اختصاص ۱۱۵۰ میلیارد تومان به زیرساخت‌های اسلامشهر بعد از سفر رئیس جمهور

اسلامشهر- فرماندار اسلامشهر گفت: از محل اعتبارات سفر رئیس جمهور به شهرستان‌های استان تهران ۱۱۵۰ میلیارد تومان اعتبار به پروژه‌های مهم و زیرساختی اسلامشهر اختصاص یافته است.
به گزارش ایرنا، حسین حبیبی در این‌باره توضیح داد: مصوبات سفر پر خیر و برکت آیت‌الله دکتر رئیسی به شهرستان اسلامشهر بزودی در جلسه‌ای که با حضور محسن منصوری معاون اجرایی رئیس جمهور و دکتر شریفیان نماینده مجلس شورای اسلامی خواهیم داشت نهایی می‌شود. وی ادامه داد: از محل اعتبارات سفر رئیس جمهور به شهرستان‌های استان تهران ۱۱۵۰ میلیارد تومان اعتبار به پروژه‌های مهم و زیر ساختی شهرستان اختصاص یافته است. حبیبی تصریح کرد: جهت تکمیل بیمارستان ۴۰۰ تختخوابی اسلامشهر ۳۵۰ میلیارد تومان اعتباراختصاص یافته است و برابر دستور رئیس جمهور، تا پایان سال‌ جاری شاهد تکمیل اورژانس و درمانگاه‌های این بیمارستان خواهیم بود. فرماندار اسلامشهر همچنین به تأکیدات رئیس جمهور جهت آغاز بهره‌برداری از بندرخشک «آپرین» به عنوان بزرگترین مرکز لجستیک کشور تا دوماه آینده اشاره کرد و ادامه داد: این موضوع نیز یکی دیگر از مصوبات این سفر است و امیدواریم با تعامل و همکاری شرکت راه آهن و گمرک جمهوری اسلامی این مجموعه عظیم فعالیتش را به‌طور رسمی آغاز کند. وی ادامه داد: در مصوبات سفر ریاست جمهوری به شهرستان‌های استان تهران ۲۰۰میلیارد تومان برای تکمیل طرح اتصال متروی اسلامشهر به تهران، بیش از ۴۰۰ میلیارد تومان به منظور اجرای شبکه فاضلاب اسلامشهر، ۹۰ میلیارد تومان در زمینه حفاری چاه‌های جدید آب و اصلاح شبکه فرسوده انتقال آب و ۴۵ میلیارد تومان برای توسعه شبکه برق و نوسازی شبکه، تکمیل طرح‌های نیمه تمام و تجهیز مراکز درمانی اختصاص یافته است. حبیبی خاطرنشان کرد: تخصیص اعتبار و تسریع در تکمیل پروژه کمربندی جنوبی، اسلامشهر، بهارستان و رباط کریم، اتخاذ تصمیم کارشناسی برای رفع اختلافات شهرداری اسلامشهر و شرکت راه‌آهن جهت اجرای کمربندی شمالی، تقویت نیروی انتظامی شهرستان اسلامشهر از طریق احداث کلانتری و تأمین تجهیزات و ادوات مورد نیاز، نوسازی و بهسازی مدارس فرسوده شهرستان، افزایش سرانه‌های ورزشی، فرهنگی، هنری و قرآنی نیز از دیگر اولویت‌های شهرستان برای تصویب به عنوان مصوبات سفر رئیس جمهور به اسلامشهر خواهد بود.

دستور استاندار کهگیلویه و بویراحمد برای گره‌گشایی از مشکل گوجه‌فرنگی‌‌کاران

یاسوج- افزایش 100 درصدی عوارض صادرات گوجه فرنگی، سبب شده گوجه فرنگی تولیدی کهگیلویه و بویراحمد روی دست کشاورزان بماند، دیروز استاندار کهگیلویه و بویراحمد در بازدید سرزده از جهاد کشاورزی استان و صحبت با کشاورزان به آنها قول رفع مشکل را داد.
