دیلی نیوز (امریکا):
با ادامه قرنطینه‌ها، تعطیلی مشاغل و کاهش درآمدها تمام ذخیره غذایی نیویورک در حال اتمام است و این می تواند تبدیل به فاجعه ای بزرگتر برای مردم این شهر شود. با این حال شهردار گفته است در تلاش هستند تا کمک های لازم را دریافت کنند.

ایندیپندنت (بریتانیا):
خسارات کووید 19 هر روز بیش از روز پیش می شود. آمارهای خانه های سالمندان حاکی از افزایش مرگ و میر بین سالمندان در این مراکز است. آمار تلفات جهش قابل توجه داشته و وزارت خزانه داری پیش بینی کرده است،
2 میلیون نفر بیکار شوند.

چاینا دیلی (چین):
کرونا باعث نشده چین دست از دیپلماسی بکشد. به همین منظور شی جین پینگ در تماس های مکرر با سران سایر کشورها خواهان همبستگی جهانی برای مبارزه با کرونا شده و اعلام کرده، با ارسال کمک های پزشکی اولین گام را در این همکاری ها برمی دارد.

زهره صفاری/ در بحبوحه بحران جهانی کرونا و در حالی که سازمان بهداشت جهانی برای کمک به مردم جهان نیازمند کمک است، دونالد ترامپ با تصمیم  جنجال‌برانگیز خود برای قطع کمک 500 میلیون دلاری به سازمان بهداشت جهانی، بار دیگر خود را در معرض سیل انتقادات قرار داد و از جمله سازمان ملل تأکید کرد که الان وقت اینگونه تصمیمات نیست.
به نوشته شبکه خبری «الجزیره»، در حالی که آمارهای جهانی از ابتلای بیش از 2 میلیون نفر و مرگ بیش از 120 هزار نفر در سراسر جهان بر اثر کرونا حکایت دارد، وضعیت امریکا با بیش از 600 هزار مبتلا و بالای 27 هزار کشته که سه برابر بیشتر از کشورهای دیگر است، وخیم‌تر از دیگر آسیب‌دیدگان از «کووید19» به نظر می‌رسد. به باور ناظران، اهمال و واکنش‌های غیراصولی «دونالد ترامپ»، رئیس جمهوری ایالات متحده علت اصلی نابسامانی‌ها در این کشور است.
اما «دونالد ترامپ» برای فرار از این موقعیت نابسامان، تنها یک روز پس از درگیری با فرمانداران 7 ایالت امریکا بر سر شکستن قرنطینه و آغاز کار مشاغل، صبح سه‌شنبه در نشست خبری روزانه‌اش با اشاره به تصمیم قطع کمک به سازمان بهداشت جهانی گفت: «سازمان بهداشت جهانی از عهده مسئولیت‌هایش برنیامده و باید عملکردش بررسی شود. انسان‌های زیادی جانشان را از دست دادند، در حالی که اگر سازمان بهداشت جهانی، در زمان بحران چین بررسی‌های بیشتر و دقیق‌تری روی این ویروس انجام می‌داد، این فاجعه ایجاد نمی‌شد. ارتباطمان را با کشورهای دیگر حفظ می‌کنیم تا این بودجه در جاهایی که نیاز هست خرج شود. ارزیابی ما از عملکرد سازمان بین 60 تا 90 روز طول می‌کشد.»
اینکه این تصمیم «دونالد ترامپ»، کمک‌های امریکا به سازمان بهداشت جهانی(بالاترین کمک جهانی) را که معادل 15 درصد بودجه این سازمان است، موقت یا دائم قطع خواهد کرد مشخص نیست اما به نوشته «یورو نیوز»، «مارگارت هریس» سخنگوی سازمان بهداشت جهانی، ساعاتی پیش از انتشار خبر قطع این کمک‌ها، از تداوم فعالیت‌های این سازمان حتی پس از قطع کمک امریکا خبر داده بود.
حمایت جهانی از سازمان بهداشت جهانی
از آنجا که امریکا بزرگترین سرمایه‌گذار سازمان بهداشت جهانی به شمار می‌رود بدون شک این تصمیم عملکرد این سازمان را در کشورهای مختلف تحت تأثیر قرار خواهد داد.
