نیویورک تایمز (امریکا):
مایکل بلومبرگ که آخرین فردی است که به نامزدهای حزب دموکرات برای انتخابات 2020 اضافه شده، طبق برخی قوانین نمی‎تواند، دایره حمایت کنندگان خود را گسترده سازد. اما او آنقدر پولدار است که بدون نیاز به کمک‎های مرسوم، بتواند به تنهایی وارد رقابت‎ها شود.

ایندیپندنت (بریتانیا):
 چه حسی دارد، از کشوری که سال‎ها در آن زندگی کرده‎اید، اخراج شوید. این هفته ده‎ها جامائیکایی که سال‎ها درانگلیس زندگی کرده بودند اما بدون دلیل از این کشور اخراج شدند، این احساس را داشتند و هیچ چشم‌اندازی هم برای اینکه بتوانند زندگی خود را حفظ کنند، وجود ندارد.

شانگهای دیلی (چین):
مقامات صدور ویزا در چین برای کمک به خارجی‎هایی که در بحبوحه کرونا در چین به سر می‎برند، خدمات ویژه‌ای ارائه می‎کند تا بتوانند سریع‎تر این کشور را ترک کنند. این در حالی است که به‌طور معمول کارمندان خارجی برای خروج از چین باید یک ماه صبر می‌کردند.

ندا آکیش
خبرنگار
4 ماه و 23 روز طول کشید تا نتایج نهایی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان اعلام شود اما این اتفاق نه تنها خوشایند نبود بلکه بیم وقوع دو حادثه ناگوار را در دل افغان‌ها انداخت؛ نگرانی از تحت تأثیر قرار گرفتن توافق صلح احتمالی بین طالبان – واشنگتن که گویا بسیار نزدیک است و بیم شکل‌گیری دولت موازی و بروز ناآرامی‌های داخلی جدید و آینده‌ای بسیار مبهم‌تر از گذشته.
به‌گزارش الجزیره، عصر سه‌شنبه به وقت محلی بود که کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان نتیجه نهایی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان را اعلام کرد و نام محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری فعلی را با ۹۲۳ هزار و ۵۹۲ رأی از مجموع یک میلیون و ۸۲۳ هزار و ۴۸ رأی معتبر، به‌عنوان کاندیدای پیروز قرائت کرد. این اتفاق با واکنش سریع عبدالله عبدالله، رئیس اجرایی دولت وحدت ملی افغانستان و رقیب انتخاباتی اشرف غنی که به گفته کمیسیون انتخابات ۷۲۰ هزار و ۸۴۱ رأی کسب کرده، مواجه شد. عبدالله عبدالله با بیان این عبارت که «کودتای تقلب» رخ داده، از تصمیم خود برای تشکیل «دولت همه گیر» یا در واقع دولت موازی خبر داد. او همچنین گفت، بر اساس آرای پاک و شفاف، پیروز انتخابات خودش است نه اشرف غنی. عبدالله عبدالله دیروز چهارشنبه هم با استفاده از اختیارات قانونی خود به‌عنوان رئیس اجرایی دولت، فرمان ممنوع‌الخروج شدن تمام مقامات و رؤسای کمیسیون مستقل انتخابات را صادر کرد. دولت وحدت ملی افغانستان تا روز تحلیف اشرف غنی که تاریخش هنوز اعلام نشده، به کار خود ادامه می‌دهد و تا آن روز عبدالله عبدالله اختیارات خود به‌عنوان رئیس اجرایی دولت را دارد.
