نیویورک تایمز (امریکا)
یکی از بزرگترین میراث‌ واقعه 11 سپتامبر برای مردم امریکا، استفاده از شکنجه در بازجویی از متهمان است. چیزی که مردم امریکا مخالف آن هستند و معتقدند، هرگز و تحت هیچ شرایطی ولو برای حفاظت از جان مردم نمی‌توان و نباید کسی را شکنجه کرد. ضمن اینکه تحقیقات نشان می‌دهد، استفاده از شکنجه مانع فعالیت‌های تروریستی نمی‌شود.

القدس (فلسطین)
عبدالفتاح سیسی در حالی در شرم الشیخ میزبان نفتالی بنت، نخست‌وزیر جدید اسرائیل شده است که همزمان تنش‌ها در فلسطین و به‌طور خاص در غزه رو به افزایش است. همانقدر که فلسطینی‌ها بابت این دیدار از مصر دلسرد شده‌اند، رسانه‌های اسرائیلی سفر بنت به شرم الشیخ و دیدار با عالی‌ترین مقام مصری را نشانه گرم شدن روابط دو طرف می‌دانند.

ایزوستیا (روسیه)
سوزان هنینگ که رئیس حزب چپ در آلمان است و امید زیادی دارد یکی از احزاب دولت ائتلافی آتی باشد، در مصاحبه با ایزوستیا گفته اعتقاد ویژه‌ای به تعامل با روسیه دارد و معتقد است با تنش‌زدایی و صلح پایدار می‌توان همکاری با روسیه را افزایش داد. این در حالی است که او اعتقادی به ناتو ندارد و آن را یادگاری ازدوره جنگ سرد می‌داند.

زهره صفاری/ «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه در دیداری از پیش تعیین نشده راهی مسکو شد و برای نخستین بار پس از حدود 6 سال در کاخ کرملین با «ولادیمیر پوتین» همتای روسی‌اش دیدار کرد.
به گزارش خبرگزاری «تاس» روسیه، رؤسای جمهوری دو کشور در این نشست که بنا به اذعان تلویزیون رسمی سوریه طولانی ترین دیدار دو مقام روسی و سوری بود درباره شرایط سیاسی سوریه، تروریسم بین‌المللی و همکاری‌های دوجانبه در حوزه اقتصادی و حقوق بشری به بحث و تبادل نظر پرداختند. اما مهمترین بخش گفت‌وگوها به انتقاد «پوتین» از حضور نیروهای نظامی خارجی بدون اجازه سازمان ملل و راهکارهای سلطه کامل دولت «بشاراسد» بر قلمروی حاکمیتی سوریه اختصاص داشت. این مذاکرات در حالی انجام شد که گرچه روسیه و رئیس جمهوری آن یکی از قدرتمندترین حامیان سوریه در یک دهه گذشته به شمار می‌روند اما رهبران دو کشور آخرین بار در اقامتگاه تابستانی «پوتین» در سوچی دیدار کرده بودند و دیدار رسمی آنها سال 2015 انجام شده بود.
در آغاز این گفت‌وگو، «ولادیمیر پوتین» ضمن استقبال از رئیس جمهوری سوریه، سالروز تولد او در 11 سپتامبر و همچنین پیروزی قاطعانه‌اش در انتخابات ریاست جمهوری 2021 را تبریک گفت. انتخاباتی که به رغم مشارکت 95 درصدی مردم در 26 مه و رأی قاطع آنان به «بشار اسد» مورد انتقاد غرب قرار گرفت. به گزارش «کرملین»، رئیس جمهوری روسیه گفت: «نتایج انتخابات نشان دهنده اعتماد مردم به شما و همراهی آنها برای احیای کشورشان و بازگشت به زندگی عادی است.» «پوتین» با اشاره به همکاری‌های مشترک دو کشور برای مبارزه با تروریسم و سلطه دولت بشار بر بیش از 90 درصد خاک سوریه گفت: «امیدوارم همزمان با بازگشت آوارگان به مناطق آزادسازی شده و بازسازی خانه‌هایشان، بتوانید با مخالفان سیاسی خود نیز باب گفت و گو را باز کنید و این فرایند ادامه دار باشد.» وی در ادامه اظهاراتش، حضور غیرقانونی نظامیان خارجی در مناطق مختلف سوریه بدون تصمیم و اجازه سازمان ملل را به نقد کشید و آن را معضلی برای دولت سوریه خواند که می‌تواند انسجام این کشور را به مخاطره بیندازد: «من معتقدم مهم‌ترین معضل سوریه حضور نظامیان خارجی در مناطق خاص این کشور است.» به نوشته رویترز، در حال حاضر نیروهای نظامی امریکا و ترکیه در مناطق تحت سلطه شورشیان در شمال، شرق و شمال شرقی سوریه، استقرار دارند.
