نسخه Pdf
ایران عصر
امیر حسین شفیعی در گفت‌وگو با «ایران» از تولید ماسک در تماشاخانه سرو می‌گوید
امروز باید فداکاری کنیم
احسان زیورعالم
سید حسین رسولی
این روزها مصطفی بیات و گروه نمایشی اش برای فعالیت گسترده‌تر در زمینه تولید ماسک در تماشاخانه سرو مستقر شده‌اند و پویش «تئاتر تعطیل نیست» را برای شکست کرونا به راه انداخته‌اند. هفدهم اسفند ماه گزارشی مبنی بر حرکت خلاقانه یک هنرمند در زمینه کمک به مردم برای تولید ماسک به جای اجرای نمایش منتشر شد. پیرو این گزارش و با پیگیری‌های امیرحسین شفیعی، مدیر تماشاخانه سرو این گروه نمایشی برای فعالیت گسترده‌تر به این تماشاخانه منتقل شد. بیات و گروهش از طریق فضای مجازی با مردمی که نیاز به ماسک دارند، بچه‌های کار، معلولان و اقشار کم درآمد ارتباط می‌گیرند و ماسک‌ها را رایگان در اختیار آنها قرار می‌دهند. آنها ملزوماتی، چون پارچه و چرخ خیاطی و سایر لوازم خود را این روزها به تماشاخانه سرو که به‌دلیل شیوع کرونا تعطیل شده، منتقل کردند و در حال فعالیت هستند. بیات در ویدئوی اخیر خود می‌گوید که نیاز به پارچه و کمک هنرمندان و بچه‌های تئاتری بیشتری دارند و از بنیاد روایت فتح و انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به خاطر در اختیار قرار دادن مکان تماشاخانه سرو تشکر کرد. امیر حسین شفیعی، یکی از هنرمندان تئاتر و مدیر تماشاخانه سرو است. به خاطر این حرکت اجتماعی مهم پای صحبت‌های او نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
چه شد تصمیم گرفتید در تماشاخانه سرو چنین پایگاهی را راه‌اندازی کنید؟
ما چنین تصمیمی نگرفتیم بلکه خود بچه‌های تئاتر این اتفاق را رقم زدند و ما هم شرایط را مهیا کردیم. هنوز حکم مدیریت من نیامده بود ولی بچه‌های تئاتر به طور خودجوش این جریان را شکل دادند و ما هم با آنها همراه شدیم. در حقیقت، ما هم یک گوشه کار را گرفتیم تا به سرانجام برسد. این اتفاق از دل خود بچه‌های تئاتر و با سرمایه شخصی و انسانی آنها شکل گرفته است.
ایده اولیه این طرح متعلق به چه شخصی بود؟
آقای مصطفی بیات از بچه‌های انجمن نمایش شهرستان قدس است و از گذشته هم همدیگر را می‌شناختیم. او با بچه‌های گروهش در خانه خودشان این حرکت را شروع کردند. آنها برای اجرای نمایشی پارچه خریده بودند ولی با شیوع ویروس کرونا آن پارچه‌ها را تبدیل به ماسک کردند. من خیلی از این حرکت خوشم آمد و در اینستاگرام خودم آن را تبلیغ کردم. استقبال خوبی از سوی مردم و رسانه‌ها صورت گرفت. ما به این نتیجه رسیدیم که باید یک خط تولید تمیز و درست و خوب شکل بگیرد بنابراین آنها را به‌لابی تماشاخانه سرو آوردیم. این پویش باعث شد کارگاه‌های خانگی هم شکل بگیرند. هر کسی چرخ خیاطی دارد می‌تواند پارچه بگیرد و ماسک بدوزد. درحال حاضر ۲۳ واحد خانگی و ۲ کارگاه حرفه‌ای تولید پوشک هم به ما اضافه شده‌اند. برخی از افراد این پویش از بین هنرمندان هستند و برخی دیگر هم از مردم هستند. ما در ابتدا با ۳ چرخ خیاطی شروع کردیم ولی حالا ۱۵ چرخ خیاطی و میز برش و دستگاه استریلیزه داریم.
کدام هنرمندان در پویش شما شرکت کردند و در تولید ماسک به شما دست یاری رساندند؟
خیلی سخت است اسم همه هنرمندان را نام ببرم چون خیلی زیاد هستند. ما سه تیم شده‌ایم: پشتیبانی، تولید و توزیع. مردم هم خیلی به ما کمک می‌کنند و بعضی از روزها غذای ما را آورده‌اند. هنرمندان در قبال جامعه خود وظایفی دارند و ما هم تلاش کردیم این وظایف را به نحو احسن انجام دهیم.