همصدایی ژنرال دوستم و پدرام با عبدالله
البته از رجل سیاسی افغانستان تنها عبدالله عبدالله نبود که نتایج انتخابات ریاست جمهوری را تقلبی دانست. عبدالرشید دوستم، معاون اول اشرف غنی هم دیروز چهارشنبه از تصمیم عبدالله عبدالله برای تشکیل دولت موازی استقبال کرد و گفت که «دولت همه گیر» یا به قول افغان‌ها «همه شمول» به رهبری عبدالله عبدالله بنا می‌شود. دوستم در روزهای گذشته نیز از دولت موازی سخن به میان آورده بود و حتی چندی پیش در خانه‌اش میزبان چهره‌های سیاسی از جمله حامد کرزای، رئیس جمهوری سابق افغانستان بود و در این باره با آنها مشورت کرده بود. دوستم دیروز چهارشنبه در گردهمایی حامیان خود و حامیان عبدالله در شهر شبرغان، مرکز ولایت جوزجان گفت: «متقلبان روسیاه تاریخند و ما حکومت همه‌شمول تشکیل می‌دهیم.» او حتی حاضران در گردهمایی را تشویق کرد، امروز پنجشنبه در ولایت‌های فاریاب و سر پل «جسورانه» پیروزی عبدالله را جشن بگیرند. گلبدین حکمتیار، دیگر کاندیدای انتخابات افغانستان هم که مانند ژنرال دوستم از جنگ‌سالاران نامدار سابق افغانستان است، اگرچه واکنش فوری به نتایج انتخابات نداشت اما پیشتر در مصاحبه‌ای گفته بود، اگر در انتخابات تقلب شود، به سنگر بازمی گردد.
به‌گزارش هشت صبح، عبداللطیف پدرام، یکی دیگر از کاندیداهای انتخاباتی هم نتایج را رد کرد و تقلبی خواند و گفت، این نتیجه و «دولت تقلبی» برای نیروهای «عدالت‌خواه» پذیرفتنی نیست.
این در حالی است که حامیان اشرف‌غنی سه‌شنبه شب و دیروز چهارشنبه از پیروزی اشرف غنی استقبال کردند. سرور دانش، معاون دوم اشرف غنی از معترضان و رقبای شکست خورده رئیس جمهوری فعلی افغانستان خواست، به نتیجه انتخابات احترام بگذارند آن را بپذیرند زیرا «اکنون زمان رقابت‌ها تمام شده و وقت ایجاد دولت همه‌گیر ملی است. عطامحمد نور، رئیس اجرایی حزب جمعیت هم ضمن استقبال از نتیجه انتخابات به اشرف غنی تبریک گفت و از دسته انتخاباتی «ثبات و هم‌گرایی» و در رأس آن عبدالله عبدالله خواست، از ایجاد بحران اجتناب و انرژی خود را صرف تأمین صلح و امنیت در افغانستان کند.
توافق امریکا – طالبان در خطر
اگرچه تهدید تشکیل دولت موازی در افغانستان آنهم با حمایت جنگ‌سالاران سابق از جمله ژنرال دوستم به خودی خود می‌تواند یک خطر جدی برای ثبات این کشور خسته از جنگ و ناآرامی باشد اما وقوع این تقابل داخلی در شرایطی که به گفته برخی منابع آگاه توافق صلح بین امریکا و طالبان به ایستگاه آخر رسیده و قریب الوقوع است، بسیار نگران‌کننده به نظر می رسد. بویژه اینکه ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان در واکنش به اعلام نتیجه نهایی انتخابات افغانستان و پیروزی اشرف غنی، با انتشار بیانیه‌ای انتخابات را «نمایشی و جعلی» خواند و آن را در «تضاد با روند جاری صلح» دانست. این بیانیه نشان داد که شاخه زیتونی که اشرف غنی در سخنرانی پیروزی اش سه‌شنبه شب به سوی طالبان دراز کرد، از سوی طالبان رد شده است. به‌گزارش حریت، اشرف غنی در نخستین سخنرانی پس از اعلام نتایج انتخابات گفت: آغوش دولت برای طالبان و دیگر گروه‌ها باز است. ما خواستار صلح آن‌هم صلح پایدار هستیم. و به امید خدا این تیم صلح را به افغانستان خواهد آورد.
