نیواستیتسمن (بریتانیا):
با کمک دانش و علم روز بشر که روز به روز به پیشرفت‌های بیشتری نائل می‌شود، بشر می‌تواند در آینده‌ای نه چندان دور کاملاً از تبعات ویروس کرونا خود را در امان بدارد. اما سازگاری یافتن بشر با تغییرات برگشت‌ناپذیری که کرونا ایجاد کرده، کار آسانی نخواهد بود.

تایم (امریکا):
زنان یکی از آسیب‌پذیرترین قشرها در جوامع مختلف بشری در مواجهه با کووید19 بودند. بسیاری از آنان به خاطر مشکلات اقتصادی ناشی از کرونا، از چرخه کار حذف شدند و با از دست دادن شغل خود در کنار بی‌پولی، گرفتار یأس شدند. هیچ قانونی نیز در حمایت از آنان وجود ندارد.

لوموند دیپلماتیک (فرانسه):
چه دونالد ترامپ را دوست داشته باشید چه از او متنفر باشید، واقعیت این است که او باعث تغییرات زیادی در امریکا شد. یکی از این تغییرات مربوط به رسانه‌های امریکایی بود که سختی‌های بسیار زیادی را با توجه به عناد رئیس‌جمهوری پیشین امریکا با آنان متحمل شدند.

بنفشه غلامی/ مجلس سنای امریکا سرانجام پس از چالش‌های بسیار به اولین طرح ابتکاری «جو بایدن»، رئیس جمهوری امریکا رأی مثبت داد و با بسته کمکی 1.9 میلیارد دلاری به اقتصاد کرونا زده امریکا موافقت کرد. این طرح باید به تصویب مجلس نمایندگان نیز برسد اما با توجه به اینکه اکثریت این مجلس در دست دموکرات‌ها است، تصور نمی‌شود مشکلی بر سر راه آن باشد.
به گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»، چالش‌های دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در سنای امریکا تا لحظه‌های آخر ادامه داشت. این لایحه یکی از مهمترین اولویت‌های «جو بایدن» در 45 روزی که از ریاست جمهوری‌اش می‌گذرد، بوده است. زیرا یکی از وعده‌های انتخاباتی او اجرای برنامه‌ای برای مقابله با شیوع کرونا و حمایت مالی از اقتصاد شهروندان آسیب‌دیده از کرونا بود. او از همین‌رو از هم‌حزبی‌های خود خواسته بود تا هرچه سریع‌تر بسته کمکی درخواستی او را ولو بدون حمایت جمهوری‌خواهان تصویب کنند و در پی اقناع آنان نباشند.
پس از تصویب این بسته کمکی، «چاک شومر»، رهبر اکثریت سنا خطاب به مردم امریکا گفت: «کمک در راه است. در حال حاضر کار ما کمک به کشورمان است تا از توفان عبور کنند و به آینده‌ای امیدوار کننده برسند.»
بر مبنای این مصوبه هر امریکایی 1400 دلار کمک اقتصادی بلاعوض از دولت دریافت می‌کند، مزایای بیمه بیکاری تمدید می‌شود، دولت هزینه‌های مربوط به واکسن و تست‌های کرونا را تقبل می‌کند و علاوه بر این به خانواده‌های کم‌درآمد تخفیف‌های مالیاتی می‌دهد.
به گزارش «سی‌ان‌ان»، تصویب بسته کمکی مورد درخواست جو بایدن در واقع نخستین پیروزی او در همکاری قوه مقننه و قانونگذاران امریکایی با او است. اما این پیروزی برای او چنان شیرین نبود. زیرا این بسته کمکی با 50 رأی موافق و 49 رأی مخالف به تصویب رسید که کاملاً معنادار است. سنای امریکا متشکل از 48 سناتور دموکرات، 50 سناتور جمهوری‌خواه و دو سناتور مستقل شامل «برنی سندرز» و «آنگوش کینگ» است که هر دو گرایش‌های دموکرات دارند و در تعیین اکثریت و اقلیت سنا، به کرسی‌های دموکرات‌ها اضافه می‌شوند. بنابراین مشخص است که در تصویب این بسته کمکی جمهوری‌خواهان نقشی نداشته‌اند. این پیروزی زمانی برای او بیشتر شیرینی خود را از دست خواهد داد که در نشست مجلس نمایندگان برای تصویب این بسته کمکی دیگربار جمهوری‌خواهان از تأیید کنار بکشند و بسته تنها با رأی دموکرات‌ها که اکثریت مجلس نمایندگان را دارند، تأیید شده و به دست «جو بایدن» برسد تا آن را امضا کند. او در حالی این بسته را امضا خواهد کرد که می‌داند آرای داده شده، آن دموکراسی که او در جریان سخنرانی‌اش در مراسم سوگند ریاست جمهوری وعده آن را داد، نیست و شکاف‌ها آنقدر عمیق هستنند که راه خود را تا کنگره امریکا نیز باز کرده‌اند. با این حال او نیز همانند همه دموکرات‌های کنگره امریکا امیدوار است که این مصوبه به جمهوری‌خواهان اثبات کرده باشد که بهتر است به جای کناره‌گیری آنها نیز وارد بازی شوند و در پیشبرد اهداف «بایدن» که در نهایت کمک به مردم است، با دموکرات‌ها همسو شوند. زیرا گام بعدی که رئیس جمهوری دموکرات امریکا خواهان برداشتن آن است، ایجاد اصلاحات بنیادین و زیرساختی است که بدون شک باید با همراهی جمهوری‌خواهان که نیمی از کشور را رهبری می‌کنند، برخوردار باشد. زیرا طرح‌هایی که قانونی را تغییر می‌دهند، باید حداقل رأی 60 سناتور را داشته باشند. بنابراین همسو نشدن سناتورهای جمهوری خواه با «بایدن» می‌تواند طرح‌های آتی او را با خطر جدی مواجه کند.