آیا این طرح توسط نهادهای دیگر هم مورد حمایت قرار گرفت؟
شهرام کرمی، مدیر اداره کل هنرهای نمایشی، حمید نیلی، مدیرعامل انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و مجموعه بنیاد روایت به ما کمک کردند ولی به‌دنبال سازمان‌ها و نهادها نیستیم. هنرمندان و مردم به ما کمک می‌کنند. بچه‌های تئاتر همت عالی گذاشتند و الآن خیلی پارچه داریم. یکسری از هنرمندان هم در حوزه اطلاع‌رسانی به ما کمک کردند و تبلیغات خوبی کردند. بچه‌های سینمایی هم شروع کردند به حمایت از ما و با این کار مردم زیادی هم به ما پیوستند.
در روز چند ساعت کار می‌کنید و چه تعداد ماسک تولید می‌شود؟
ما در تماشاخانه سرو از ساعت ۸ تا ۹:۳۰ لابی و صحنه را گندزدایی و ضدعفونی می‌کنیم تا بچه‌ها بتوانند با خیال راحت کار را شروع کنند. کار ما تا ساعت ۸ شب طول می‌کشد. اغلب بچه‌های ما چرخکار نیستند و بعد از ۳ ساعت خسته می‌شوند ولی نیروهای جایگزین هستند و کمک می‌کنند. بازیگران خوبی هم به گروه ما پیوسته‌اند که در گذشته چرخکاری کرده‌اند مثلاً حسین پورکریمی دستش خیلی تند است و روزی ۹ ساعت کار می‌کند. فکر می‌کنم حداقل ۹ ساعت تولید مفید داریم. اول خیلی چیزها نداشتیم اما حالا روزانه ۱۵۰۰ ماسک تولید می‌کنیم.
کم و کسری پویش شما چیست و اگر مردم قصد کمک به شما داشته باشند به چه چیزهایی نیازمندید؟
خوشبختانه باید بگویم که محبت هنرمندان و مردم زیاد بود و کمبودی نداریم. پارچه و چرخ و میز داریم. حمایت خوبی شده است. ما فقط نباید ماسک تولید کنیم بلکه باید فرهنگ‌سازی هم کنیم چون ماسک زدن تنها نیاز بهداشتی نیست بلکه یک نیاز روانی هم شده است. خیلی دوست داریم کارگاه‌های خانگی بیشتری به ما بپیوندند تا تولید بیشتر شود مخصوصاً کارگاه‌های تک‌نفره. ما پارچه و کش را تا کارگاه خانگی ارسال می‌کنیم و آنها هم تولید می‌کنند و بعد هم تولیدات را از آنها تحویل می‌گیریم. این ماسک‌ها را بارها استریلیزه می‌کنیم و سپس به دست نیازمندان می‌رسانیم. بدن تمام بچه‌ها و مکان و دستگاه‌های ما ضدعفونی می‌شود.
این پویش تا کی ادامه دارد؟
تلاش ما این است تا اواسط هفته آینده تولید کنیم و بعد بیشتر روی توزیع ماسک وقت بگذاریم مخصوصاً شهرهای کوچک. اما با توجه به اینکه خیلی از قرارگاه‌های فرهنگی و مساجد هم دست به این کار زده‌اند نشان می‌دهد نیاز به ماسک زیاد است و اگر همچنان این نیاز به ماسک وجود داشته باشد ما هم به تولید ادامه خواهیم داد.
با وضعیت شکل گرفته در مورد شیوع ویروس کرونا آیا تماشاخانه سرو برنامه‌های دیگری با محوریت تئاتر دارد؟
امروز بچه‌های تئاتر نمی‌توانند در سالن‌ها اجرا داشته باشند ولی می‌توانند به مردم و جامعه خودشان کمک کنند. امروز باید فداکاری کنیم و این کار فقط اینگونه نیست که ماسک بدوزیم حتی می‌شود با خانه ماندن هم به مردم کمک کرد. ما تا دیروز فکر نمی‌کردیم که باید تعداد زیادی گان کشی (دوخت نوار اریب) داشته باشیم پس تولیدمان در این زمینه را بیشتر کردیم. واقعیت این است که اخبار کرونا لحظه‌ای است و نمی‌دانیم فردا چه می‌شود ولی فعلاً احساس مسئولیت می‌کنیم تا به مردم خودمان کمک کنیم. من یک هنرمند تئاتر هستم و با دیگر هنرمندان تئاتر در حال انجام یک کار درون صنفی هستیم و به هیچ سازمانی هم وابسته نیستیم. صحنه خانه ماست.