صلح یا اقتدار سیاسیون
روزنامه هشت صبح افغانستان هم در تحلیلی درباره نگرانی‌ها از به خطر افتادن توافق صلح نوشت: این نتایج در حالی اعلام شده که تقابل میان دو پروسه حیاتی «صلح و انتخابات» ماه‌ها پیش از برگزاری انتخابات آغاز شده بود. ایالات متحده و شماری از کشورهای اروپایی آمدن صلح را به برگزاری انتخابات در افغانستان ترجیح می‌دادند اما حکومت افغانستان برگزاری انتخابات را بر همه چیز ترجیح می‌داد. در حالی که انتظار می‌رفت، اولویت برای تیم حاکم و سیاسیون خارج از حکومت، صلح باشد بویژه اینکه حضور بسیار کمرنگ مردم در انتخابات مشروعیت نظام برخاسته از این روند را نه تنها نزد مردم افغانستان، بلکه در بسیاری از کشورها زیر سؤال برده است. حضور کمرنگ مردم افغانستان در انتخابات نشان می‌دهد که آنها دل خوشی از وضعیت جاری ندارند. نظرسنجی‌هایی که از سوی نهادهای مختلف منتشر شده، نشان داده است، مردم افغانستان صلح را به هر رویداد سیاسی دیگر ترجیح می‌دهند. حالا این نگرانی به وجود آمده که اعلام نتایج انتخابات ریاست ‌جمهوری افغانستان، چه تأثیری بر روند گفت‌وگوهای صلح خواهد گذاشت.

زهره صفاری
خبرنگار
کمتر از سه هفته پس از جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا و آغاز فرآیند 11 ماهه انتقالی این کشور، دولت «بوریس جانسون» -که از «برگزیت» به عنوان شعار تبلیغاتی‌اش بیشترین بهره را برد- تحولات را از بدنه دولت آغاز و با وجود اعتراضات، کار را با اجرای  قوانین سنگین علیه مهاجران، روابط تجاری با اروپا و جهان و... آغاز و فرمی اداری را تنظیم کرد که کار را برای مهاجران سخت می‌کند. اقدامی که تحلیلگران انگلیسی معتقدند ضربه سنگینی به بدنه اقتصادی و مشاغل وارد می‌کند.
به گزارش سایت روزنامه «گاردین»، طرحی که بریتانیا به تقلید از استرالیایی‌ها برای کنترل کامل مرزها و جلوگیری از ورود مهاجران بدون مهارت و آنهایی که زبان انگلیسی بلد نیستند، پیش گرفته در واقع پایان دوره استخدام کارگران ارزان در هتل‌ها، کارخانه‌ها، رستوران‌ها و انبارها است. اما پیشگامان صنعت و اقتصاد ضمن محکوم کردن آن، معتقدند اجرای این طرح،  بحران بیکاری و تعطیلی کارخانه‌ها را در پی خواهد داشت. همزمان با تدوین قوانین جدید مهاجرتی بریتانیا در دوران پسابرگزیت، دولت اقدام به برگزاری کلاس‌های توجیهی برای کارکنان دفاتر مهاجرتی کرده است تا روند جذب مهاجرت در پایان دوره انتقالی بدون هیچ مشکلی انجام شود.
در لایحه 10 صفحه‌ای قوانین مهاجرتی جدید انگلیس، علاوه بر اینکه کارگران فاقد مهارت حق ورود به این کشور را ندارند، تسلط به زبان انگلیسی شرط ضروری اما قطعی پذیرش نیست. چراکه تنها مهاجرانی پذیرفته می‌شوند که پیش از ورود به بریتانیا در مشاغلی با حداقل دستمزد بین 20 تا 25 هزار پوند استخدام شده باشند. بنابراین مهاجران با مشاغل خویش‌فرما مانند لوله‌کش‌ها، نقاشان ساختمان و پیمانکاران ساختمانی شانسی برای پذیرش مهاجرت نخواهند داشت. در این میان تنها شمار کمی از مهاجران با قابلیت و مهارت‌های خاص می‌توانند ویزای کار بریتانیا را به دست آورند. اما نکته‌ای که جنجال این لایحه را داغ‌تر کرده، بندی است که کارگران اروپایی را خارجی محسوب کرده و از اجرای قوانین مهاجرتی برای آنها در پایان دوره انتقالی خبر می‌دهد.