گروه جهان/ فرار شماری از افسران پلیس میانمار به مرزهای هند در پی افزایش بی‌سابقه خشونت و کشتار معترضان به  دست کودتاچیان نظامی میانمار، سران دولت موقت این کشور را به ارسال نامه‌ای تهدیدآمیز برای استرداد نظامیان پناهجو واداشت. به گزارش «بی بی سی»، گرچه در نامه‌ای که مقامات میانمار برای هند نوشته‌اند حفظ روابط صلح‌آمیز دو کشور به استرداد پناهجویان میانماری مشروط شده است اما همچنان دولت هند پاسخ رسمی به این درخواست نداده است.  
«ماریا زوئالی»، افسر ارشد بخش «چامپای» هند با اشاره به دریافت این نامه از سوی سران دولت موقت میانمار به «رویترز» گفت: «در این نامه دولت میانمار اطلاعاتی را درباره 8 افسر پلیس فراری به هند اعلام کرده و در ادامه در راستای حفظ روابط دوستانه دو کشور همسایه، درخواست بازداشت و استرداد این افراد بیان شده است. مراتب به وزارت کشور در دهلی اعلام شده و در انتظار دستورات بعدی هستیم.» براساس آخرین گزارش‌ها حدود 30 نفر که شامل افسران فراری و خانواده‌هایشان هستند در چند روز گذشته از مرزهای هند عبور کرده‌اند اما از روز شنبه شمار پناهجویان در مرزها افزایش چشمگیری داشته است. از ابتدای فوریه که نظامیان ارتش میانمار در یک کودتای شبانه با بازداشت سران دولت، حکومت را در دست گرفتند و فرمانده ارتش نیز در رأس قدرت قرار گرفت، نیروهای امنیتی و پلیس به حال آماده‌باش درآمدند و با افزایش اعتراضات دستور تیر نیز گرفتند.
بنا براظهارات «میشله بچلت»، رئیس بخش حقوق بشر سازمان ملل در حدود یک ماه و نیم گذشته بیش از 1700 نفر بازداشت شده‌اند که در میان آنها علاوه بر معترضان و شماری از نمایندگان پارلمان، دست کم 29 خبرنگار  دیده می شود. این در حالی است که اخبار هولناک میانمار با واکنش‌های متفاوت خارجی روبه رو شده به طوری که امریکا و بسیاری از دولت‌های غربی تحریم‌هایی محدود علیه « خونتا» تعیین کرده‌اند اما چین با تعیین اولویت حفظ ثبات، مداخلات خارجی را جایز ندانسته است.

