تندروها هم‌نشینی در قاب عکس را هم بر نمی‌تابند

دیدار فعالان سیاسی از جناح‌های مختلف کشور با رئیس جمهوری بازتاب زیادی در فضای سیاسی کشور داشت. در این میان انتشار عکسی از بهزاد نبوی و احمد توکلی دو چهره شاخص اصلاح‌طلب و اصولگرا که گفته می‌شود جناح‌بندی چپ و راست هم از اختلافات این دو در کابینه میر حسین موسوی کلید خورده است، تحلیل‌ها و گمانه‌های مختلفی را به‌دنبال داشت.
نقطه اشتراک همه آن گمانه‌ها و تحلیل‌ها تأکید بر آن بود که دو جناح رسمی و اصلی کشور همدیگر را به رسمیت می‌شناسند و بخصوص در شرایط بحرانی و سخت اعمال فشارهای خارجی ایستادن این دو چهره در کنار هم و دست در دست هم پیام اتحاد در عین اختلاف سلیقه را مخابره می‌کند. برخی اما گویا به همین سطح از هم‌نشینی جناح‌ها و گروه‌های سیاسی معقول و دلسوز هم رضایت نمی‌دهند و به هر بهانه‌ای می‌خواهند «اِن‌قُلتی» بر آن بار سازند. از جمله روزنامه کیهان که انتشار این عکس را «سناریوی از پیش تعیین شدۀ عکاس» دانسته که «عمداً این دو را کنار یکدیگر کشانده و تصویر آنها را ثبت کرده است.» از آنجا که منتشر‌کننده این عکس محمد عطریانفر عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی است، کیهان به همین بهانه انبانی از اتهامات و ادعاها علیه او را ردیف کرده از جمله «خیانت در مذاکرات الجزایر، کارشکنی در کار رزمندگان در جبهه‌ها، تحصن و استعفا در مجلس ششم، طرفداری از سوسیالیسم، فالوده خوری با لیبرال‌ها و محکومیت در سال 88.» به نوشته کیهان، همۀ اینها ترفند و فریب است برای «رفع حصر و رفع ممنوع‌التصویری».روزنامه کیهان فردای افطاری فعالان سیاسی با روحانی هم گزارش مبسوطی به بهانه انتشار مطلبی در هفته نامه صدا منتشر کرد که در آن هم تا توانست اصلاح‌طلبان را به زبان و ادبیات خود نواخت و تأکید کرد که صدای ترامپ از حلقوم اصلاح‌طلبان در آمده است. به موازات این دیدار و البته استقبال گروه‌های سیاسی شناسنامه دار و با نفوذ اصلاح‌طلب و اصولگرا از آن و همچنین بازتاب مثبت عکس بهزاد نبوی و احمد توکلی کنار هم، خبرهای امیدوار‌کننده‌ای از درجریان بودن گفت‌و‌گوهای ملی هم منتشر شد. چنانکه محمدرضا باهنر رئیس جبهه پیروان خط امام و رهبری از دیدار با عارف خبر داد و خوشبینی نسبت به اجرای این گفت‌و‌گو ها. حال اما برخی اساساً حیات سیاسی خود را در تنش و افتراق می‌بینند. آنها که با رویکرد «خود حق پنداری» گویا هیچ سهمی برای صداقت، خدمت، وطن دوستی و دغدغه داشتن برای منافع ملی برای رقیب قائل نیستند. اینها چه بسا نگران آن هستند که از دل هم‌نشینی‌ها و هم‌افزایی‌های جریان‌های شناسنامه دار و میانه رو و معقول شرایطی بر کشور حاکم شود که تندروها در آن جایگاهی نداشته باشند. لذا در پس هر اقدام و ندای وحدت آفرین دستی توطئه گر می‌جویند تا چه بسا کنش‌های سیاسی عرف در جامعه را با اتهامات و نگاه‌های امنیتی توأم کنند.