ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
پناهگاه امنِ بودنتان، آرامش بود و امید
کلامی نیست که به بزرگی عشق و محبت شما بزرگواران باشد، جان هم فدای شما کنم کم است. هر جا که غم لشکر کشید پناهگاه امنِ بودنتان، آرامش بود و امید. جهانی به تماشا نشست مهرورزی و معرفت و پیوند فرزندان این خاک را. سیاهی تاریک و سنگینِ غم این روزگارِ سوگ، بینهایت میشد اگر روشنای همدلی و عشق ستودنی شما نبود. هرگز نمیدانستم چگونه بازسازی ویرانههای درونم را امید داشته باشم اگر میان بیانگیزگیهای به جا مانده، شوق در کنار شما بودن و خدمت به شما، جان را گرما نمیبخشید. خاندان شجریان نه تنها امروز که همیشه سپاسگزار و قدردان خواهند بود. با آنکه خود عزادار بودید و صاحب عزا پیامهای تسلیت و همدردی بسیار از طرف شما نازنینان ارسال گردید و در غم یکدیگر شریک شدیم.
بخشی از پیام تشکر همایون شجریان از تمامی تسلیدهندگان او و خانواده شجریان
فرزندانمان روزی آرامش را به افغانستان بازمیگردانند
محمدکاظم کاظمی
شاعر افغانستانی و دبیر علمی یازدهمین جشنواره شعر فجر
افغانستان این روزها حال خوبی ندارد، البته نه اینکه فکر کنید پیشتر آرامش برآن حاکم بوده. نه! منتها هیچکدام از حملات تروریستی سالهای اخیر تا به این اندازه قلبمان را به درد نیاورده بودند. حمله تروریستی به دانشگاه کابل و کمی قبلتر هم انفجار در مدرسه کوثر دانش و آن کشتار بیرحمانه بیمارستان کابل که حمامی از خون نوزادان تازه متولد شده در آغوش مادرانشان را به راه انداخت بیش از پیش روحمان را دردمند کرده. یک به یک بیست و دو دانشجویانی که آرزوهای جوانیشان هیچ شد فرزندانمان بودند. این کشتار، احساسات عمومی را فراتر از همه وقایع تلخ سالهای اخیر جریحهدار کرده. طی همه این سالها، اغلب حملات انتحاری و تروریستی قومیت یا مذهب خاصی را نشانه میرفتند؛ از سویی بیشتر حملهها به مراکز نظامی و سازمانهای حکومتی بود اما وقتی به دانشگاه کابل حمله شد، اینجا دیگر بحث همه کشور در میان بود و جوانانی از قومیتها و مذاهب مختلف. کسانی جان خود را از دست دادند که هیچ نسبتی با حکومت و سیاست و... نداشتند و این اتفاقی است که درد و رنج بیشتری را به اذهان عمومی تحمیل کرده. شرایط در افغانستان به گونهای است که وظیفه دیگر نهادها و از سویی رسانهها هم بر پیکر ادبیات آن سنگینی میکند؛ این را از منظر خودم، شاعری افغانستانی میگویم که هر ازگاهی با اظهار تعجب برخی دوستان ایرانیام روبهرو میشوم که: «چرا در اشعارت توجه کمتری به عشق و دغدغه شخصی نشان میدهی و عموم آنها دربردارنده مسائل روز هستند!» این را گفتم که بدانید اگر اهالی ادبیات امروز افغانستان اینقدر تحت تأثیر ناآرامیهای این سالها قرار گرفتهاند چارهای جز این ندارند. ما هیچ دریچه یا راه دیگری برای بیان درد و رنجی که هموطنانمان متحمل میشوند نداریم وگرنه از این مسأله غافل نیستیم که ادبیات به مسائلی