هویزه؛ ردِّ خون دانشجویان

محمد هادی عسکری
شانزدهم دی ماه سالروز مبارزه حماسی و تلاشی از سر اخلاص جمعی از نیروهای رزمنده و مردمی ایرانی است که در گرماگرم تجاوز ددمنشانه رژیم بعثی عراق به کشور، ردای رزم پوشیدند و دل از همه تعلقات زندگی بریدند و رهسپار دفاع از سرحدات کشور گردیدند.
مرزهای جنوب و غرب کشور شاهد رشادت‌های رزمندگان اسلام در هشت سال دفاع مقدس و گواه بزرگی و اخلاص ایشان بود و در این میان حضور دانشجویان دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی جلوه‌ای خاص به میادین نبرد و جبهه‌های جنگ داده بود.
جوانان پر شور و مسئولیت‌پذیری که با درک شرایط خطیر کشور، دانشگاه و کلاس درس را رها  و به سوی میدان نبرد عزیمت کرده و به‌دلیل بهره‌مندی از صفای باطن و سجایای اخلاقی و فرهیختگی همچون ستارگان مشعشع می‌درخشیدند.
آنها هویت دانشجویی را که نماد دیرپای منزلت علم در میان ایرانیان مسلمان است به هویتی ماندگار به‌نام پاسداری از کشور گره زدند و از دانشگاه به جبهه هجرت کردند. مهاجرتی آگاهانه و در سایه زیستی مسئولانه و متعهدانه. از تلاقی قلم و تفنگ فرهنگ جبهه ارتقاء یافت و عرصه ظهور اندیشه‌های فاخری شد که وجوه ممیز آن، خودآگاهی و تمسک به اراده‌ای روشن مبتنی بر آرمان‌های والای انقلاب اسلامی بود.
این ترکیب روح‌افزا به بلوغ عرفانی و تکامل شخصیتی رسید و واژه‌ای ملکوتی به‌نام دانشجوی شهید را به جامعه در جست‌و‌جوی معنویت عرضه کرد. اینان رنج جهاد و مبارزه در راه خدا و مردم را بر خود هموار کردند و با بذل جان خویش فدایی ملت و آرمان‌های انقلاب شدند. آری هویت این انسان‌های بزرگ با تلاش‌ها و پایمردی‌شان تکوین یافت و در هویزه و دیگر مناطق جنگی تبلور یافت و چنین شد که پیوند ناگسستنی هویزه با دانشجویان شهید تا همیشه ماندگار شد.
از آوردگاه عاشورایی هویزه، دانشجویان شقایق‌تبار و شقایق کفن با غریو‌الله اکبر حماسه مقابله تن با تانک را خلق کردند و در تاریخ ایران جاودانه شدند. حسین علم‌الهدی و همرزمان شهیدش در کربلای هویزه خواستند و توانستند که دل سیاه شب را شکافته و مدافع تمامیت ارضی سرزمین خود شدند و اینک در سی و نهمین سال عروج عاشورایی‌شان بر ماست که یاد و خاطره آن عزیزان را زنده نگه داشته و از انفاس طیبه و روح بلندشان برای پیشرفت و تعالی جامعه استمداد بطلبیم.