به نوشته «فرانس‌پرس»، «بشار اسد» نیز با تقدیر از حمایت‌های روسیه در حوزه نظامی، بازگرداندن آوارگان و مبارزه با تروریسم، تحریم‌های غرب علیه کشورش را غیرانسانی و نامشروع خواند. این در حالی است که امریکا سال گذشته تحریم‌ها علیه سوریه را به بهانه اجبار «بشار اسد» به توقف جنگ و موافقت با راه حل سیاسی تشدید کرده است. منازعات سوریه از مارس 2011 گرچه با تظاهرات‌های مخالفان دولت آغاز شد اما به تدریج با مداخله خارجی و نفوذ تروریسم به جنگ داخلی تمام عیاری بدل شد که بیش از نیمی از مردم سوریه را به کام مرگ کشاند و بسیاری دیگر نیز آواره شدند. به طوری که به گزارش «آسوشیتدپرس» آمارها نشان می‌دهد در حال حاضر از جمعیت 23 میلیون نفری سوریه دست‌کم 5 میلیون نفر آنها در کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند.
در طول این یک دهه دولت «بشار اسد» سلطه بر 70 درصد خاک کشور را در اختیار گرفته اما به باور ناظران حجم بالای منازعات این کشور بسیاری از همسایگان و قدرت‌های بزرگ را نیز دخیل کرده تا سوریه شاهد بزرگترین بحران آوارگی پس از جنگ جهانی دوم باشد.
 وعده‌های حمایتی و همکاری‌های دوجانبه
رهبران دو کشور علاوه بر تمرکز بر همکاری‌های نظامی و سیاسی و اقتصادی، بحران کووید19 را نیز مورد توجه قرار دادند و «پوتین» متعهد به ارسال واکسن‌های «اسپوتنیک وی» و «اسپوتنیک لایت» به سوریه شد.
به نوشته «تاس» روسیه، در حالی که بخشی از مذاکرات به تعاملات اقتصادی اختصاص داشت، «پوتین» در اوج بحران اقتصادی جهان، آمار جالب توجهی از روابط تجاری دو کشور اعلام کرد: «در نیمه اول سال 2021، میزان تجارت تا 3.5 برابر افزایش را نشان داده که قابل تقدیر است.»
«پوتین» و «اسد» در نوامبر سال گذشته نیز به دلیل شیوع کووید19 به صورت ویدیوکنفرانسی درباره مسائل مربوط به تروریسم و بازگشت آوارگان مذاکراتی داشتند.

گروه جهان/ سازمان ملل خبر داد، کشورهای شرکت کننده در نشست دوشنبه شب ژنو برای کمک به مردم افغانستان، موافقت خود را با اهدای کمک یک میلیارد دلاری به این کشور اعلام کردند.