 استقبال از تبعات سنگین یک طرح
تحلیلگران اقتصادی معتقدند اجرای این طرح بیش از دیگر مشاغل، برای کارخانه‌های مواد غذایی متکی بر نیــروی کار اروپایـــی خســارت‌بار خواهد بود. «تام‌ هاردی»، مدیر بخش سیاستگذاری کنفدراسیون استخدام و اشتغال گفت: «مشاغلی که دولت آنها را ارزان می‌داند، از پایه‌های اصلی رشد تجاری هستند. ما نیاز به کارگرانی داریم که از سالمندان نگهداری کنند، کارهای ساختمانی انجام دهند و روند رشد اقتصادی‌مان را تقویت کنند.»
«داین آبوت»، یکی از نمایندگان حزب کارگر نیز با انتقاد از این طرح گفت: «بسیاری از مردمی که در کشور زندگی می‌کنند به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند اما آیا ما می‌توانیم به طور مثال مانع از ورود یک نابغه ریاضی شویم که مهارت زبانی پایینی دارد؟ این قانون غیرانسانی و مخرب است. اجرای این طرح بدون شک مشاغل را با گزینش سختی برای استخدام کارگر روبه‌رو خواهد کرد.»
اما «یان رابینسون» یکی از مقامات سیاسی سابق انگلیس علاوه بر نقد این طرح، پیشنهادی به دولت داشت: «به مردم فرصت بدهید با شرایط کنار بیایند. کمی از سختگیری‌ها کم کنید. این سختگیری‌ها بشدت سنگین و گران خواهد بود.»
 تعدیل 35 هزار نفر از بانک بزرگ بریتانیا
در همین حال سایت شبکه رادیویی امریکا از تصمیم بانک بزرگ بریتانیا (HSBC) برای تعدیل 15 درصد معادل 35 هزار نیروی کار خود در سراسر جهان ظرف سه سال پرده برداشته است.

گروه جهان / رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه تهدید کرد، در صورتی که ارتش سوریه نیروهایش را از پیرامون مواضعی که نیروهای ترکیه‌ای در استان ادلب سوریه دارند عقب نراند، تا پایان ماه جاری میلادی یعنی تا 10 روز آینده عملیات نظامی جدیدی در ادلب انجام می‌دهد و با ارتش سوریه وارد جنگ می‌شود.
به گزارش الجزیره، پس از آنکه مقامات ترکیه‌ای و شخص اردوغان اعلام کردند، مذاکراتشان با روسیه بر سر ادلب به «نتایج مطلوب» نرسیده، رئیس جمهوری ترکیه تهدید به انجام عملیات نظامی جدید در ادلب در «هرلحظه ممکن» کرد. اردوغان که دیروز چهارشنبه در جمع قانونگذاران هم حزبی اش در پارلمان صحبت می‌کرد، گفت: یک عملیات نظامی در ادلب محتمل است. ما داریم آخرین هشدارهایمان را می‌دهیم.
وی با اشاره به شکست مذاکرات ترکیه – روسیه درباره ادلب، تأکید کرد، کشورش حتی با وجود ادامه مذاکرات با روسیه هم از ایجاد «منطقه امن» در ادلب دست نخواهد کشید و به اعزام نیروی نظامی به ادلب هم ادامه خواهد داد. این سخنان اردوغان یک روز پس از آن است که مقامات سازمان ملل متحد نسبت به وقوع فاجعه انسانی در شمال غربی سوریه هشدار دادند.
این اظهارات اردوغان با واکنش دولت کرملین مواجه شد و دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین در پاسخ به تهدیدات روز چهارشنبه رئیس جمهوری ترکیه به خبرنگاران گفت، شکی نیست این بدترین سناریو است. وی گفت: فعلاً طرحی برای گفت‌و‌گوی تلفنی بین اردوغان و ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه وجود ندارد اما چنین گفت‌و‌گویی ممکن است بزودی انجام شود و روسیه به ارتباط با طرف ترکیه برای مهار بحران ادامه می‌دهد.