گروه جهان/ «پاپ فرانسیس» در سومین روز سفر تاریخی خود به عراق، راهی اربیل شد و با سران این منطقه و مسیحیان عراقی دیدار کرد.
به گزارش سایت خبرگزاری «آناتولی»، «نیچروان بارزانی»، رئیس اقلیم کردستان در توئیتی نوشت: «میزبانی از پاپ افتخاری برای من بود. ما تمام تلاش‌مان را برای برقراری صلح، آزادی مذاهب و تحقق برادری خواهیم داشت.» رهبر کاتولیک‌های جهان پس از این دیدار راهی موصل شد تا با حضور بر ویرانه‌های مناطق آزاد شده از سلطه داعش که برخی نیز متعلق به مسیحیان بود، برای قربانیان دعا کند. وی با حضور در کلیسای «حوش البیعه» در موصل گفت: «نشانه‌ها و آثار جنگ در شهر موصل واضح است و واقعاً اینکه سرزمین تمدن‌ها چنین مورد هجمه تروریست‌ها قرار گرفته جای تأسف دارد. من از اینکه شمار مسیحیان موصل بشدت کم شده، ناراحتم و از خانواده‌های مسیحی می‌خواهم به این شهر بازگردند. چراکه این کوچ اجباری بر بافت اجتماعی در عراق و خاورمیانه تأثیرگذار است. من معتقدم صلح از جنگ قوی‌تر است و باید در صلح و دوستی زندگی کنیم.»
پاپ در ادامه برنامه‌های روز سوم سفر خود به عراق پس از بازدید از شهر قرقوش در نینوا به اربیل بازگشت تا در استادیوم ورزشی آن برای بیش از 10 هزار عراقی سخنرانی کند.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

ورود به سیاست
حکومت «شیشکلی» در فوریه ۱۹۵۴ با تفاهم ضمنی نهادهای نظامی و مدنی به پایان خود رسید، در غیر این صورت شکاف ایجاد شده میان شمال کشور که با راهبری سرهنگ «مصطفی حمدون» بعثی و دوستانش شورش کرده بود و مناطق مرکزی به رهبری «ادیب شیشکلی» که مستظهر به پشتیبانی آشکار جنوب کشور نیز بود، قطعاً منجر به درگیری خونین می‌‌شد. «ادیب شیشکلی» با درک حجم فاجعه، ترجیح داد ضمن خروج مسالمت‌آمیز از کشور مانع خونریزی شود، اما انتقامجویی، او را که برای امنیت شخصی خود به «برزیل» رفته بود در امان نگذاشت؛ جایی که در آن زمان برای او آخر جهان تلقی می‌‌شد و 20 سال [10 سال] پس از کناره‌گیری‌اش از قدرت کشته شد.
ورود زودهنگام به سیاست و کار
دانش‌آموزی بیش نبودیم که همچون بزرگ‌ترها سخن می‌‌گفتیم و این رفتار منحصر به ما نبود، بخش بزرگ جوانان «سوریه» در آن مقطع چنین بودند. مرحله‌ای نو از حیات سیاسی در «سوریه» و «مشرق عربی» بویژه در محافل دانش‌آموزی و دانشجویی و در میان برخی معلمان و اساتید شکل گرفته بود. همه چیز در حال جوشش و تلاطم بود. فراموش نکنیم که سه کودتای نظامی فقط در یک سال بعد از [اشغال] نکبت [بار] «فلسطین»، در «سوریه» اتفاق افتاد. دانش‌آموزان و دانشجویان در «درعا» و خارج از آن، میان جهت گیری‌های فکری و گرایش‌های سیاسی ناسیونالیست‌های عرب و چپگرایان و اسلامگرایان تقسیم شده بودند. آنها شاید هنوز هم تا به امروز به رغم جریان‌های مختلف و نام‌های متعدد، در دایره‌ای گسترده‌تر که تمامی «سوریه» را دربر می‌گیرد، به یکی از شاخه‌های این سه جریان اصلی پایبند یا مایل هستند، جدای از اینکه بتوانند گرایش خود را اعلام کنند یا نتوانند.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