سید حسین رسولی
این روزها مصطفی بیات و گروه نمایشی اش برای فعالیت گسترده‌تر در زمینه تولید ماسک در تماشاخانه سرو مستقر شده‌اند و پویش «تئاتر تعطیل نیست» را برای شکست کرونا به راه انداخته‌اند. هفدهم اسفند ماه گزارشی مبنی بر حرکت خلاقانه یک هنرمند در زمینه کمک به مردم برای تولید ماسک به جای اجرای نمایش منتشر شد. پیرو این گزارش و با پیگیری‌های امیرحسین شفیعی، مدیر تماشاخانه سرو این گروه نمایشی برای فعالیت گسترده‌تر به این تماشاخانه منتقل شد. بیات و گروهش از طریق فضای مجازی با مردمی که نیاز به ماسک دارند، بچه‌های کار، معلولان و اقشار کم درآمد ارتباط می‌گیرند و ماسک‌ها را رایگان در اختیار آنها قرار می‌دهند. آنها ملزوماتی، چون پارچه و چرخ خیاطی و سایر لوازم خود را این روزها به تماشاخانه سرو که به‌دلیل شیوع کرونا تعطیل شده، منتقل کردند و در حال فعالیت هستند. بیات در ویدئوی اخیر خود می‌گوید که نیاز به پارچه و کمک هنرمندان و بچه‌های تئاتری بیشتری دارند و از بنیاد روایت فتح و انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به خاطر در اختیار قرار دادن مکان تماشاخانه سرو تشکر کرد. امیر حسین شفیعی، یکی از هنرمندان تئاتر و مدیر تماشاخانه سرو است. به خاطر این حرکت اجتماعی مهم پای صحبت‌های او نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
چه شد تصمیم گرفتید در تماشاخانه سرو چنین پایگاهی را راه‌اندازی کنید؟
ما چنین تصمیمی نگرفتیم بلکه خود بچه‌های تئاتر این اتفاق را رقم زدند و ما هم شرایط را مهیا کردیم. هنوز حکم مدیریت من نیامده بود ولی بچه‌های تئاتر به طور خودجوش این جریان را شکل دادند و ما هم با آنها همراه شدیم. در حقیقت، ما هم یک گوشه کار را گرفتیم تا به سرانجام برسد. این اتفاق از دل خود بچه‌های تئاتر و با سرمایه شخصی و انسانی آنها شکل گرفته است.
ایده اولیه این طرح متعلق به چه شخصی بود؟
آقای مصطفی بیات از بچه‌های انجمن نمایش شهرستان قدس است و از گذشته هم همدیگر را می‌شناختیم. او با بچه‌های گروهش در خانه خودشان این حرکت را شروع کردند. آنها برای اجرای نمایشی پارچه خریده بودند ولی با شیوع ویروس کرونا آن پارچه‌ها را تبدیل به ماسک کردند. من خیلی از این حرکت خوشم آمد و در اینستاگرام خودم آن را تبلیغ کردم. استقبال خوبی از سوی مردم و رسانه‌ها صورت گرفت. ما به این نتیجه رسیدیم که باید یک خط تولید تمیز و درست و خوب شکل بگیرد بنابراین آنها را به‌لابی تماشاخانه سرو آوردیم. این پویش باعث شد کارگاه‌های خانگی هم شکل بگیرند. هر کسی چرخ خیاطی دارد می‌تواند پارچه بگیرد و ماسک بدوزد. درحال حاضر ۲۳ واحد خانگی و ۲ کارگاه حرفه‌ای تولید پوشک هم به ما اضافه شده‌اند. برخی از افراد این پویش از بین هنرمندان هستند و برخی دیگر هم از مردم هستند. ما در ابتدا با ۳ چرخ خیاطی شروع کردیم ولی حالا ۱۵ چرخ خیاطی و میز برش و دستگاه استریلیزه داریم.
کدام هنرمندان در پویش شما شرکت کردند و در تولید ماسک به شما دست یاری رساندند؟
خیلی سخت است اسم همه هنرمندان را نام ببرم چون خیلی زیاد هستند. ما سه تیم شده‌ایم: پشتیبانی، تولید و توزیع. مردم هم خیلی به ما کمک می‌کنند و بعضی از روزها غذای ما را آورده‌اند. هنرمندان در قبال جامعه خود وظایفی دارند و ما هم تلاش کردیم این وظایف را به نحو احسن انجام دهیم.