غیر از سیاست و اتفاقات اجتماعی هم تعلق دارد. با این حال اگر ما هم آنان را فراموش کنیم چه کسی صدای مردم شود! اگر شاهد ناکارآمدی مسئولان در بهبود شرایط نباشیم نویسندگان و شاعران ما هم میتوانند مانند اهالی فرهنگ و ادب سایر نقاط جهان به سراغ دیگر موضوعات بروند. در افغانستان خبری از رسانهها و مدیریتهای نیرومند در بخشهای مختلف نیست. از همین رو اغلب، آثاری طی سالهای اخیر در افغانستان مطرح شدهاند که نگاهی جدی به رنجهای آوار شده بر زندگی مردم داشتهاند؛ مصداق آن را هم میتوان در آثاری همچون «بادبادک باز» نوشته خالد حسینی، «خاکستر و خاک» نوشته عتیق رحیمی و رمانها و داستانهای نویسندگان جوانتری نظیر محمدحسین محمدی و حتی آثار شعریمان دید. بخش عمدهای از بار این مسئولیت هم به دوش جوانان افتاده چرا که آنان درگیری بیشتری با این مسائل حس میکنند؛ هر چند کسانی که مسبب اصلی این اتفاقات هستند مراودهای با ادبیات ندارند که اگر داشتند محال بود دست به چنین کشتارهایی بزنند. به قول عتیق رحیمی: «کسی که کتاب بخواند به سراغ جنگ نمیرود.» بگذارید نقل قول دیگری هم از نوشته اعتراضی «سید رضا محمدی» شاعر هموطنم خطاب به مسئولان افغانستان در بیکفایتیشان نسبت به کنترل شرایط بیاورم؛ آنجا که میگوید: «دریغا کابل!! دریغا افغانستان! دریغا جوانان درخشان ما که در زیر خاک با بدنهای پرپر خفتهاند...» من و دیگر مردمان افغانستان هم همین را میگوییم: ای دریغ از کابل و جوانان پرپر شدهاش! هر چند که میدانم و حتم دارم که همین فرزندانمان هستند که روزی آرامش را به افغانستان بازمیگردانند.
شهروند مجـــازی
یگانه خدامی
# انتخابات - امریکا
شمارش آرای انتخابات امریکا باعث شد کاربران ایرانی بیش از هر چیز درباره این مسأله بحث کنند و بنویسند. خیلیها از بامداد چهارشنبه نتایج را دنبال میکردند و لحظه به لحظه اخبار را مینوشتند. پیشبینی و بحث درباره شرایط جهان و البته ایران پس از انتخاب هرکدام از نامزدها هم مطرح بود. میشود گفت که کاربران ایرانی با هیجان و دقت زیادی این انتخابات را دنبال کردهاند: «همه طوری در مورد نظام انتخابات تو امریکا صحبت میکنند که خود مردم امریکا بعیده این قوانین رو بلد باشن. حتی بعیده اسم همه ایالتهاشون را از حفظ باشن»، «انتخابات امریکا هم عین فوتبال امریکاییشونه هیچ وقت نفهمیدم چی به چیه»، «بر خلاف فضای توئیتر فارسی که ترامپ را برنده نهایی فرض کردهاند، هنوز در فضای سیاسی و رسانهای ایالات متحده، شانس برد ترامپ و بایدن یکسان است. حتی شاید بیشتر به نفع بایدن»، «شمارش آرا مجدداً از ۳ الی ۴ ساعت دیگر در ایالات کلیدی از سر گرفته شده و فضا شفافتر خواهد شد»، «نمیدونم کى رئیس جمهوری میشه و یا حتى چى برامون بهتره. اما مسأله ترامپ براى من بیشتر بعد جهانى و شخصى داره. از دنیایى که این شخص ریسیستِ سکسیستِ فاشیستِ پوپولیستِ نادانِ ضد علم توش قویترین فرد باشه عمیقاً بیزارم. غمگینم میکنه این موضوع. از بشریت ناامیدم میکنه»، «خب، روایت کلی CNN اینه: در ایالتهای کلیدی که الان در بعضی ترامپ تا ۱۰ درصد جلوتر است، ممکن است رأی با شمارش آرای پستی و یا شمارش رأی بخشهای دموکرات ایالت تغییر کند»،« نمیفهمم چرا فرض میکنند پستیها دموکراتند؟ بایدن هنوز ۴۸ و ترامپ ۵۸ الکترال تا پیروزی فاصله دارد»،« اگر بایدن برد که هیچ، اگر نبرد همه فحشها باید بره سمت اوباما»،«انتخابات پشت هم فقط بهخاطر اینکه سندرز شانس ریاستجمهوری پیدا نکنه ۲ تا بازنده رو به زور کاندید حزب دموکرات کرد»، «بیشتر کاربران ایرانی یه «نوسترآداموس» درون دارن و برای کسب جایزه بهترین پیشبینی در رقابتند درحالی که انتخابات پیچیدهتر از این حرفهاست و برای روشنتر شدن نتیجه باید صبر کرد»، «امریکاییها بالاخره بعد از اعلام نتایج به یه تفاهمی با هم میرسن و زندگی، صرفنظر از اینکه بایدن میبره یا ترامپ براشون ادامه داره، جهان باید نگران بحران و درگیری بعد از اعلام نتایج انتخابات امریکا بین کاربرای ایرانی باشه که زندگی بعد از اعلام نتیجه رو مثل همیشه سیاه و سفید میبینن»، «ترامپ الان سخنرانی کرد و ادعا کرد جلوئه و عملاً برده، به نظر میاد میخواد با دادگاه و دادگاهکشی تقلب کنه. امیدوارم دادگاههای این مملکت منصفتر از این حرفها باشند. بعضی شبکهها سخنرانیشو قطع کردند و توضیح دادند که چرت میگه درکل.»، «ایرانیهای طرفدار ترامپ واقعاً برام عجیبن، نه برای ما که اینجاییم خوب بوده نه برای مردم تو ایران. درکشون نمیکنم.»، «مثل خیلى از مردم مشغول دنبال کردن اخبار انتخابات امریکا هستم. شبکه هاى تلویزیونى و شبکه هاى اجتماعى حسابى مشغول کار هستند. براى من که نه بِه فوتبال علاقه دارم نه سیاست وضعیت جالب و الکى هیجان انگیزى است. بعد مدتها چیزى بیشتر از کرونا میشنویم.»
کرونا ادامه دارد
در کنار انتخابات امریکا شرایط بیماری کرونا در کشور همچنان موضوع مهمی است که کاربران ایرانی به آن میپردازند. کسانی که مبتلا به کرونا شدهاند از شرایطشان مینویسند و خیلیها دیگران را دعوت به رعایت نکات بهداشتی میکنند. انتقاد از کسانی که بیتوجه به این نکات هستند و انتقاد از تعطیل نشدن شهرهای پرخطری مانند تهران هم همچنان ادامه دارد: «این مریضی، هر روز یه برگش رو برام رو میکنه. ۲ ساعت بیشتر نمیتونم بشینم. دوباره حمله میکنه بههم: تب میکنم و دستام یخ میزنه؛ گوارشم رو به فنا میده... لعنت به باعث و بانیش.»، «وسط شمارش الکترالها ۴۱۹ نفر کم شدند... ما مرگ را زندگی میکنیم»، «به مدت 10 ماه میشه که بهخاطر کرونا زندگی اقلیتی محدود شده، چرا؟چون اکثریت مردم حق طبیعی خودشون میدونن که شامل این داستان نمیشن و امکان نداره نه ناقل باشن نه مبتلا و فقط اون اقلیت رو هر روز تحت فشار قرار میدن که بیشتر نگران سلامتی خودشون و عزیزانشون باشن»، «توی این فاصله که همه ما درگیر ترامپ و بایدن بودیم، باز هم بیشتر از 400 نفر، بیشتر از 400 عضو خانواده، 400 دوست، از بین ما رفتن... مراقب باشید.»