به گزارش «رویترز»، «آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل در این باره گفت: «اکنون زمان مناسب برای کاهش منابع مالی سازمان بهداشت جهانی و یا هر سازمان دیگری نیست که در مقابله با ویروس کرونا فعالیت می‌کند. اکنون زمان وحدت و همبستگی است و سازمان بهداشت جهانی هم در خط مقدم مبارزه و تأمین تجهیزات، تعیین الگوها و روش‌های درمانی برای کشورهاست. زمانی که این بحران به پایان رسید می‌توانیم به گذشته برگشته و اشتباهات یا اهمال‌ها و واکنش‌های صحیح و ناصحیح را بررسی کنیم. حالا وقت این کار نیست.» نخست‌وزیر نیوزیلند در واکنش به این تصمیم گفت: «در این زمان که کشورها نیازمند تبادل اطلاعات و اعتماد بیشتر هستند سازمان بهداشت جهانی این وظیفه را برعهده گرفته و ما همچنان حمایت خود از این سازمان را حفظ می کنیم.»
آوار انتقادات داخلی بر سر ترامپ
به نظر می‌رسد سوا از واکنش‌های جهانی تصمیم ترامپ در داخل کشورش هم به ضرر او تمام شود. زیرا سیاست وی برای سرپوش گذاشتن بر تصمیمات دیرهنگام و سوء مدیریت بحران کرونا در امریکا، در شرایطی که درصد بالایی از امریکایی‌ها بیکار شده‌اند و اقتصاد به حالت منفعل درآمده، او را چند ماه مانده به انتخابات،از مسیر پیروزی دور کرده است.
به گزارش «ان بی سی»، دموکرات‌ها که بارها نارضایتی خود را از سیاست‌های ترامپ اعلام کرده بودند، این بار نیز به این تصمیم شتابزده واکنش نشان دادند. به طوری که «نیتا لووی»، رئیس دموکرات بخش تخصیص بودجه مجلس نمایندگان امریکا گفت: «بدون شک اگر این ویروس در سراسر جهان تمام نشود، امریکا نیز در خطر خواهد ماند. در این جنگ ترامپ نباید این منبع ارزشمند را قطع کند. امیدوارم رئیس جمهوری از هر ظرفیتی برای مقابله با کرونا استفاده کند. در غیرصورت کنگره این کار را خواهد کرد.»
 «ایوان هولاندر»، سخنگوی کمیته تخصیص بودجه مجلس نمایندگان امریکا نیز گفت: «این تصمیم تنها برای پنهان کردن اشتباهات است. اما رئیس جمهوری اختیار تام برای قطع بودجه سازمان بهداشت جهانی را ندارد.» دکتر «پاتریک هریس»، رئیس اتحادیه درمانی امریکا نیز با نقد ترامپ گفت: «قطع کمک به جای تمرکز بر یافتن راهکار، خطرناک‌ترین واکنش در این بحران جهانی است.» رئیس سابق کمیته بودجه امریکا نیز تصمیم اخیر ترامپ را به ممانعت از کمک نظامی به کشور هم‌پیمان در بحبوحه جنگ تشبیه کرد. دکتر «امش آندالیا»، رئیس موسسه امنیت بهداشت جان هاپکینز نیز گفت: «حالا زمان بررسی اشتباهات سازمان جهانی بهداشت نیست و این تصمیم در میانه این بحران پیام اشتباهی را دارد.» «الیوت انجل»، نماینده کمیته سیاست خارجی مجلس نمایندگان امریکا نیز گفت: «در اوج این بحران رئیس جمهوری، سیاست جدیدی را رو کرد و با نقد سازمان بهداشت جهانی، چین، منتقدانش و اسلاف خود تمام توانش را برای سرپوش گذاشتن بر سوء مدیریت خود در بحران کرونا به کار گرفت.»این اظهارات در حالی مطرح است که امریکا علاوه بر بودجه 500 میلیون دلاری سالانه به سازمان بهداشت جهانی، اوایل سال جاری نیز 57.8 میلیون دلار مازاد بر این بودجه به این سازمان کمک کرده است.