به‌گزارش «وال استریت ژورنال»، سازمان ملل پیشتر خواهان کمکی 600 میلیون دلاری به 11 میلیون شهروند افغان شده بود که در شرایط کنونی نیازمند کمک‌های مختلف از کمک‌های غذایی گرفته تا کمک‌های بهداشتی هستند. اما کمکی که جمع‌آوری شد، بیش از میزانی بود که سازمان ملل خواهان آن شده بود. با این حال کشورهای کمک کننده که هنوز حکومت طالبان را به‌رسمیت نشناخته‌اند، اعلام کرده‌اند حاضر نیستند این کمک‌ها را از طریق دولت طالبان به‌دست مردم افغانستان برسانند و ترجیح می‌دهند، کمک‌ها از طریق مبادی سازمان ملل در این کشور توزیع شود. مارتین گریفیتس، هماهنگ کننده امدادرسانی سازمان ملل که در نشست ژنو حاضر بود، در همین خصوص اعلام کرد، نامه‌ای از طالبان به دست وی رسیده است که سران این گروه در آن متعهد شده‌اند، موانع هرگونه امدادرسانی را برطرف و امنیت کاروان‌های امدادی سازمان ملل را تأمین کنند. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل نیز که از جمله حاضران در این نشست بود، در سخنان خود این نامه را بویژه به‌خاطر وعده‌هایی که در مورد وضعیت زنان داده است، دل گرم کننده خواند و گفت: «اکنون باید ببینیم در عمل چه روی خواهد داد.» نگرانی‌ها بابت وضعیت حقوق بشر و امنیت امدادرسان‌های سازمان ملل در افغانستان بی‌دلیل نیست. در دهه 1990 که طالبان حاکمیت افغانستان را در دست داشت، زنان اجازه تحصیل و کار نداشتند و بارها حملاتی علیه کاروان‌های امدادی سازمان ملل صورت گرفته بود. اما این بار طالبان به شرط رعایت شئونات مذهبی، به زنان اجازه کار و تحصیل داده است و تعهد خود برای امنیت کاروان‌های سازمان ملل را اعلام کرده است. با این حال هنوز فضای بدبینی نسبت به حکومت طالبان در بسیاری از کشورهای جهان مشاهده می‌شود. در همین ارتباط «لیندا توماس گرینفلد»، سفیر امریکا در سازمان ملل متحد در سخنان خود در این نشست گفت: «کلمات به تنهایی کافی نیستند. اگر طالبان در عمل به این وعده‌ها پایبند نباشد، سازمان‌های حقوق بشری نخواهند توانست کار خود را انجام دهند.» او همچنین از تخصیص کمکی 64 میلیون دلاری به افغانستان خبر داد که به زعم ناظران با توجه به مسئولیت امریکا در وضعیت امروز افغانستان رقم درخور توجهی نیست. به گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»، به جز امریکا فرانسه نیز اعلام کرد 118 میلیون دلار به افغانستان کمک خواهد کرد. آلمان نیز متعهد به کمکی 510 میلیون دلاری شد. پکن هم پیشتر اعلام کرده بود که کمک غذایی و بهداشتی به ارزش 31 میلیون دلار به افغانستان خواهد فرستاد.
این کشور روز جمعه نیز از اهدای سه میلیون دوز واکسن کووید19 به کابل خبر داده بود. پاکستان هم که اعلام کرده، کمک‌های غذایی و دارویی به افغانستان می‌فرستد، از امریکا خواسته دست از بلوکه کردن اموال و دارایی‌های افغانستان بردارد.

امریکا و چین توافق کردند اجازه ندهند حاکمان نظامی میانمار در مجمع عمومی سازمان ملل که هفته آینده برگزار می‌شود، سخنرانی کنند. به گزارش ایرنا به نقل از «فارین پالسی»، عدم دسترسی ارتش میانمار به تریبون سازمان ملل، تلاش‌های این نهاد نظامی برای به رسمیت شناخته شدن به عنوان حاکم مشروع میانمار را دچار خلل خواهد کرد. به گفته منابع دیپلماتیک، این توافقنامه به طور غیر رسمی از سوی نمایندگان اتحادیه اروپا، اعضای اتحادیه جنوب شرقی آسیا و روسیه نیز تأیید شده است.  این در حالی است که مجمع عمومی سازمان ملل شب گذشته تصمیم داشت یک هیأت 9 نفره را معرفی کند که وظیفه آن تعیین نماینده حقوقی سازمان ملل در امور میانمار باشد.  

منابع فلسطینی اعلام کردند: زکریا الزبیدی یکی از ۶ اسیر فراری از زندان جلبوع که اخیراً بازداشت شد، به کما رفته است. برادر این اسیر فلسطینی با تأیید وخامت حال وی خواستار آزادی فوری او شد. به گزارش ایسنا به نوشته روزنامه فرامنطقه‌ای القدس العربی، رامی عبده، رئیس دیده‌بان حقوق بشر اروپا- خاورمیانه اعلام کرد که زکریا الزبیدی به دلیل شکنجه شدید نیروهای اشغالگر در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان «شعاری تسیدیک» در اراضی اشغالی بستری شده است. منابع فلسطینی هم تأکید کردند که الزبیدی طی روزهای اخیر به سبب شکنجه شدید توسط بازپرسان اسرائیلی وضعیت بسیار وخیمی دارد و هر لحظه ممکن است به شهادت برسد. پیش‌تر رژیم صهیونیستی نیز از انتقال الزبیدی به بیمارستان خبر داده بود، اما سخنگوی این بیمارستان اعلام کرده که این اسیر فلسطینی به این بیمارستان منتقل نشده است.