، «فهموندن اینکه مجلس عزا بهخاطر کرونا از مجلس عروسی هم خطرناکتره واقعاً اعصاب میخواد که خداروشکر ندارم.»، «کهیر و ضایعات پوستی هم به علائم کرونا اضافه شد؛ تعارف نکن هر روز از یه چیز رونمایی میکنی؛ یهو همه رو بریز رو چنته از سورپرایز خسته شدیم»، «نصف فوتیهای کشور متعلق به تهرانه. پایتختنشینهای عزیز چیکار دارید میکنید با خودتون؟»، «از وقتی فوتیهای کرونا زیر ۲۰۰بود تا الان که بالای ۴۰۰نفره، خبر میاد که احتمال تعطیلی دو هفتهای تهران قوت گرفت و حتی یک روز هم تعطیل نشد»، «به مادرم زنگ زدم صدای جیغ و گریه میومد داشتم سکته میکردم گفت: همسایهشون به فاصله یک هفته سه تا برادرش رو به دلیل کرونا از دست داده. مغزم سوت کشید، آقا خانم برادر خواهر دوست و دشمن های عزیزم عشقم شما رو به هر کسی میپرستید رعایت کنید»، «نصف ظرفیت کردن ادارهها و بانک نه تنها راه حل نیست بلکه باعث ازدحام جمعیت هم میشه. چیکار کنیم با اینهمه خلاقیت مدیرانمون؟!»، «هفتهای ۷ بار احتمال تعطیلی دوهفتهای تهران قوت میگیره.»
به بهانه برگزاری دوسالانه سرامیک بعد از 9 سال
شور و نشاط اجتماعی
هیربد همت آزاد
دبیر یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک
شکلگیری دوسالانه سرامیک نکتهای است که باید به آن توجه کرد و باید دید که در چه شرایطی این جشنواره طراحی و اجرا شده است. در شرایط تنگنای اقتصادی و آسیبهای اجتماعی و اقتصادی مضاعف ویروس کرونا که هنرمندان در کل حال و روز خوبی نداشتند و ما هم تدوین برنامهریزی این دو سالانه را انجام میدادیم.
برخی از کارشناسان و منتقدین معتقد بودند که دوسالانه سرامیک در این شرایط سخت کرونا نباید برگزار شود. 9 سال است که دوسالانه برگزار نشده و امسال هم برگزار نشود. آن چیزی که انجمن سفالگران و کارگروه اجرایی را بر آن داشت تا دوسالانه سرامیک برگزار شود، دستاوردها و عملکرد دوسالانه در یک پوزیشن اجتماعی بود. دستاوردهای اجتماعی دوسالانه فراتر از دستاوردهای هنریاش میتواند در ایجاد فضای شور، نشاط و امید و زنده ماندن یک جامعه هنری بسیار مؤثر باشد.
در شرایط بسیار سختی که تولید آثار هنری با آسیبهای سخت مادی و اقتصادی روبرو بوده است، برگزاری دوسالانه توانست شور و امید و نشاط را به جامعه هدایت کند. پس از آنکه فراخوان اعلام شد، هنرمندان استقبال خوبی از آن کردند. حتی این استقبال فراتر از تصور ما بود. چرا که ما برآورد کردیم در شرایط سخت استقبال به صورت متوسط انجام شود. اما برخلاف نظر ما استقبال هنرمندان از دوسالانه بسیار زیاد بود و از سوی دیگر آثار به لحاظ کمی و کیفی حرفهای و کیفیت بشدت بالا بود؛ به شکلی که داوری نهایی آثار و انتخاب برگزیدگان بسیار مشکل شده و ما مسئولیت بسیار سنگینی را بردوش خود داریم. همانطور که گفتم سطح آثار خیلی بالاست و این نشان دهنده امید به آینده است.