بی‌نظمی درون دولت امریکا
همچنین قطع ارتباطات مخابراتی هماهنگی و سازماندهی فعالیت‌ها در سطح ملی را از جمله در شهرهای کلیدی همچون «ماراکایبو» مختل کرده بود. گوایدو  به گردهمایی‌های خود ادامه می‌داد که هنوز هم جمعیت قابل توجهی را گرد هم می‌آورد و اطمینان می‌داد که مخالفان دولت همچنان بر ادامه مسیر خود اصرار دارند. مجلس ملی ونزوئلا به دلیل خاموشی‌های برق اعلام «وضعیت هشدار» کرد. اعلام این وضعیت به این معنا نبود که این مجلس از اختیارات لازم برای چنین تصمیمی برخوردار بود اما دستکم به مردم ونزوئلا نشان می‌داد که این مجلس به فکر آنها هست، در حالی که مادورو تقریباً در انظار عمومی دیده نمی‌شد و این وضعیت  از تداوم بی‌نظمی در رژیم حکایت داشت. تماس‌ها با مقام‌های حکومت ادامه داشت، همان گونه که گوایدو نیز تلاش می‌کرد از شکاف در رهبری کشور برای تضعیف اقتدار مادورو استفاده کند.
متأسفانه بی‌نظمی‌هایی نیز در درون دولت امریکا و بویژه وزارت خارجه وجود داشت که با عدم تحرکت وزارت خزانه‌داری، مشکلات را مضاعف می‌کرد. با توجه به عقب‌نشینی‌های وزارت خزانه‌داری، هرگونه اقدام ما برای اعمال فشار علیه رژیم ونزوئلا، به زمان طولانی‌تر و تلاش‌های بوروکراتیک بیشتری نیاز داشت که واقعاً قابل توجیه نبود. وزارت خزانه‌داری با هرگونه تصمیم جدید ما برای اعمال تحریم‌های بیشتر مانند پرونده‌های جنایی در دادگاه برخورد می‌کرد و به دنبال این بود که اول جرم و گناه طرف مقابل را بدون هرگونه شک و تردیدی اثبات کند و سپس دست به اقدام عملی بزند.
این شیوه‌ای نبود که تحریم‌ها باید بر اساس آن اعمال می‌شدند؛  هدف تحریم‌ها استفاده از قدرت مؤثر اقتصادی امریکا  برای پیشبرد منافع ملی است. تحریم‌ها وقتی مؤثر هستند که به طورگسترده، قاطعانه و به سرعت اعمال و با قدرت اجرا شوند. این نوع رفتار، نگاه ما و چگونگی برخورد ما با تحریم ونزوئلا و تحریم کشورهای دیگر بویژه در دولت ترامپ را بخوبی توصیف نمی‌کرد.
در مقابل حتی تصمیمات اجرایی نسبتاً جزئی و کوچک به تلاش‌های سختکوشانه از سوی شورای امنیت ملی و حامیان دیگری در سایر نهادها نیاز داشت، همه این مسائل و مشکلات باعث می‌شد مادورو تا حدی احساس امنیت کند. واضح بود که رژیم مادورو هم بیکار ننشسته و پیوسته اقداماتی را انجام می‌داد تا تحریم‌ها را دور بزند یا حداقل تبعات تحریم‌هایی را که امکان فرار از آنها نبود، کاهش دهد.