سیدعلی احمدزاده استاندار کهگیلویه و بویراحمد به ایرنا گفت: همزمانی برداشت محصول در دیگر استان‌ها، تولید انبوه، نبود بازار و تقاضای متناسب با تولید و نداشتن صادرات به کاهش قیمت گوجه فرنگی و تشدید مشکلات گوجه‌کاران افزوده است. به گفته وی، در کل استان نزدیک به هزار هکتار زیر کشت گوجه رفته که ۶۵۰ هکتار آن در منطقه لیشتر گچساران قرار دارد و براساس آمار سازمان جهاد کشاورزی بیش از ۵۰ هزار تن محصول روی دست کشاورزان مانده است. وی تأکید کرد: رایزنی‌هایی با محمد مخبر معاون اول رئیس‌جمهور صورت گرفته تا در بحث عوارض صادرات که از ۶ هزار تومان به ۱۲ هزار تومان افزایش یافته تجدیدنظر شود و صادرات به عراق و پاکستان ادامه یابد.

زهره افشار
خبرنگار

در ادامه جهاد آبرسانی به شهر‌ها و روستاهای کشور در دولت سیزدهم، پروژه انتقال آب سد آزاد به سنندج مرکز کردستان نیز تکمیل شد تا از این به بعد مردم سنندج از آب گوارا و باکیفیت برخوردار شوند.
در چند سال گذشته به دلیل پاره‌ای از مشکلات، آب شرب سنندج طعم و بوی مناسبی نداشت و مردم این شهر همواره رفع مشکل آب شرب مرکز استان کردستان را از دولت مطالبه می‌کردند.
اسماعیل زارعی‌کوشا استاندار کردستان در گفت‌و‌گو با «ایران» از تکمیل پروژه انتقال آب از سد آزاد به سنندج خبر داد و افزود: این یکی از مطالبات مردم سنندج است که از سال 94 نیمه‌کاره رها شده بود ولی در دولت سیزدهم به خط پایان رسید. وی خاطرنشان کرد: سنندج برای سالیان سال مشکلی برای تأمین آب پایدار شهروندانش نخواهد داشت. متأسفانه در چند سال گذشته به دلیل مشکلاتی آب شرب سنندج که از مخزن سد قشلاق تأمین می‌شد دچار تغییر در طعم و بو شده بود و نارضایتی مردم را به دنبال داشت که در دولت سیزدهم نگاه ویژه‌ای به حل این دغدغه مردم سنندج شد، به گونه‌ای که حدود 85 در صد پیشرفت فیزیکی پروژه در یکی دوسال قبل اتفاق افتاد.
وی با بیان اینکه در آغاز استقرار دولت سیزدهم پروژه آبرسانی به سنندج تنها ۲۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشت، تأکید کرد: باید اذعان داشت اجرای این پروژه‌ بسیار بزرگ و با شرایط سخت اقلیمی و جغرافیایی کردستان با عزم و اراده و کار جهادی به نتیجه رسیده است. وی با اشاره به اینکه این طرح از سال 94 شروع شده ولی نیمه‌کاره رها شده بود، افزود: طرح آبرسانی سنندج از بهمن‌ماه سال 1399 دوباره پیگیری شد و برای تکمیل آن 850 میلیارد تومان هزینه شد تا مردم سنندج از آب شرب باکیفیت و پایدار بهره‌مند شوند. به گفته وی، شبکه انتقال آب از سد آزاد تا سنندج 28.5 کیلومتر است که آب را از مسیر کوهستانی و صعب‌العبور منطقه به تصفیه‌خانه سنندج منتقل می‌کند. وی خاطرنشان کرد: به لطف خدا طراحی، ساخت، نصب و راه‌اندازی این طرح به‌طور کامل توسط متخصصان و تولیدکنندگان داخلی انجام شده و فشارشکنی که طراحی شده کاملاً منحصربه‌فرد است و فشار آب را از 30 به 2 می‌رساند. استاندار کردستان گفت: در هفته گذشته اجرای آزمایشی این طرح آغاز شد و آب سد آزاد در لوله‌های آب شرب حدود 70 درصد مردم سنندج جاری شد و نتایج آزمایش‌هایی که انجام دادیم نشان می‌دهد، آبی که در اختیار مردم قرار می‌گیرد بسیار باکیفیت و در حد آب معدنی است.  وی افزود: این طرح آماده افتتاح است و در چند روز آینده و ا‌ن‌شاءالله با حضور یکی از مسئولان دولت به بهره‌برداری کامل می‌رسد. سامانه انتقال آب سد آزاد به تصفیه‌خانه سنندج یک سامانه بسیار بزرگ برای تأمین آب شرب و کشاورزی شهرستان‌های مختلف استان کردستان است.