سیاست یک بام و دو هوای ترامپ
«دونالد ترامپ» که صبح سه شنبه ناکارآمدی سازمان بهداشت جهانی در کنترل بحران چین را دستاویزی برای قطع کمک کلان به این سازمان قرار داد، اوایل ژانویه و در اوج بحران چین در توئیتی از مقامات این کشور به دلیل سیاست‌های سختگیرانه آن تمجید کرد. به نظر می‌رسید او حتی تصور این بحران در کشورش و زمینگیر شدن اقتصاد را نیز نداشت. حتی در روزهای اول بحران کرونا در امریکا نیز شرایط را جدی نمی‌گرفت اما دست آخر مجبور به تسلیم شد.
او حتی برای فرار از این شرایط اسفناک روز دوشنبه اعلام آغاز به کار مشاغل و چرخه اقتصادی امریکا را داد و با واکنش تند فرمانداران ایالات مهم امریکا مجبور به عقب‌نشینی شد. به طوری که به نوشته «گلوبال نیوز»، در بیانیه‌ای گفت: «من برای تعیین زمان آغاز به کار اقتصادی با 50 فرماندار مشورت می‌کنم و بهترین زمان را تعیین خواهیم کرد اما بدون شک این زمان چندان دور نخواهد بود.»
رئیس جمهوری امریکا این روزها با بحرانی سیاسی روبه‌رو شده است. به گزارش «تلگراف»، او در سه سال گذشته برنامه‌ریزی دقیقی برای پیروزی در انتخابات کرد و آرام آرام در این مسیر پیش رفت اما «کووید19» همه معادلات او را به هم ریخت. در زمانی نه چندان دور «دونالد ترامپ» با تکان دادن اقتصاد امریکا جایگاه پیروز انتخابات را از آن خود کرد اما بحران کرونا 15 میلیون امریکایی را خانه‌نشین کرده و بازارهای امریکا بدترین زمان خود از سال 2017 را تجربه می‌کنند. شاید این مسائل، بخشی از دلایل سردرگمی  «ترامپ» و تصمیمات جنجالی اخیرش باشد.
از سوی دیگر تصمیم اخیر «ترامپ» را می توان سیاستی برای سرپوش گذاشتن بر اقدامات نادرست رئیس جمهوری در بحران کرونا عنوان کرد.
به نوشته سایت روزنامه «گاردین»، «دونالد ترامپ» در بحبوحه بحران همه‌گیری کرونا از قطع کمک چند صد میلیونی خبر داده است. تعبیری که می‌توان از این تصمیم داشت این است که او به دنبال یک قربانی برای سوء مدیریت خود در بحران فعلی است. گرچه قطع این کمک باید با تأیید سنای امریکا انجام شود اما «الکساندر فیلان»، استادیار مرکز تحقیقات و امنیت بهداشت جهانی در دانشگاه «جورج تاون» معتقد است: «این تصمیم به هر شکل و با تأیید هر مقامی، در هر زمانی غیر از این بحران نیز  کوته‌نظرانه و خطرناک است. این شرایط که جای خود را دارد.»

ندا آکیش / در کره جنوبی، کشوری که در ماه های اخیر به دومین کانون همه گیری ویروس کرونا تبدیل شده بود، دیروز چهارشنبه واجدان شرایط رأی دادن با ماسک و دستکش و حفظ فاصله اجتماعی در صف ها پای صندوق های رأی ضدعفونی شده رفتند تا در انتخابات پارلمانی شرکت کنند و این پیام را به کشورهایی که به بهانه همه گیری ویروس کرونا فعالیت های دموکراتیک را به تأخیر انداخته اند برسانند که دموکراسی تعطیلی بردار نیست.
به گزارش سی ان ان، مردم کره جنوبی دیروز چهارشنبه نه تنها در انتخابات میان دوره ای پارلمانی برای انتخاب 300 عضو مجمع ملی شرکت کردند بلکه با حضور زودهنگام پای صندوق های رأی رکورد زدند به طوری که تا ساعت 3 بعدازظهر به وقت محلی حدود 56 درصد واجدان شرایط رأی خود را به صندوق ها ریخته بودند. این انتخابات که نخستین انتخابات سراسری برگزار شده در جهان پس از همه گیری ویروس کرونا به شمار می رود در واقع حامل این پیام به دیگر کشورهای جهان بود که حتی در شرایط حاد و بحرانی دموکراسی تعطیل نخواهد شد. این انتخابات همچنین رفراندومی برای حزب حاکم و رئیس جمهوری «مون جائه این» بود که در بحران همه گیری ویروس کرونا عملکرد مطلوبی داشت.