اگرچه 9 سال بیینال سرامیک برگزار نشد اما باید بگویم که سرامیک در دوران بلوغ خود بسر میبرد، هنرمندان سرامیک به یک بلوغ در تکنیکشان رسیدهاند و در واقع به خاطر اینکه محل عرضه احساسات و نگاهشان کمتر بوده است دوسالانه را بهترین موقعیت دانستند تا بتوانند آثارشان را بدهند. درواقع تجسم یک اثر از طرف هنرمند امری بیان ناپذیر از دغدغهها و احساسات او است و با تجسم ایدههایشان به بیان احساسات و دغدغههایشان میپردازند.
ما در این دوسالانه مجوز ورود به همه رویکردهای حوزه تجسمی با رسانه سرامیک را داده بودیم. اما اگر بخواهیم آنالیزی راجع به آثار داشته باشیم. عموماً بر دو محور میتوان آثار را گروهبندی کرد. آثاری که بر پایه ساختارهای درون رسانه سرامیک هستند و قائم به ساختارهای خود سرامیک هستند و آثاری که از سرامیک برای بیان محتوایی به مثابه یک زبان استفاده کردهاند. در این دوسالانه هنرمند خودآگاه یا ناخودآگاه متأثر از عوامل اجتماعی و اقتصادی و مسائل پیرامونش است و در نقد و بررسی آثار تأثیرگذاری اجتماعی را در قالب آثار میبینید.
دبیر یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک
شکلگیری دوسالانه سرامیک نکتهای است که باید به آن توجه کرد و باید دید که در چه شرایطی این جشنواره طراحی و اجرا شده است. در شرایط تنگنای اقتصادی و آسیبهای اجتماعی و اقتصادی مضاعف ویروس کرونا که هنرمندان در کل حال و روز خوبی نداشتند و ما هم تدوین برنامهریزی این دو سالانه را انجام میدادیم.
برخی از کارشناسان و منتقدین معتقد بودند که دوسالانه سرامیک در این شرایط سخت کرونا نباید برگزار شود. 9 سال است که دوسالانه برگزار نشده و امسال هم برگزار نشود. آن چیزی که انجمن سفالگران و کارگروه اجرایی را بر آن داشت تا دوسالانه سرامیک برگزار شود، دستاوردها و عملکرد دوسالانه در یک پوزیشن اجتماعی بود. دستاوردهای اجتماعی دوسالانه فراتر از دستاوردهای هنریاش میتواند در ایجاد فضای شور، نشاط و امید و زنده ماندن یک جامعه هنری بسیار مؤثر باشد.
در شرایط بسیار سختی که تولید آثار هنری با آسیبهای سخت مادی و اقتصادی روبرو بوده است، برگزاری دوسالانه توانست شور و امید و نشاط را به جامعه هدایت کند. پس از آنکه فراخوان اعلام شد، هنرمندان استقبال خوبی از آن کردند. حتی این استقبال فراتر از تصور ما بود. چرا که ما برآورد کردیم در شرایط سخت استقبال به صورت متوسط انجام شود. اما برخلاف نظر ما استقبال هنرمندان از دوسالانه بسیار زیاد بود و از سوی دیگر آثار به لحاظ کمی و کیفی حرفهای و کیفیت بشدت بالا بود؛ به شکلی که داوری نهایی آثار و انتخاب برگزیدگان بسیار مشکل شده و ما مسئولیت بسیار سنگینی را بردوش خود داریم. همانطور که گفتم سطح آثار خیلی بالاست و این نشان دهنده امید به آینده است.
اگرچه 9 سال بیینال سرامیک برگزار نشد اما باید بگویم که سرامیک در دوران بلوغ خود بسر میبرد، هنرمندان سرامیک به یک بلوغ در تکنیکشان رسیدهاند و در واقع به خاطر اینکه محل عرضه احساسات و نگاهشان کمتر بوده است دوسالانه را بهترین موقعیت دانستند تا بتوانند آثارشان را بدهند. درواقع تجسم یک اثر از طرف هنرمند امری بیان ناپذیر از دغدغهها و احساسات او است و با تجسم ایدههایشان به بیان احساسات و دغدغههایشان میپردازند.