رئیس پارک ملی دریاچه ارومیه از برخورد با عاملین برداشت غیرمجاز نمک از بستر دریاچه ارومیه خبر داد.
مرتضی داودی، رئیس پارک ملی دریاچه ارومیه گفت: مأموران یگان حفاظت پارک ملی دریاچه ارومیه حین گشت و کنترل در محدوده پارک ملی، افراد متخلف را که به وسیله ماشین‌آلات سنگین در حاشیه جاده شهید کلانتری اقدام به برداشت نمک می‌کردند، شناسایی و با آنها برخورد کردند. او گفت: نمک برداشت شده توسط متخلفین به محل برداشت بازگردانده شد و متخلفین ضمن تنظیم صورتجلسه به مرجع قضایی معرفی شدند.
گفتنی است هرگونه برداشت نمک از بستر دریاچه ارومیه ممنوع بوده و نیازمند اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح است.

زهرا کشوری
دبیر گروه زیست بوم

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور از وزارت نیرو خواسته تا دوباره درباره وجود نمک در مخزن سد چم‌شیر گمانه‌زنی کند. معاون انسانی پردیسان نیز از بررسی دقیق پروژه سد چم‌شیر از دیدگاه محیط‌ زیستی با همکاری دستگاه‌های مسئول، دستگاه‌های نظارتی بر اساس گزارش تهیه شده توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی خبر می‌دهد.
مرکز پژوهش‌ها ساخت سد چم‌شیر در کهگیلویه‌ و بویراحمد را باعث شور شدن رودخانه زهره می‌داند. این شور شدن تنها به جغرافیای کهگیلویه و بویراحمد محدود نمی‌شود و همراه با رودخانه زهره وارد استان فارس می‌شود و پس از آن خوزستان را هم در می‌نوردد تا کارون تنها رودخانه‌ای نباشد که از رهگذر ساخت سد گتوند روی سازند گچساران شور شود! اما در میان گفت‌وگوهای رسانه‌ای علی سلاجقه رئیس پردیسان و معاون محیط زیست انسانی او هیچ اشاره‌ای به وجود چاه‌های نفت در مخزن سد نمی‌شود. چاه‌های نفت در مخزن این رودخانه 11 حلقه چاه اعلام می‌شود که برآوردها نشان می‌دهد 50 میلیون بشکه نفت می‌شوند. روزنامه ایران تلاش کرد  با سازمان حفاظت محیط زیست گفت‌وگو کند اما روابط عمومی سازمان این رسانه را به پرتال سازمان حفاظت ارجاع داد که در آن معاون محیط زیست انسانی از بررسی موضوع خبرمی‌دهد. سلاجقه نیز به ایرنا می‌گوید: «سد چم شیر در استان کهیگلویه و بویراحمد به مرحله بهره‌برداری رسیده یعنی کاملاً عملیات ساختمانی سد تمام شده است، اما با توجه به اینکه در این استان سازندهای زمین‌شناسی تقریباً حساسی قرار دارد مانند سازندهای میشان‌، گچساران و پابده گورپی که معمولاً هم دارای املاح فراوان مانند کربنات کلسیم و نمک هستند، از این رو آبگیری سد با اما و اگرهایی مواجه شده است.»