علاوه بر کره جنوبی، سوئد هم از جمله کشورهایی است که در بحران همه گیری کرونا حاضر نشد اصول دموکراسی را زیرپا بگذارد. دولت سوئد برخلاف رهبران بسیاری از کشورها حاضر نشد یک شبه درباره بسته حمایتی 300 میلیارد کرونی به تنهایی تصمیم گیری کند و این تصمیم گیری را به رأی پارلمان سپرد.
به گزارش واشنگتن پست، اما برخی کشورها مانند فرانسه و بولیوی انتخابات را به تأخیر انداختند و برخی کشورها مانند پرو به ریاست جمهوری خود اختیارات قانونی جدیدی دادند. رژیم اسرائیل هم به بهانه مبارزه با کووید 19 به شدت به سوی جاسوسی و اطلاعاتی شدن پیش رفت. کابینه رژیم صهیونیستی لایحه ای را به پارلمان ارائه کرد که به موجب آن به دولت صهیونیستی اجازه داده می شود با رصد تلفن های همراه از موقعیت مکانی مردم مطلع شود و بداند که آیا آنها به قوانین قرنطینه پایبند هستند یا نه. اکنون این واقعیت مشهود است که برخی رهبران جهان به بهانه مبارزه با شیوع ویروس کرونا در حال کسب قدرت‌های جدید هستند. در شرایطی که قانونگذاران فعالیت های دموکراتیک را به نام فاصله گذاری اجتماعی  محدود کرده یا به تأخیر انداخته‌اند، بسیاری از اصول دموکراسی از جمله انتخابات، مناظره، تأمل و سنجش به کنار گذاشته شده است. این سرعت تغییر در دموکراسی دانشمندان علوم سیاسی، ناظران بر عملکرد دولت ها و گروه‌های حقوق بشری را نگران کرده است. بسیاری از این افراد می پذیرند که دولت ها در شرایط اضطراری مجبور هستند تصمیم های اضطراری بگیرند و به این بحران سلامتی پاسخ دهند اما این سؤال را مطرح می کنند که پس از پایان یافتن بحران ویروس کرونا این دولت ها تا چه اندازه حاضر خواهند شد، قدرت‌های فوق العاده ای را که در زمان اضطرار کسب کرده اند واگذار کنند. این واگذاری قدرت های مازاد چقدر سریع رخ خواهد داد. به عنوان مثال در مجارستان تمام اصلاحات دموکراتیک به بهانه مبارزه با همه گیری ویروس کرونا به کناری گذاشته شد و به ویکتور اوربان، نخست وزیر این کشور اختیاراتی در حد اختیارات یک حاکم دیکتاتور داده شد. حالا این سؤال مطرح است که پس از پایان بحران کرونا چه اتفاقی برای دموکراسی مجارستان رخ خواهد داد. تا قبل از بحران کووید 19 اتحادیه اروپا به خاطر اقدامات اوربان در تعطیل کردن رسانه های مخالف و نقض قانون اساسی مجارستان برای ماندن در قدرت درصدد اعمال تحریم هایی علیه او بود اما همه گیری کرونا به او فرصت داد که به بهانه مبارزه با این همه گیری نه تنها فارغ از نظارت پارلمانی با اختیارات بسیار بیشتر از قبل در قدرت بماند بلکه به بهانه انتشار «اطلاعات غلط» راحت تر رسانه ها و گروه های مخالف خود را تنبیه و سرکوب کند.
اتفاق هایی از این دست در دیگر کشورهایی که به طور سنتی جزو کشورهای دارای دموکراسی و آزادی بیان و عقیده هستند هم رخ داد و یک شبه تصمیم هایی توسط یک فرد گرفته می شد که در شرایط عادی هرگز رخ نمی داد و تنها نمونه های آن در کشورهای خودکامه دیده شده بود. به عنوان مثال در بلژیک مقامات از شرکت های تلفن همراه خواستند در گوشی های تلفن همراه مردم نرم افزارهایی نصب کنند که بتوانند افراد را رصد کنند و مطمئن شوند افراد از خانه هایشان خیلی زیاد دور نمی شوند. در این کشور همچنین به صورت پرتعداد افراد پلیس حضور داشتند تا مواردی را که برنامه های ردیابی تلفن های همراه موفق به ردیابی آنها نشده بودند شناسایی کنند.
