دیگر نیست که به نقش های سخت جان دهد

  بهمن عبداللهی

انوشیروان ارجمند هم رفت و به قافله درگذشتگان هنر این سرزمین پیوست. او دیگر نیست تا به نقش‌های سخت جان بدهد، اما یادگار بازی در لباس شخصیت‌هایی همچون «اشعث بن قیس» در سریال امام علی(ع)، «رفاعه بن شداد» در سریال مختارنامه، «خان خله» در روزی روزگاری و... در ذهن مخاطبان تلویزیون باقی مانده است. زنده‌یاد ارجمند در سینما هم نقش‌های مکمل زیادی را بر نگاتیو ثبت کرد، از بازی در نقش بزرگ عشیره قَیِن در «دوئل» گرفته تا «قاعده بازی»، «محیا»، «کیفر» و ده اثر دیگر، همچنان حضوری جدی جلوی دوربین داشت و به همان کیفیت که بر صحنه ظاهر می‌شد انرژی می‌گذاشت. خلق و خوی متین و گفتار وزینش هم از تئاتر می‌آمد. او بیش از سینما و تلویزیون در صحنه شهرت داشت و سال‌ها پیش از بازی در فیلم سینمایی«گفت زیر سلطه من آیید» به کارگردانی برادر کوچکترش داریوش، در صحنه‌های تئاتر مشهد کار کرده و راه به تهران کشیده بود. یقیناً بازی او در نقش راهب نصرانی «خورشید کاروان» از یاد کسی نرفته است.
نخستین بار که از نزدیک دیدمش، برای گفت‌و‌گو به روزنامه ایران آمده بود، همان روزهایی که بازی قدرتمندش در سریال میرباقری چهره‌ و توانایی‌اش را در معرض قضاوت عمومی ‌گذاشت. از بازی در نقش اشقیا گفت و یاعلی گویان رفت. بعد از آن هر بار به بهانه‌ای تماس می‌گرفتم، با سعه صدر سخن می‌گفت و مثل یک استاد جامعه‌شناس مسائل را حلاجی می‌کرد، بدون شک نگاه تیزبینش را از زندگی در میان همین مردم گرفته بود. مرحوم ارجمند، ‌زاده 1320 خاش زاهدان، تئاتر را از دهه 50 در مشهد آغاز کرد و با مهاجرت به تهران از نیمه دهه 60 تا همین اواخر در نمایش‌هایی همچون «سرشت دردناک زندگی»، «رستم و سهراب»، «سوگنامه اسفندیار»، «امشب می‌خواهم بمیرم» و «هرا» با کارگردانانی همچون دکتر محمود عزیزی، پری صابری، امیر دژاکام، نصرالله قادری و... همکاری کرد. در این سال‌ها بارها به جوایزی همچون جایزه بازیگری جشنواره تئاتر فجر، آیین سنتی و جشن منتقدان دست یافت. او در عین حال در سینما هم به ایفای نقش پرداخت و در قاب تلویزیون برای سریال‌هایی همچون امام علی(ع)، روزی روزگاری، تفنگ سرپر، سایه سکوت، فرار بزرگ، میعاد در سپیده دم و... جلوی دوربین رفت. انوشیروان ارجمند ظهر دیروز بر اثر ایست قلبی درگذشت. او اوایل آذر ماه امسال به بیمارستان پارسیان تهران منتقل شده بود و از همان زمان در بخش آی‌سی‌یو بستری شد. در روزهای گذشته با تلاش پزشکان رگِ گرفته شده‌ قلبش باز شد اما به دلیل سابقه بیماری ریوی، تاهنگام چشم بستن از دنیا در بیمارستان پارسیان بستری بود. دیروز ظهر خبر رفتنش رسانه‌ای شد، بدون شک جامعه هنری غمگین شده و سایه دین او بر گرده اهالی هنر سنگینی می‌کند. ظاهراً پاییز امسال به خزان هنرمندان بدل شده است. «رفتن» راه هنرمند است و انوشیروان ارجمند هم به سوی معبود رفته است. یادش گرامی.