گروه جهان/ مذاکرات صلح لیبی در ژنو با بمباران بندر طرابلس و اعلام خروج دولت وفاق ملی از فرآیند آتش‌بس، نیمه کاره ماند و بار دیگر ناقوس جنگی ویرانگر را به صدا درآورد. به گزارش شبکه خبری «الجزیره»، نشست کمیته مشترک نظامی لیبی(5+5) روز سه‌شنبه در ژنو با محور آتش بس دو قطب شرق و غرب این کشور آغاز شد اما زمانی که نیروهای ارتش ملی تحت فرمان خلیفه حفتر بندر طرابلس را زیر آتش گرفتند، نمایندگان دولت وفاق ملی فایز سراج، ادامه مذاکرات را بی‌نتیجه خوانده و از مذاکرات خارج شدند.
در حالی که وقوع این شرایط مردم طرابلس را به وحشت انداخته است، نیروهای خلیفه حفتر در بیانیه‌ای هدف از این بمباران را سرنگونی کشتی حامل تسلیحات ترکیه اعلام کردند. ادعایی که از سوی مقامات ترکیه تکذیب شد. اما دولت وفاق ملی نیز که از حمایت ترکیه و بسیاری از کشورهای جهان برخوردار است، در بیانیه‌ای صلح زیر آتشبار دشمن را بی‌معنا خواند و نوشت: «حضور ما در نشست کمیته مشترک نظامی در ژنو تا اطلاع ثانوی و تا زمانی که مواضع محکمی در قبال خشونت‌های ارتش ملی تعیین نشود به حال تعلیق در می‌آید. بدون یک آتش بس طولانی، مذاکره هیچ معنایی ندارد و هیچ صلحی زیر آتش به دست نمی‌آید.» پس از این بیانیه، رئیس جمهوری ترکیه نیز از تصمیم «فایز سراج» استقبال کرد. «رجب طیب اردوغان» گفت: «ارتش ترکیه دولت وفاق ملی را در مرزهای لیبی حمایت خواهد کرد.» روسیه نیز که یکی از شرکت‌کنندگان در این مذاکرات بود، روند پیش آمده را ناراحت‌کننده خواند. بنا بر گزارش‌ها نشست بعدی 5+5 به هفته آینده(26 فوریه) موکول شد. روند صلح 5+5 در حالی نیمه کاره ماند که سران کشورهای جهان و اروپا نیز در کنفرانس امنیتی مونیخ و نشست کشورهای اتحادیه اروپا نتوانستند مهر آتش بس را بر توافقنامه دو قطب موازی لیبی زده و میان آنها سازش برقرار کنند.

‌ هیل: برنی سندرز، کاندیدای پیشتاز حزب دموکرات در انتخابات 2020، در نطق خود حاکمان عربستان را «جانی‌های قاتل» خواند و با وعده کشاندن ایران و عربستان پای میز مذاکره، اعمال سیاست خارجی متعادل‌تر در خاورمیانه را از اهداف خود بیان کرد.
‌ اسپوتنیک: یکی از نمایندگان پارلمان سوئد نسبت به ترویج زبان عربی در بسیاری از پیش دبستانی‌های این کشور و عربی شدن مراکز آموزشی هشدار داد. طبق آمارها 60 تا 89 درصد دانش‌آموزان دو سوم پیش دبستانی‌های سوئد،غیرسوئدی و مهاجر هستند.
‌ خبرگزاری رسمی عراق(واع): عادل عبدالمهدی، نخست‌وزیر دولت موقت عراق، پارلمان این کشور را تهدید کرد در صورت تأخیر افتادن در روند تشکیل کابینه، تا دوم مارس از مسئولیتش کناره‌گیری می‌کند. او در پیامی از نمایندگان پارلمان خواست روند مأموریت نخست‌وزیر و موانع جدی و ساختگی پیش روی او را تسهیل کنند.
‌ یورو نیوز: یک روز پس از نامه سرگشاده تعدادی از قانونگذاران سابق امریکا برای استعفای «ویلیام بار» از وزارت دادگستری، یک مقام نزدیک به وزیر دادگستری امریکا اعلام کرد «بار» در اعتراض به توئیت‌های دونالد ترامپ در حال بررسی گزینه استعفا است.