توماس والاسک، قانونگذار اهل اسلواکی با ابراز نگرانی از نابودی دموکراسی ها گفت: ما باید مطمئن شویم که به نام مبارزه برای سلامت عمومی حتی یک اینچ هم از حد نیاز فراتر نمی رویم و آزادی های مدنی مردم را بی دلیل و بیش از حد مخدوش نمی کنیم.
در مصر پس از ترور انور سادات، رئیس جمهوری وقت در سال 1981، مردم مصر به مدت بیش از 31 سال در وضعیت اضطراری زندگی می کردند و همین مسأله به دولت اختیارات نظامی بسیار داد. در فرانسه هم پس از حملات تروریستی نوامبر 2015 به مدت دو سال وضعیت اضطراری اعلام شد و در این دو سال به دولت اختیارات جاسوسی بسیار داده شد و این اختیارات دائمی شد و دیگر لغو نشد. در ایالات متحده امریکا هم پس از حادثه 11 سپتامبر در سال 2001 وضعیت اضطراری اعلام شد و این وضعیت تا کنون هم ادامه دارد و گواه آن نیز همچنان باز بودن زندان گوانتانامو، حملات پهپادی مداوم و جاسوسی های جمعی است. به گزارش آیدیا، در شیلی هم انتخاباتی که قرار بود در ماه آوریل برگزار شود به اکتبر موکول شد و به دولت اختیارات جدیدی داده شد که با کووید 19 مبارزه کند.

گروه جهان / امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه روز چهارشنبه اعلام کرد، موفق شده موافقت رهبران ایالات متحده امریکا، بریتانیا و چین را برای اعلام آتش بس جهانی کسب کند و امیدوار است ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه هم با این موضوع موافقت کند و به این ترتیب تمام 5 کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل با آتش بس جهانی موافق خواهند بود. به گزارش آکسیوس، اگر طبق اظهارات روز چهارشنبه مکرون 5 کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد بر سر آتش بس جهانی به توافق برسند، یک نمایش کم سابقه از اتحاد جهانی به تصویر کشیده خواهد شد. مکرون دیروز در گفت و گو با رادیو بین المللی فرانسه گفت، شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین، بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس و دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا با برقراری آتش بس در سراسر جهان موافقت کرده اند. او افزود: فکر می کنم پرزیدنت پوتین هم قطعاً موافقت خواهد کرد. من در چند ساعت آینده با او صحبت خواهم کرد و به محض اینکه موافقت کند یک ویدئوکنفرانس برگزار خواهیم کرد و به سرعت این آتش بس جهانی را اجرایی خواهیم کرد. آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد در روز 23 مارس خواستار برقراری آتش بس در جهان شده و گفته بود، زیرساخت های بهداشت و درمان در کشورهای جنگ زده نابود شده و همه گیری ویروس کرونا در این کشورها می تواند فاجعه بار باشد. مکرون هم به فراخوان گوترش پاسخ داد و با رهبران چین، انگلیس و امریکا در این باره صحبت کرد. شورای امنیت سازمان ملل برای نخستین بار در روز 9 آوریل درباره بحران همه گیری کووید 19 تشکیل جلسه داد و حالا اگر 5 عضو دائم این شورا بر سر آتش بس جهانی برای مقابله با ویروس کرونا به توافق برسند، نخستین اقدام مؤثر این شورا در مواجهه با این بحران خواهد بود.

نویسندگان:  جورج شولتز، مایکل بوسکین، جان تیلور
تعطیلی بی سابقه تقریباً تمام بخش های اقتصاد ایالات متحده امریکا که برای کاستن از سرعت انتشار ویروس کرونا به دستور
دولت های محلی، فدرال و ایالتی انجام شده، قابل درک است. اگرچه اغلب مواقع دخالت های دولت در تعطیلی های طولانی مدت بازارها بیش از آنکه سودمند باشد، مضر است. حتی در مواقع بحران، بازارها خودشان مشکلات را به خوبی حل می کنند زیرا آنها خوب می دانند که چگونه باید از مشوق های مناسب بهترین بهره را ببرند. بنابراین سیاستگذارانی که اکنون درگیر مبارزه با همه گیری کووید 19 هستند باید هرکاری که ممکن است انجام دهند تا بازارها بتوانند با بهره گیری از مشوق ها به کارشان ادامه دهند. در این زمینه نگاه به گذشته و درس گرفتن از بحران های سابق مفید خواهد بود.