ما در این دوسالانه مجوز ورود به همه رویکردهای حوزه تجسمی با رسانه سرامیک را داده بودیم. اما اگر بخواهیم آنالیزی راجع به آثار داشته باشیم. عموماً بر دو محور میتوان آثار را گروهبندی کرد. آثاری که بر پایه ساختارهای درون رسانه سرامیک هستند و قائم به ساختارهای خود سرامیک هستند و آثاری که از سرامیک برای بیان محتوایی به مثابه یک زبان استفاده کردهاند. در این دوسالانه هنرمند خودآگاه یا ناخودآگاه متأثر از عوامل اجتماعی و اقتصادی و مسائل پیرامونش است و در نقد و بررسی آثار تأثیرگذاری اجتماعی را در قالب آثار میبینید.
برگزاری نمایشگاه مجازی «نام احمد» با موضوع پیامبر اعظم(ص)
این روزها موزه هنرهای معاصر به دلیل بازسازی تعطیل است. البته اگر هم باز بود به دلیل اپیدمی نمیتوانست نمایشگاه بگذارد. با این حال موزه هنرهای معاصر با استفاده از گنجینه مؤسسه هنرهای تجسمی معاصر به مناسبت هفته وحدت، نمایشگاهی از ۸۲ اثر از هنرمندان عرصه هنرهای تجسمی با عنوان «نام احمد» را به صورت مجازی از 13 آبانماه افتتاح کرد. تعداد 8۲ اثر از 82 هنرمند بنام از مجموعه گنجینه مؤسسه و ۱۰ اثر از گنجینه موزه هنرهای معاصر در صفحات مجازی @tajasomi و سایت civa. ir در ایام هفته وحدت در نمایشگاه مجازی «احمد» در معرض دید علاقهمندان قرار گرفت. آثار این نمایشگاه از مجموعه گنجینه مؤسسه هنرهای تجسمی معاصر و موزه هنرهای معاصر در رشتههای نقاشی، خوشنویسی، نگارگری، تصویرسازی، عکس، مجسمه سفال و سرامیک و گرافیک، به صورت مجازی به نمایش در میآید. مرتضی افشاری، مرتضی اسدی، کاظم چلیپا، مصطفی ندرلو و ناصر سیفی، پنج هنرمند حاضر در این رویداد هستند.
احمد پیله چی، ازهار شرکا، رضا رینهای، علی اشرف صندوقآبادی، حسین غلامی، مهدی فروزنده، مهدی فلاح و محمد علی قربانی، هشت هنرمند خوشنویسی هستند که آثارشان در این نمایشگاه عرضه خواهد شد.
هنرمندانی که آثارشان از گنجینه موزه هنرهای معاصر در این نمایشگاه عرضه میشود عبارتند از: محمدباقر آقامیری اثری به نام محبت ازلی، ضیاءالدین امامی اثری با نام آفرینش آدم، اصغر جوانی اثری به نام اسراء، رأفت نگارنده اثری به نام منور، حبیب الله آیتاللهی اثری به نام کعبه نور، نصرالله افجهای اثری به نام مجلس اول، محمد احصایی اثری به نام لا اله الا الله، جلیل رسولی با اثر سوره حمد.
پرویز حاصلی، یوسف حسینی و مینا صدری حوزه نگارگری، احسان آرمان، زهرا اخوت، صادق باقری، محمد علی جمالی، آرش گلابچیان حوزه سفال و نسرین زندی روان، نادر قشقایی، مرضیه محجوبیان و کامیبز هورسان حوزه مجسمهسازی، اسامی هنرمندان سه بخش دیگر نمایشگاه «نام احمد» را تشکیل میدهند.