‌ فرانس پرس: امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه در راستای پیشگیری از آنچه که آن را ترویج افکار افراطی و مبارزه با «جدایی طلبی اسلام گرایانه» خواند، پایان تدریجی فعالیت امامان جمعه خارجی و محدودیت تأمین مالی مساجد از سوی کشورهای بیگانه را از جمله بندهای طرح دولت برای مقابله با دخالت خارجی در دین اسلام اعلام کرد.

ع. معصومی فر
کارشناس خاورمیانه
در یک ماه اخیر طرح ترامپ برای خاورمیانه، موسوم به «معامله قرن» محور اصلی بحث رسانه‎ها و محافل تحلیلی وقایع بین‎المللی خصوصاً خاورمیانه بوده‎است. حتی بعضی از نامزدهای انتخاباتی حزب دموکرات از جمله الیزابت وارن و برنی سندرز مقابل این رویکرد اعلام موضع کردند و آن را اقدامی برای منضم کردن کرانه باختری به اراضی اسرائیلی خواندند. این دو نامزد حزب دموکرات با وجود همه محدودیت‌های گفتمان سیاسی در ایالات متحده در مورد فلسطین و رژیم اشغالگر قدس، به وضوح موضع خود را در مورد‌نژاد پرستی نتانیاهو، طرح منضم کردن کرانه باختری به اراضی اشغالی و قلابی بودن برنامه به اصطلاح «صلح» ترامپ اعلام کرده‌اند که نشانه قابل تأملی است. هرچند که نیک می‌دانیم در واقعیت؛ جناح لیبرال لابی‌های اسرائیلی در امریکا (مثل جی استریت) نیز در این زمینه با جناح محافظه کار لابی اسرائیل تنها تفاوت نگرش دارند و نه تغییر استراتژی.
در واقع یاد کردن از طرح ترامپ برای حل بحران خاورمیانه به‌عنوان «برنامه صلح»، چه از طرف چهره‌های سیاسی و چه از طرف روزنامه نگاران، قصور در بیان حقیقت و همچنین انجام وظیفه حرفه‎ای است. چرا که نتیجه اجرای چنین برنامه‎ای تنها آپارتاید و استعمار مهاجرتی خواهد بود. روزنامه نیویورک تایمز 28 ژانویه بعد از رونمایی ترامپ از طرح معامله قرن، در توئیتی خواهان درخواست از فلسطینی‎ها برای دادن امتیازها و کوتاه آمدن بیشتر کرد. فقط همین طرز نگرش در ایالات متحده در مورد رژیم اشغالگر و فلسطین به اندازه کافی مذموم است. همان طور که اصل این ایده که از ملتی در اشغال که سرزمین‌شان از آنها دزدیده شده است، انتظار داشته باشید، سرزمین خود را به اشغالگر تقدیم کنند، نیز جنون‌آمیز نشان می‌دهد.
این نوع رفتار در هیچ جای دیگری و هیچ مناقشه و کشمکش دیگری هرگز دیده نشده ‎است. این نوع زبان، به‌عنوان مثال، در بستر منازعه اوکراین، روسیه و جزایر کریمه، استفاده نمی‌شود. اما متأسفانه سال‌ها است، در گفتمان عمومی غرب و بخصوص ایالات متحده در مورد فلسطین اشغالی مورد استفاده قرار می‎گیرد.
به‌هر حال آنچه جالب است آنکه دونالد ترامپ، همان‌طور که از عملکرد همیشگی او انتظار می‎رود و با بی‌کفایتی دلهره‎وار، افراطی‎ترین و تندترین مواضع ممکن را درمورد هر موضوعی اتخاذ می‌کند، با این کار آنهایی را که در انتخاب موضع خود مردد هستند، وادار به انتخاب میان بد و بدتر می‎کند. او با نوشتن طرح خود با محوریت نتانیاهو، مشارکت بن سلمان و دامادش، شاید انسان‎ها را مجبور کند چشم بندها را بردارند و مسأله فلسطین و پایمال شدن گام به گام حقوق یک ملت مظلوم را آن طور که هست ببینند.
