قرارمان باغ فردوس ساعت 5 بعدازظهر

غلامرضا آزادی
  فیلمبردار
وقتی پشت سر هم خبرهای ناگوار در زندگیت هست هر باوری را از دست می‌دهی و قبول می‌کنی که هیچ لبخندی جاودانه نیست حتی لبخند ساکت و آرام و همیشه مهربان سیامک عزیز. ناگوارتر از این خبر چیزی نمی‌تواند برای من و ما باشد؛ فقدان یک دوست آن‌هم عزیزترین ما دیگر مغز و روان مومیایی شده‌ای داریم .... . من خوشحالم که روزهای شیرین باغ فردوس در کنارش بودم و هر روز در ساعت پنج بعدازظهر در خیالم به دیداراو می‌روم.
در این روزهای به اجبار خانه‌نشینی به این اندوه می‌نشینم و باز زمزمه می‌کنم وطن جان پایان خوب داستانت کو؟