همچنین ۱۷ هنرمند هم در حوزه تصویرسازی آثار خود را به نمایش گذاشتهاند. هدی حدادی، سحر خراسانی، پژمان رحیمیزاده، پیمان رحیمیزاده، علی شفیع آبادی و... از جمله این هنرمندان هستند. و در نهایت آثار 12 هنرمند عکاس هم در این نمایشگاه به نمایش درآمده است. هنرمندانی چون رسول اولیازاده، سعید جانبزرگی، احمد جلالیان، امیر علی جوادیان و... جزو این هنرمندان بودهاند.
به نام تاریخ
15 آبان
تولدها
علی تجویدی: آهنگساز و نوازنده ویولن و سه تار سال 1298 در چنین روزی به دنیا آمد. علی تجویدی موسیقی را از کودکی و از پدرش آموخت و به گفته خودش از 12 سالگی دستگاههای موسیقی ایرانی را می شناخت. از 16 سالگی شاگرد حسین یاحقی شد و نواختن ویولن را یاد گرفت و پس از آن هم در کلاسهای ابوالحسن صبا شرکت کرد. او سال ها نوازنده خوانندگان مشهور ایران بود و در برنامه گلها هم حضور داشت و تصنیف های زیادی را هم با آهنگسازی او شنیدهایم؛ تصنیفهایی مانند «یاد کودکی»، «آتش کاروان»، «آشفته حالی»، «صبرم عطا کن»، «سنگ خارا»، «دیدی که رسوا شد دلم» و «نمانده چرا». علی تجویدی سال 1384 درگذشت.
ویوین لی: بازیگری که با بازی در نقش «اسکارلت اوهارا» به شهرت رسید، سال 1913 به دنیا آمد. ویوین لی انگلیسی بود و در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک رشته بازیگری را خواند. ویوین لی سال 1939 و برای بازی در فیلم «بربادرفته» توانست بازیگران مشهوری مانند بتی دیویس، کاترین هپبورن و جوآن کرافورد را مغلوب کند و بالاخره با بازی در این فیلم جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را گرفت. پس از آن هم بازی در فیلم «اتوبوسی به نام هوس» برایش جایزه اسکار همراه داشت. اما بیماری افسردگی و سل و شوک درمانی به حرفه او ضربه زیادی وارد کرد و دیگر نتوانست چندان مطرح شود. او سال 1967 درگذشت.
پری ملکی: خواننده موسیقی ایرانی سال 1330 در چنین روزی به دنیا آمد. پری ملکی با اینکه از کودکی به موسیقی علاقه داشت این هنر را پس از ازدواج به طور جدی دنبال کرد و هم آواز سنتی و هم نواختن گیتار کلاسیک را یاد گرفت. او در کلاس های استادانی مانند امیر پایور و علی جهاندار شرکت می کرد و از سال 1373 گروه موسیقی «خنیا» را تأسیس کرد و با اجرای کنسرت های ویژه زنان نقش زیادی در ترویج موسیقی سنتی برای زنان داشت. آلبوم های «یاد ایران»، «یادمان بنان»، «زیباتر از ماه و گل»، «آن روزها»، «شبی با خیام» و «عاشقان دیروز» از کارهای ملکی است.
آندره آرزومانیان آهنگساز و نوازنده، سام شپارد کارگردان امریکایی، تیلدا سوینتن بازیگر بریتانیایی، مایک نیکولز فیلمساز امریکایی، احسان علیخانی مجری، برایان آدامز آهنگساز و نوازنده کانادایی، قاسم ارژنگ شاعر، زینب چوقادی شاعر، جواد عاطفه داستان نویس، لیلی گله داران شاعر و حمیده واعظ زاده داستان نویس هم متولد امروز هستند.
درگذشت ها
جهانگیر فروهر: بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون سال 1376 درگذشت. جهانگیر فروهر متولد سال 1295 بود و در سال های فعالیتش در بیش از 100 فیلم و 30 سریال مانند فیلمهای «گوزنها»، «اسرار گنج دره جنی»، «سوته دلان»، «کمالالملک»، «یک بار برای همیشه»، «خانه خلوت» و «کمیته مجازات» و سریال های «دایی جان ناپلئون»، «هزاردستان»، «امام علی(ع)»، «شلیک نهایی» و «پهلوانان نمیمیرند» بازی کرد و برای بازی در «خانه خلوت» لوح تقدیر جشنواره فیلم فجر را گرفت.