با این طرح، دیگر مذاکره یا تعاملی بین فلسطین و رژیم اسرائیل وجود نخواهد داشت و یک جنگ یک طرفه و آپارتاید کامل علیه هویت سرزمینی یک ملت آغاز می‎شود. اکنون امریکایی‎ها باید بین حمایت کردن یا حمایت نکردن از آپارتاید یکی را انتخاب کنند. مهمل بافی‌های «راه حل دو کشوری» نیز دیگر به آخر رسید. دیگر هیچ کس نمی‌تواند این یک گزینه را گزینه‎ای واقعی قلمداد کند. زیرا اگر بود طی دهه‌های گذشته و طرح‌های بی‌ثمر، به جایی می‌رسید. صورت مسأله واضح است: آیا از آپارتاید حمایت می‎کنید یا نه؟ این سؤالی است که باید از نامزدهای دموکرات پرسیده شود و روزنامه‎نگاران در روزنامه‌ها، یادداشت‌ها وبرنامه‌های تلویزیونی خود به بحث بگذارند.
غالبا برخی سیاستمداران امریکایی و به‌طور خاص جمهوری خواهان دلیل حمایت کورکورانه خود از اشغالگری صهیونیستی و چشم پوشی از جنایات اسرائیل را دیدگاه عمومی در امریکا عنوان می‎کنند و مدعی می‎شوند، عامه مردم، در دام تبلیغات وارونه اسرائیل افتاده‎اند و می‌خواهد از «تنها دموکراسی خاورمیانه» (به گفته خودشان) حمایت کنند. حال آنکه اگر به‌نظرسنجی‌های چندین سال اخیر در این باره رجوع کنیم، متوجه می‎شویم، اکثریت امریکایی‌ها لااقل تمایل دارند دولتشان نه طرف اسرائیل را بگیرد نه فلسطین را. بلکه می‌خواهند که دولتشان همان باشد که ادعا می‌کند یعنی یک واسطه صادق و بی‌طرف و خواهان صلح و ثبات (که البته نیست).
تقریباً یک سال پیش شبلی تلهامی استاد برجسته امریکایی در دانشگاه مریلند، نظرسنجی‌هایی از جامعه امریکا در مورد خاورمیانه انجام داد. یافته‌های جالب این تحقیق نشان می‌دهد تقریباً یک شکاف برابر در جامعه امریکا بین «راه حل دو کشوری» (مورد قبول طبقه حاکم در امریکا) و راه حلی که در آن یک کشور دموکراتیک که در آن همه شهروندان چه یهودی چه مسلمان حقوق مساوی و یک رأی دارند، وجود دارد. یک سوم امریکایی‌ها به مدل یک دولتی و یک سوم به مدل دو دولتی اعتقاد و تمایل داشتند. جالب‌تر آنکه وقتی به امریکایی‎ها گفته می‎شد، اگر مدل دو کشوری جزو گزینه‌ها نباشد نظرشان چگونه تغییر خواهد کرد، اکثریت قاطع آنها (دو سوم) گفتند که از راه حل یک کشوری حمایت خواهند کرد. این راه حل، به تعبیری همان راهی است که حضرت امام خمینی و رهبر معظم انقلاب آیت‌الله خامنه‌ای هم بارها به آن اشاره کرده‌اند و هم‌اکنون موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران در مورد مسأله فلسطین، برگزاری همه پرسی آزاد میان همه ساکنان این سرزمین است. جای تعجب نیست که امریکایی‌ها هم به ایده هر یک نفر یک رأی تمایل دارند. این همان اصلی است که موجودیت ایالات متحده نیز قرار است بر اساس آن ساخته شده باشد. طبیعی است که اکثریت مردم امریکا به استثمار مردمی در اشغال و محرومیت کامل و مداوم آنها تمایل نداشته باشند و آن را محکوم کنند. طرح ترامپ که در واقع باید آن را طرح جارد کوشنر، داماد رئیس جمهوری امریکا دانست، دقیقاً تثبیت‌کننده چنین قرار منفور و غیرانسانی است.