علی سلاجقه در حالی از لفظ «اما و اگر» استفاده می‌کند که دستگاه متبوع او و دفتر ارزیابی تحت مدیریت وی باید دقیق‌ترین اطلاعات را درباره وضعیت مخزن و خاستگاه سد چم‌شیر و همه‌ پروژه های اقتصادی و عمرانی ایران داشته باشند. مدت‌هاست که دفتر «ارزیابی محیط‌ زیستی» سازمان محیط زیست مدیر ندارد. مصاحبه سلاجقه هم نشان نمی‌دهد که او از آنچه پشت سد می‌گذرد مطلع است! البته محل خاستگاه سد مشکلی ندارد بلکه بحث روی دریاچه سد است، این دیدگاه وجود دارد که چون در آن منطقه سازندهای زمین شناسی واقع شده و امکان اینکه بعد از آبگیری سد املاحی مانند کلسیم و نمک موجود در سازندها در آب حل شود و کیفیت آن را تحت تأثیر قرار دهد، مشکل ایجاد کند. سلاجقه به بازدید خود از سد و گفت‌و‌گو با مسئولان آب منطقه ای استان اشاره می‌کند و یادآور می‌شود که مدیر آب منطقه‌ای استان به او اعلام کرده که نتایج آزمایش‌ها نشان می‌دهد هیچ مشکلی وجود ندارد. تا این سؤال پیش بیاید که اگر هیچ مشکلی وجود ندارد پس مرکز پژوهش‌های مجلس چرا نسبت به شور شدن زهره هشدار می‌دهد؟! سلاجقه می‌گوید: «به علت دغدغه کارشناسان و سمن‌ها با وزیر نیرو نیز صحبت کردم و خواستم که یک بار دیگر گمانه‌زنی انجام شود؛ یعنی حفر چاهک در نقاط مختلف و کاملاً تصادفی صورت گیرد و نتایج املاح آن به صورت نیم رخ‌های عمقی و عرضی به سازمان محیط‌ زیست داده شود تا مشکلی پیش نیاید.» اگر قرار باشد که حرف‌های وزارت نیرو و آب منطقه ختم کلام باشد چرا دوباره آزمایش‌ها تکرار می‌شود؟
سلاجقه می‌گوید: «گفته می‌شود با توجه به تراز آبی که زمان آبگیری سد انجام می‌شود فعلاً مشکل خاصی نخواهد داشت اما چون احتمال وجود گنبدهای نمکی نهفته و حبس شدن نمک در دوره‌های مختلف زمین‌شناسی با توجه به جنس سنگ‌های مختلف در آن منطقه وجود دارد، از وزارت نیرو خواستیم که دوباره نمونه‌برداری انجام دهد، با وجود اینکه وزارت نیرو با حفر چاهک‌ها و آزمایش نمونه‌ها این احتمال را رد کرده است اما سازمان محیط زیست اصرار بر آزمایش مجدد دارد.» او در پاسخ به اینکه آیا سازمان محیط زیست فقط به جواب وزارت نیرو اکتفا می‌کند یا اینکه در تمام مراحل فرایند آزمایش حضور دارد می‌گوید: «قطعاً فقط به جواب وزارت نیرو اکتفا نمی‌کنیم بلکه کارشناسان سازمان محیط زیست به طور کامل در روند کار حضور خواهند داشت و حتی آزمایش‌ها هم در آزمایشگاه معتمد سازمان محیط زیست انجام می‌شود.»تا باز این سؤال پیش بیاید که آیا دفتر ارزیابی محیط‌ زیست که باید طبق قانون پاسخ این سؤال را بدهد هیچ پژوهشی روی پروژه نداشته است؟ چرا سازمان حفاظت محیط‌ زیست از انتشار گزارش مطالعات ارزیابی سدچم‌شیر اجتناب می‌کند و در پاسخ به «عصر ایران» می‌گوید: «این گزارش جزو اسناد رسمی است.» سؤال دیگری هم وجود دارد. چرا وزارت نفت نسبت به وجود چاه‌های نفت در سد چم‌شیر که تعداد آن 11 حلقه چاه اعلام می‌شود، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد؟! باید منتظر ماند و دید دستگاه‌های نظارتی که بر مبنای گزارش مرکز پژوهش‌ها وارد ماجرا شده‌اند، سؤال بی‌جواب مانده را پاسخ می‌دهند یا خیر؟

نیلوفر منصوری
خبرنگار
 پس از آنکه جمهوری باکو در به ثبت رساندن (به عبارتی بهتر در سرقت) ورزش زورخانه‌ای به نام خودش در سایت بازی‌های کشورهای اسلامی در باکو ناکام ماند، بار دیگر برای اینکه شانس خود را دوباره امتحان کند، با پرونده‌ای ملی به یونسکو پا گذاشته تا بلکه ورزش زورخانه‌ای ایرانی را که ثبت جهانی است و به گفته مورخان، اساس و شکل‌گیری آن از ایران بوده و چهارچوب آن از سوی پوریای ولی تعریف شده، تصاحب کند.
