زیست اخلاقی در بحران

ادامه از صفحه اول
اگر می‌بینیم که از چیزی برخورداریم که می‌توانیم آن را در اختیار دیگران قرار دهیم، چه زیباست که این کار را انجام دهیم. خودمان کمتر بخواهیم و برای دیگران هم بخواهیم. در زندگی شهری فرصت ملاقات با خیلی از دوستان و نزدیکان نداریم. پس الان به اجبار این وضعیت فرصت خوبی فراهم کرده که نسبت به آنان وفادارتر باشیم. پس دفترچه تلفن خود را بیرون آورده و با کسانی که سالیان دراز دوست ما بودند، تماس گرفته، حال‌شان را بپرسیم و زندگی را شیرین کنیم. بسیاری در اطراف ما هستند که در شرایط کنونی به دلیل تعطیلی فعالیت‌ها دچار مشکل اقتصادی شده‌اند. ما می‌توانیم به آنها کمک کنیم و رنج سخت زیستن دیگران را کاهش دهیم. ما باید تهدید کرونا را به فرصت تبدیل کنیم. تمرین کنیم که چگونه با خود مهربان‌تر باشیم. کنترل این بیماری تا ریشه‌کن شدن آن، نیازمند تزریق بیم و امید به جامعه است. با نزدیک شدن به ایام تعطیلات نوروزی باید مردم را با درجه‌ای از بیم، به خود مراقبتی و دوری از ارتباط برقرار کردن با دیگران و کاهش رفت و آمدها سوق داد و با امیدوار کردن مردم به شکست این ویروس جامعه را از رخوت دور کرد.