مها‌ل داهان، تحلیلگر عرب
‌مترجم: وصال روحانی
دولت جدید لبنان می‌کوشد بدترین بحران اقتصادی تاریخ خود را حل و فصل و راه آینده را برای خود هموار کند. در چنین راهی البته باید نهادهایی بین‌المللی مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول نیز مشارکت و همراهی کنند ولی آنها تأکید کرده‌اند فقط زمانی چنین می‌کنند که تغییراتی اساسی در ساختار اقتصادی و سیاسی لبنان حاصل آمده باشد.
شاید مشکلات عظیم اقتصادی فعلی لبنان ریشه در عملکرد فساد مالی داشته باشد که برخی بانک‌های این کشور در دهه‌های گذشته داشته‌اند. بانک‌هایی که سیل دلارهایی را که از کشورهای خارجی به درون سیستم اقتصادی لبنان جاری می‌شد، در اختیار می‌گرفتند و سپس با بخشی از آن کارهایی را انجام می‌دادند که لزوماً بهره آن به کل کشور نمی‌رسید و فقط حساب‌ها و حوزه عمل همان بانک‌ها را وسیع‌تر می‌کرد. شرط صندوق بین‌المللی پول برای ارائه کمک‌ نقدی به ‌لبنان نیز به همین دلیل است و شامل نظم بخشیدن به برخی حساب‌های عمومی مبهم، بازسازی نحوه عملکرد بانک‌ها و سامان دادن به قروضی می‌شود که برخی بانک‌ها به نهادهای خارجی و شرکت‌های داخلی به بانک‌ها دارند. بانک جهانی نیز متذکر شده است فقط زمانی به دولت میقاتی کمک می‌کند که مطمئن شود عزم کابینه وی برای مبارزه با فساد مالی و کج‌روی‌های اقتصادی، جدی است. دولت قبلی لبنان مدعی است با اهتمامش توانست 90 میلیارد دلار هدر رفته طی معاملات اقتصادی سال‌های گذشته را جبران و بخشی از این مبلغ را به شرکت‌های نیمه دولتی برای شکوفایی معاملات‌شان اختصاص بدهد اما از آنجا که کابینه قبلی لبنان ائتلافی و به‌تبع آن سرشار از گرایش‌های سیاسی مختلف بود، آنچه طرفین چنین ادعایی می‌گویند، ناقض یکدیگر است. بعضی کارشناسان می‌گویند به‌رغم سقوط شدید اقتصادی‌ای که در لبنان شکل گرفته و 80 درصد از سهم پایه سپرده‌های بانکی و یا نرخ سود معاملات را کاهش داده، نباید در ارقام و نرخ‌های موجود که مصوبه دولت‌های قبلی است، دست برد زیرا کارها را خراب‌تر و شرایط را برای آینده پرابهام‌تر خواهد کرد. این مسأله مورد تأیید دولت قبلی که ریاست آن را حسن دیاب داشت و تنها هفت ماه عمر کرد، هم قرار دارد. وی کوشید با قیمت‌گذاری‌های ریسک‌آمیز روی حامل‌های انرژی و یا تولید نیروگاه‌های جدید و بزرگ برق، منابع درآمدساز دیگری برای لبنان فراهم آورد. اما دفتر ریاست‌جمهوری لبنان طرح‌های او را وتو کرد. با چنین پیش‌زمینه‌هایی خیلی‌ها معتقدند دولت فعلی مجبور است برای «زنده» کردن یک اقتصاد «مرده»، دست به ریسک‌هایی بزند که می تواند بسیار بزرگ‌تر و پر خطرتر از ریسک‌های دولت قبلی باشد. این در حالی است که وقت زیاد صرف شده روی تشکیل دولت فعلی و تأیید دیرهنگام آن از سوی مجامع جهانی نشانگر آن‌است که دولت بیروت زیربنای سستی برای انجام کارهایی داردکه به‌خودی‌خود بسیار بزرگ‌اند و نیاز به ثبات و خاستگاهی محکم دارند. آنچه دردها و افسوس‌ها را بیشتر می‌سازد، این است که میقاتی یک تاجر میلیاردر است و طیف تأثیرگذاری‌های اقتصادی و سیاسی‌اش اندک نیست. اما او نیز در قید و بندهای موجود در بیروت به سیاستمدار و اقتصاددان کم‌اثری تبدیل شده است.