در روزهای برگزاری هفدهمین نشست کمیته میراث ناملموس و انتظار پرونده‌های روی میز یونسکو برای دریافت رأی تأیید ثبت جهانی هستیم. در این میان وجود برخی پرونده‌ها که تهدیدی علیه میراث معنوی و فرهنگی ایران محسوب می‌شوند، سؤال‌برانگیز است. چرا این کشور برای ثبت میراث معنوی ورزش زورخانه‌ای که قبلاً در اجلاس کنیا به عنوان میراث معنوی بشریت به ثبت جهانی رسیده است، اصرار دارد؟ از سوی دیگر چرا هیچ واکنشی از سوی مسئولان میراث فرهنگی و وزارت ورزش در این زمینه وجود ندارد؟
در همین زمینه رئیس فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی در گفت‌و‌گو با «ایران» از این موضوع اظهار بی‌اطلاعی می‌کند و می‌گوید که این موضوع را پیگیری می‌کند. به گفته مهرعلی باران‌چشمه، موضوع ورزش‌های زورخانه‌ای جزو میراث ناملموس به نام کشور ایران ثبت جهانی شده است و هیچ کشور دیگری حق ندارد آن را به نام خود مصادره کند.
برای پیگیری بیشتر و به رغم تلاش‌های بسیار، موفق به ارتباط با محسن مهرعلیزاده رئیس فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی نشدیم و همچنین تلاش‌ها برای ارتباط با مصطفی پورعلی، مدیرکل دفتر ثبت و حریم آثار، حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی وزارت میراث فرهنگی نیز بی‌ثمر بود.
ورزشی به درازای تاریخ ایران
اسناد و مدارک تاریخی گواه این هستند که ورزش زورخانه‌ای ریشه در درازای تاریخ بسیار کهن‌تر از جمهوری تازه تأسیس باکو دارد، ورزشی که به دوران باستان برمی‌گردد. این کشور کوچک در سایت بازی‌های کشورهای اسلامی در باکو در گزارشی، مبدأ ورزش زورخانه‌ای را به خودش نسبت داده بود. این ادعا در حالی مطرح شد که سال‌ها پیش فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای توسط ایران در تهران تأسیس شده بود. خوشبختانه پس از پیگیری‌های مسئولان، تارنمای بازی‌ها به اصلاح ادعاهای واهی خود پرداخت و در متن توضیح رشته ورزش زورخانه‌ای اعلام کرد که «با توجه به حقایق تاریخی موجود منشأ ورزش زورخانه‌ای کشور ایران است که قدمت آن به 3000 سال پیش و نظام‌مند شدن آن به 700 سال پیش توسط پوریای ولی می‌رسد.»
دولت باکو پیش از این هم چشم طمع بسیاری به میراث معنوی و فرهنگی و ورزشی ایران داشتند و روی بسیاری از این مواریث دست گذاشته‌اند. چنانچه با ادعای بی‌پایه و اساس خود ورزش چوگان ایران را به نام خود ثبت کردند. حکیم نظامی گنجوی را که به قول خود شاعر «دهقان فصیح پارسی زاد» است ترک معرفی کرده‌اند، ثبت تارنوازی و موارد بسیار دیگر نمونه‌هایی است که این کشور مدعی مالکیت آن است. در آخرین مورد جمهوری باکو ثبت میراث معنوی «ورزش زورخانه‌ای و فرهنگ پهلوانی و کشتی‌گیری» را به یونسکو پیشنهاد داده است؛ پرونده‌ای  که در تاریخ ۲۵ آبان‌ماه ۱۳۸۹ برابر با ۱۶ نوامبر۲۰۱۰، در فهرست میراث معنوی یونسکو از سوی ایران به ثبت جهانی رسیده است.