این طرح به زبان ساده، رژیم اسرائیل را مجاز می‎سازد، هر آنچه می‌خواهد انجام دهد و برای مردم فلسطینی هیچ حقوقی قائل نیست. یک نمونه از نکات عجیب این طرح (که همان‌طور که گفته شد مورد حمایت میانگین مردم امریکا نخواهد بود) این است که حتی یک پناهنده فلسطینی نه تنها جایگاهش را به‌عنوان یک پناهنده از نظر قانونی از دست خواهد داد، بلکه اسرائیل این حق را خواهد داشت که بازگشت او را حتی به سرزمین‌هایی که این طرح برای آنها در نظر گرفته نشده‎است، وتو کند. این اتفاقات یادآور سخنان ادوارد سعید در سال 1978 است که گفت: «در امریکا و در غرب، در میان طبقه حاکم، فرد فلسطینی از نظر سیاسی وجود خارجی ندارد.» در جلسه مطبوعاتی کاخ سفید برای رونمایی از طرح معامله قرن نیز هیچ فرد فلسطینی حضور نداشت. همان‎طور که در نگارش آن نیز هیچ فلسطینی (حتی با هر گرایشی) وجود نداشت. این طرز برخورد، بار دیگر به وضوح از این واقعیت پرده بر می‎دارد که «معامله قرن» سرکوب کامل فلسطین و فلسطینی‌ها توسط طبقه حاکم و دستگاه سیاسی امریکا است.
حمایت تلویحی بعضی از دولت‌های خلیج فارس از برنامه ترامپ نیز یادآور امری است که عموماً مورد توجه عوام قرار نمی‌گیرد و آن این است که تنها دلیلی که اسرائیل را قادر به حفظ موقعیت کنونی خود در خاورمیانه می‎سازد، دموکراتیک نبودن اکثر دولت‎های عربی است. تنها کشورهایی می‌توانند از این برنامه حمایت کنند که قادر به سرکوب کامل نظر عمومی داخلی خود در مورد فلسطین هستند، کشورهایی همانند پادشاهی‌های خلیج فارس شامل امارات متحده عربی، عمان و بحرین، که سفیرهایشان در این مراسم شرم آور در کاخ سفید حضور داشتند. این کشورها (همانند کشورهای دیگری همچون مصر) ممالکی هستند که به طرق متفاوت اداره و حکمرانی می‌شوند اما در یک وجه مشترک هستند: خارج کردن عملی هر گونه مشارکت، نمایندگی، دموکراسی، پارلمان، نظر عمومی، رسانه آزاد و غیره از پروسه تصمیم‌سازی و حکمرانی.
در مقابل در کشورهای عربی که این مبانی دموکراسی وجود دارند (مثل لبنان، کویت یا تونس) شاهد خشم عمومی در پاسخ به آنچه در واشنگتن انجام می‌گیرد، هستیم. غایب بودن دموکراسی در دنیای عرب پیش شرط امکان حمایت‌هایی از این قبیل است. فقط رژیم‌هایی که سرکوب صد درصدی نظر مردم خود در این زمینه را دارند، می‌توانند از چنین انحرافی از قوانین بین‌المللی، حقوق اعراب و شرافت آنان حمایت کنند. نکته حیاتی درک این مطلب است که این عکس‌العمل، عکس‌العمل «اعراب» نیست، این عکس‌العمل گروهی کلپتوکرات (دزد سالار) است که کشورهای خویش را علیه خواست و اراده ملت‎هایشان کنترل می‌کنند و موجودیتشان در قدرت مدیون حمایت ایالات متحده است. بنابراین شایسته است که به خود یادآوری کنیم که سفرای عربی که در روز اعلام این برنامه در اتاق کاخ سفید حضور داشته‌اند، نماینده هیچ کس نیستند مگر طبقه حاکمی که بر این کشورها چیره شده‌اند.