‌منبع: Reuters

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری
صدور اعلامیه دمشق
از ساعت‌های نخست پیشروی نیروهای عراقی و در همه ماه‌های اشغال کویت، تصاویر سربازان مصری و سوری به شکل مستقیم در صفحه تلویزیون‌ها نشان داده نمی‌شد. من و عمرو موسی این دوربین مخفی نشان دهنده ضعف‌های ما را در بین سطور سخنرانی‌های آنها لمس می‌کردیم، اگر چه آن را آشکارا و یا حتی اشاره وار به زبان نمی‌آوردند. با این حال آنها به مصر و سوریه به‌ خاطر نقش نمادین عربی این دو کشور، نیاز داشتند. خود بعدها در اتاق‌های بسته به زبان آوردند که بدون همراهی مصر و سوریه، قطعنامه اتحادیه عرب صادر نمی‌شد که تصمیم‌گیری درباره کمک‌گیری از نیروهای بیگانه را به آنها سپرد.
طولانی شدن بحث‌ها و شاخه شاخه شدن آن در سه روز نشست دمشق، ما را به واکاوی اندرون مواضعی رهنمون می‌شد که گوینده آن خود بدان توجه نداشت، یا نمی‌خواست مورد توجه قرار گیرد. عربستان آشکارا به جنبه اقتصادی نشست علاقه داشت، اما نسبت به جنبه امنیتی آن ملاحظاتی داشت. بحرین که در بیشتر اوقات به‌ نام عربستان سخن می‌گوید، به هر دو جنبه اقتصادی و امنیتی در کنار هم اشتیاق نشان می‌داد. کویت و دیگر کشورهای شورای همکاری - بجز پادشاهی عمان - علاقه‌مند بودند مجموعه هشت جانبه در همه جنبه‌ها و بویژه در زمینه امنیتی، نقش آفرینی کند. این ناسازگاری در مواضع که در تدوین بیانیه، آشکارا بروز یافت، وزرای خارجه را در جریان گفت‌و‌گو‌ها به بحث درباره نقش ایران و ترکیه در منطقه کشاند. بویژه که این دو کشور از یورش عراق به کویت حمایت نکرده بودند. برخی وزرای خارجه شرکت کننده در نشست بیش از یک بار به این دو کشور اشاره کردند. یا با این هدف که فرصت‌های موفقیت این تجمع جدید را با توجه به نبود کشورهای اسلامی مهم مرتبط با امنیت خلیج‌فارس کم اعلام کنند، یا اینکه نقش ایالات متحده را بالا برند که هیچ کشوری هم پای آن در آزادی کویت نقش نداشته است. در پرتو این بحث‌ها پیشنهاد کردم پس از رسیدن به توافق میان هشت کشور، با این دو کشور مسلمان نیز ارتباط برقرار کنیم چون موضع آنها سهم مثبتی در تقویت امنیت خلیج‌فارس خواهد داشت. همچنین افزودم: این موضوع را می‌توان در بیانیه پایانی نشست نیز گنجاند. اما این پیشنهاد با موافقت همه حاضران همراه نشد. بیانیه پایانی سرانجام و پس از کوشش‌های بسیار در تاریخ ۱۰ مارس ۱۹۹۱ صادر و به پیشنهاد سعود الفیصل «اعلامیه دمشق» نامیده شد. همه شرکت کنندگان در نشست، با حسن نیت با اعلامیه و نام آن موافقت کردند. اگر این بیانیه بحث برانگیز صادر نمی‌شد، این شکل جدید از کنش عربی مشترک ادامه نمی‌یافت، با‌ اینکه هشت کشور در یک سنگر در رویارویی با یک دشمن قرار گرفته بودند که با کمال تأسف عراق - و نه اسرائیل - بود.
«اعلامیه دمشق» بازتاب زیادی در خارج از سوریه و بیش از داخل کشور داشت، بی‌آنکه خشنودی بیشترینه سوری‌ها از نتایج نشست‌ها و دیدارهای عربی و اروپایی را نادیده بگیریم که تا اندازه زیادی تصویر جنگنده‌ها و تانک‌های امریکایی را تعدیل کرد که باقیمانده نیروهای عراقی را در داخل کویت و مرزهای آن تعقیب می‌کرد، بویژه نیروهایی که دستورات رهبری عراق برای عقب نشینی به آنها نرسیده و فرماندهی شان نیازهای آنها را تأمین نکرده بود.