آیا این طرح توسط نهادهای دیگر هم مورد حمایت قرار گرفت؟
شهرام کرمی، مدیر اداره کل هنرهای نمایشی، حمید نیلی، مدیرعامل انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و مجموعه بنیاد روایت به ما کمک کردند ولی به‌دنبال سازمان‌ها و نهادها نیستیم. هنرمندان و مردم به ما کمک می‌کنند. بچه‌های تئاتر همت عالی گذاشتند و الآن خیلی پارچه داریم. یکسری از هنرمندان هم در حوزه اطلاع‌رسانی به ما کمک کردند و تبلیغات خوبی کردند. بچه‌های سینمایی هم شروع کردند به حمایت از ما و با این کار مردم زیادی هم به ما پیوستند.
در روز چند ساعت کار می‌کنید و چه تعداد ماسک تولید می‌شود؟
ما در تماشاخانه سرو از ساعت ۸ تا ۹:۳۰ لابی و صحنه را گندزدایی و ضدعفونی می‌کنیم تا بچه‌ها بتوانند با خیال راحت کار را شروع کنند. کار ما تا ساعت ۸ شب طول می‌کشد. اغلب بچه‌های ما چرخکار نیستند و بعد از ۳ ساعت خسته می‌شوند ولی نیروهای جایگزین هستند و کمک می‌کنند. بازیگران خوبی هم به گروه ما پیوسته‌اند که در گذشته چرخکاری کرده‌اند مثلاً حسین پورکریمی دستش خیلی تند است و روزی ۹ ساعت کار می‌کند. فکر می‌کنم حداقل ۹ ساعت تولید مفید داریم. اول خیلی چیزها نداشتیم اما حالا روزانه ۱۵۰۰ ماسک تولید می‌کنیم.
کم و کسری پویش شما چیست و اگر مردم قصد کمک به شما داشته باشند به چه چیزهایی نیازمندید؟
خوشبختانه باید بگویم که محبت هنرمندان و مردم زیاد بود و کمبودی نداریم. پارچه و چرخ و میز داریم. حمایت خوبی شده است. ما فقط نباید ماسک تولید کنیم بلکه باید فرهنگ‌سازی هم کنیم چون ماسک زدن تنها نیاز بهداشتی نیست بلکه یک نیاز روانی هم شده است. خیلی دوست داریم کارگاه‌های خانگی بیشتری به ما بپیوندند تا تولید بیشتر شود مخصوصاً کارگاه‌های تک‌نفره. ما پارچه و کش را تا کارگاه خانگی ارسال می‌کنیم و آنها هم تولید می‌کنند و بعد هم تولیدات را از آنها تحویل می‌گیریم. این ماسک‌ها را بارها استریلیزه می‌کنیم و سپس به دست نیازمندان می‌رسانیم. بدن تمام بچه‌ها و مکان و دستگاه‌های ما ضدعفونی می‌شود.
این پویش تا کی ادامه دارد؟
تلاش ما این است تا اواسط هفته آینده تولید کنیم و بعد بیشتر روی توزیع ماسک وقت بگذاریم مخصوصاً شهرهای کوچک. اما با توجه به اینکه خیلی از قرارگاه‌های فرهنگی و مساجد هم دست به این کار زده‌اند نشان می‌دهد نیاز به ماسک زیاد است و اگر همچنان این نیاز به ماسک وجود داشته باشد ما هم به تولید ادامه خواهیم داد.
با وضعیت شکل گرفته در مورد شیوع ویروس کرونا آیا تماشاخانه سرو برنامه‌های دیگری با محوریت تئاتر دارد؟
امروز بچه‌های تئاتر نمی‌توانند در سالن‌ها اجرا داشته باشند ولی می‌توانند به مردم و جامعه خودشان کمک کنند. امروز باید فداکاری کنیم و این کار فقط اینگونه نیست که ماسک بدوزیم حتی می‌شود با خانه ماندن هم به مردم کمک کرد. ما تا دیروز فکر نمی‌کردیم که باید تعداد زیادی گان کشی (دوخت نوار اریب) داشته باشیم پس تولیدمان در این زمینه را بیشتر کردیم. واقعیت این است که اخبار کرونا لحظه‌ای است و نمی‌دانیم فردا چه می‌شود ولی فعلاً احساس مسئولیت می‌کنیم تا به مردم خودمان کمک کنیم. من یک هنرمند تئاتر هستم و با دیگر هنرمندان تئاتر در حال انجام یک کار درون صنفی هستیم و به هیچ سازمانی هم وابسته نیستیم. صحنه خانه ماست.
آدرس مطلب
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7302/15/538668/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه
ویژه نامه ها
.jpg)
