره واکنشی افراطی و این بار در خلاف جهت وضعیت قبلی از خود نشان می‌داد. البته «محور بزرگان» که از سوی رسانه‌ها تقدیس می‌شدند در ارتکاب این اشتباه تنها نبودند، اما قبل از اینکه از این وضعیت نجات پیدا کنیم، باید سوءبرداشت‌هایی که ترامپ بر آنها متکی بوده را بپذیریم. خلیلزاد ممکن است بتواند به مذاکراتش با طالبان سرعت ببخشد، اما ارتباط تلاش‌ها و اقدامات او با آنچه در عرصه واقعی افغانستان جریان داشت، کاملاً قطع بود. به‌نظر می‌رسید که چند ماه تیره و تار را در پیش روی خود داشتیم.
در روز 20 دسامبر، آن‌گونه که پمپئو بعداً برای من تعریف کرد، متیس چند ساعت قبل از اعلام استعفایش نه تنها نسخه‌ای از استعفانامه خود بلکه برخی اسناد دیگر را به پمپئو داده بود که یکی از این اسناد اهمیت خاصی داشت. این سند در واقع پیش‌نویس یک بیانیه عمومی در مورد طرح‌های عملیاتی پنتاگون برای خروج از افغانستان بود. انتشار این بیانیه در واقع ترامپ را خلع سلاح می‌کرد و او دیگر در ماه ژانویه چیزی برای گفتن در سخنرانی سالانه خود در نشست مشترک مجالس سنا و نمایندگان در کنگره نداشت. پمپئو می‌گفت؛ من که حیرت زده شده بودم به متیس گفتم که نمی‌تواند چنین سندی را منتشر کند و حتی امکان ویرایش آن برای انتشار هم وجود ندارد. متیس از پمپئو خواسته بود که حداقل نسخه‌ای از این بیانیه را برای من بفرستد که در پاسخ گفته بود مطمئنم جان بولتون هم با نظر من موافق است. نه من و نه پمپئو در آن مقطع اطلاع نداشتیم که وزارت دفاع یک «دستور اجرایی» نیز درباره تشریح جزئیات بیانیه وزیر دفاع تهیه و پیشاپیش آن را برای فرماندهان نظامی و همچنین سفارتخانه‌های امریکا در سراسر جهان ارسال کرده است. در واقع همه این اقدامات بخشی از سناریوی استعفای متیس از وزارت دفاع بود. ما بعداً و به‌صورت مبهم و گیج کننده از این موضوع مطلع شدیم ولی متیس کار خودش را کرده بود و رسانه‌ها از اخبار مربوط به این موضوع پر شده بودند. این حرکت نشانگر تاکتیک مرسوم متیس بود و بغض و کینه او را نشان می‌داد که می‌خواست بگوید: «شما خروج می‌خواهید؟، الان آن (برنامه خروج) را در اختیار دارید.» به این ترتیب کسی هم نمی‌گفت او به خاطر هیچ و پوچ، آشوب و جنجال ایجاد کرده است.
حتی بعد از استعفای متیس هم من، پمپئو و شاناهان (سرپرست جدید وزارت دفاع) برنامه صبحانه مشترک هفتگی را ادامه دادیم. در روز 24 ژانویه و در جریان صبحانه کاری مشترک ما دیدگاه‌های متفاوت خود را در مورد مسائل مهم به بحث گذاشتیم. من و شاناهان از این نگران بودیم که خلیلزاد (در مذاکره با طالبان) امتیازات زیادی را می‌دهد. البته می‌دانستیم که امتیاز دادن‌ها به این دلیل نیست که او مذاکره کننده ضعیفی است بلکه این کار براساس دستورالعمل‌های خود پمپئو به‌عنوان وزیر خارجه انجام می‌شد. طالبان تأکید داشت که در پیش‌نویس بیانیه «امریکا – طالبان» (که به خودی خود مفهومی مشکل ساز بود) تصریح شود که همه نیروهای خارجی (منظور نیروهای امریکایی) افغانستان را ترک خواهند کرد. چنین عبارتی قطعاً هیچ فضایی را برای حفظ قابلیت‌های ما در ارتباط با عملیات‌های ضدتروریستی در افغانستان باقی نمی‌گذاشت، در حالی که خود ترامپ تأکید داشت که این قابلیت و توانایی را حتی بعد از عقب نشینی از افغانستان، حفظ کنیم.