عطاالله زاهد کارگردان و جیل کلایبورگ بازیگر امریکایی هم در چنین روزی درگذشتند.
16 آبان
تولدها
عبدالعلی دستغیب: نویسنده و مترجم ایرانی سال 1310 در چنین روزی به دنیا آمد. عبدالعلی دستغیب هم در ادبیات و نقد ادبی سرآمد بود هم در جامعهشناسی هنر و فلسفه. او سال ها در روزنامههایی مانند اطلاعات، کیهان، سخن، فردوسی، آدینه و کیهان فرهنگی نقدها و مقاله های ادبی و هنری می نوشت و البته از او کتاب هایی مانند «تحلیلی از شعر نو پارسی»، «شیوه نگارش»، «نقد آثار شاملو»، «نقد آثار غلامحسین ساعدی»، «نقد آثار صادق هدایت» و «نگاهی به مهدی اخوان ثالث» منتشر شده است.
سالروز تولد فرزانه طاهری مترجم، اما استون بازیگر امریکایی، آدولف ساکس مخترع ساز ساکسیفون، حسین همدانیان نوازنده تنبک، والودیا تارخانیان نوازنده ویولن، محمد تقوی داستان نویس، روزبه صف شکن شاعر، مولود قضاوت داستان نویس، علیرضا کاهد شاعر، جیمز جونز نویسنده امریکایی، اتان هاوک بازیگر و کارگردان امریکایی و تندی نیوتون بازیگر انگلیسی هم امروز است.
درگذشت ها
پوری سلطانی: پایه گذار علوم کتابداری در ایران سال 1394 در چنین روزی درگذشت. پوراندخت سلطانی سال 1310 به دنیا آمده بود و پس از اعدام همسرش مرتضی کیوان در سال 1333 به انگلستان رفت و رشته زبان و ادبیات انگلیسی خواند. پس از بازگشت به ایران در کتابخانه بانک مرکزی شروع به کار کرد و مدتی بعد مرکز ملی کتابداری را پایهگذاری کرد و تحول زیادی در توسعه کتابداری در ایران ایجاد کرد. او توانست کتابخانه ملی ایران را به یکی از مطرح ترین کتابخانه های ملی دنیا تبدیل کند و تلاش زیادی برای طبقه بندی اسناد و مدارک میراث مکتوب ایران کرد.
کاظم رضا مدیر مجله لوح، پیوتر ایلیچ چایکوفسکی آهنگساز روسی، جیمز رامون جونز نویسنده امریکایی و خسرو رحیمیان نوازنده ویولن هم در چنین روزی درگذشتند.
عکس نوشت
مرحله اول سیزدهمین دوره جشنواره موسیقی نواحی به پایان رسید و در مراسم اختتامیه هنرمندانی از الیگودرز، شیراز، ساوه، آق قلا و فهرج کرمان هنرنمایی کردند. بخش آنلاین اجراهای این جشنواره به پایان رسید و درباره بخش پژوهش و پخش مستندهای موسیقی هنرمندان نواحی بزودی از سوی روابط عمومی جشنواره اطلاعرسانی میشود.
عکس: محمد سلیم
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
اخبار این صفحه
-
سخن روز
-
پناهگاه امنِ بودنتان، آرامش بود و امید
-
فرزندانمان روزی آرامش را به افغانستان بازمیگردانند
-
شهروند مجـــازی
-
شور و نشاط اجتماعی
-
برگزاری نمایشگاه مجازی «نام احمد» با موضوع پیامبر اعظم(ص)
-
به نام تاریخ
-
عکس نوشت
اخبارایران آنلاین