به گفته پژوهشگر مسائل قفقاز، جمهوری آذربایجان بخشی از قلمرو ایران از دوره باستان تا دوره قاجار بوده. یکی از 17 شهر قفقاز که در دوران جنگ ایران و روس در دوره فتحعلی شاه قاجار در معاهده صلح گلستان و سپس ترکمانچای از ایران جدا شد. آنگونه که داوود دشتبانی در گفت‌و‌گو با «ایران» می‌گوید: ریشه‌های ورزش باستانی و زورخانه‌ای در داستان‌های ایرانی مثل شاهنامه، آثار نظامی گنجوی، سمک عیار و گرشاسپنامه، ویس و رامین و آثار دیگر متون ایرانی به روشنی وجود دارد و از سوابق، ویژگی‌ها، ریشه‌ها، حرکت‌ها و اصطلاحات این ورزش باستانی سخن بسیار رانده شده است.
آنگونه که در آثار به جا مانده از گذشته نشان داده می‌شود، این ورزش در ابتدا به عنوان فنون رزمی استفاده می‌شده و بعدها به یک ورزش تبدیل شده است. به احتمال خیلی زیاد، اسناد ورزش زورخانه‌ای، در زمان ثبت ورزش زورخانه‌ای به یونسکو ارائه شده و پرونده‌های دقیقی در این زمینه وجود دارد که استنادات کاملاً روشن آن نشان از ایرانی بودن این ورزش دارد.
این پژوهشگر می‌افزاید: پیوستن جمهوری آذربایجان به پرونده ثبت جهانی ایران هیچ ایرادی ندارد زیرا این کشور بخشی از ایران تاریخی بوده و این مراسم یک میراث مشترک است، اما ادعای انحصاری و اشتباه او قابل پیگیری است.
سرقت میراث معنوی ایران
جمهوری باکو مدت‌هاست که ادعای بی‌اساسی در زمینه‌های مختلف ازجمله ورزش چوگان، ترک بودن حکیم نظامی گنجوی، تارنوازی، شاهنامه طهماسبی، صنعت مسگری، فرش و نگارگری ایرانی، مینیاتور شاهنامه، دلمه ایران و... را مطرح می‌کند. «همه این موارد نشان می‌دهد که تلاش‌های جمهوری آذربایجان مبنای علمی و فرهنگی ندارد و متأسفانه یکسری اقدامات سیاسی نادرست است که این کشور در ضدیت با هویت، تاریخ و گذشته خود در پیش گرفته است.» دشتبانی با بیان این مطالب به سردرگمی و گرفتاری عدم هویت فرهنگی و ملی آذربایجان اشاره می‌کند و می‌گوید: تا زمانی که این کشور به گزاره‌های درست علمی، فرهنگی و اصالت خود برنگردد و آنچه که در تاریخ این کشور گواه بر پیوستگی با ایران فرهنگی و تاریخی است، اذعان نداشته باشد، همچنان این سردرگمی و بلاتکلیفی گریبانگیر این کشور حدوداً 30 ساله است که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی مستقل شده است.
گود زورخانه
سالیان سال گذشته است اما هنوز هم نام پهلوان که به میان می‌آید تواضع، فروتنی و خاکساری تداعی می‌شود. گودی که به مانند محراب، هم جسمشان را زورمند و قوی پنجه می‌ساخت و هم درون را از فروتنی و تواضع سرشار می‌کرد. روزی که دیگر محبوبیت این ورزش کم‌کم رنگ باخت و پهلوانان یکی‌یکی از گود زورخانه به سمت تشک‌های کشتی روانه شدند، اما طولی نکشید که میل‌های بی‌جان و فراموش شده گوشه زورخانه، بسان ققنوسی دوباره از میان خاکستر خود برخاستند و جان تازه‌ای به زورخانه‌ها دادند و این ورزش پهلوانی را به عنوان میراث معنوی در یونسکو به ثبت جهانی رساندند.
حال باید دید که این بار در هفدهمین نشست کمیته میراث ناملموس یونسکو، مسئولان میراث فرهنگی ایران چه سیاستی را اتخاذ می‌کنند و در مورد این پرونده و دیگر پرونده‌ها از جمله ملانصرالدین و فرهنگ چای‌خوری چه واکنشی نشان می‌دهند.