در مرحله اول، دولت ها باید در مواقعی که مجبور هستند بخش خصوصی را به طور موقت و برای اهداف اضطراری به کار گیرند، محدودیت های حداقلی را برای کارخانه ها و کارکنان آنها ایجاد کنند چه زمانی که در جنگ جهانی دوم ازبخش خصوصی می خواستند تانک بسازد و چه حالا که از بخش خصوصی می خواهند دستگاه های تنفس مصنوعی بسازد. سیاست های به شدت افراطی یا غیرکارشناسی اغلب هم بهبود اوضاع و هم سلامت اقتصاد در بلند مدت را به خطر
می اندازد. در واقع در اکثر مواقع (بجز برخی استثناها) اعمال قوانین کمتر برای موفقیت در بخش اقتصاد توصیه می شود. به عنوان مثال، امروز چرا نباید در قوانین استخدام پزشکان و پرستاران بازنشسته انعطاف به خرج نداد و از آنها برای کمک به درمان بیماران مبتلا به ویروس کرونا در بیمارستان ها استفاده نکرد؟
همچنین اعتماد کردن به مسئولیت های فردی و حمایت از این موضوع حیاتی است. مداخله های مداوم دولت در مناقشات مهم کارگری در دوران ریاست جمهوری جان اف کندی و لیندون جانسون همیشه باعث می شد که کاخ سفید به دردسر بیفتد. این مداخلات معاملات بخش خصوصی را خراب می کرد زیرا مدیران اجرایی این بخش و اتحادیه ها تا زمانی که به واشنگتن و کاخ سفید نمی رفتند هیچ تلاشی برای حل مشکلات خود نمی کردند. اما در سال 1969 زمانی که ریچارد نیکسون با اعتصاب کارگران بخش بندر مواجه شد به
طرف های درگیر در این مناقشه کارگری گفت، خودشان باید مسئولیت حل و فصل این مناقشه را برعهده بگیرند و آنها هم توانستند این مشکل را حل کنند. دولتمردان باید حواسشان باشد که به طور مناسب و مفید دخالت کنند. پس از حادثه 11 سپتامبر در سال 2001 جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری وقت بازارها را تعطیل نکرد و اولین کاری که کرد این بود که منابع مالی القاعده را قطع کرد بدون آنکه جریان مبادلات مالی جهان را مختل کند و مانع رشد اقتصادی جهان شود.
در نهایت، سیاستگذاران باید بر تأثیر اقتصادی بحران ها متمرکز شوند. در جریان رکود اقتصادی جهان در سال 2008، کنگره امریکا یک بسته «تشویقی» موقت با تمرکز بر تخفیف های مالیاتی تصویب کرد هرچند که این بسته تشویقی کمکی به رکود اقتصادی آن سال نکرد و مردم که نگران پیامدهای اقتصادی این رکود بودند حتی مالیات های تخفیف خورده را هم پرداخت نکردند و کشتی اقتصاد که در حال غرق شدن بود به غرق شدن ادامه داد. با نگاه به بحران های گذشته، اکنون که بحران بهداشت عمومی در سراسر جهان از جمله ایالات متحده امریکا رخ داده و غلبه بر این بحران یکسری بایدها و نبایدهای بهداشتی و مراقبتی دارد، ایالات متحده باید یک استراتژی اقتصادی اتخاذ کند تا بازارها از بین نروند. اجرای مؤثر این استراتژی اقتصادی هم نیازمند مشورت و همکاری دولت و بخش خصوصی است. بنابراین درس مهمی که باید از بحران های گذشته گرفت این است: باز نگه داشتن بازارها و ارائه مشوق های قوی به بخش خصوصی است.
منبع:Project Syndicate

ادامه از صفحه اول
نگاهی به وضعیت امریکا، چین، کانادا، ایتالیا، بریتانیا و ... نشان می‌دهد که سیاستمداران و حاکمان محال است دیگر بتوانند حتی خواب کنترل کامل رسانه‌ای را ببینند . فضای مجازی و  شبکه‌های  اجتماعی برای بسیاری از زمامداران پنهانکار، به کابوسی تمام ناشدنی تبدیل شده است.
3-شیوع ویروس کرونا یک آزمون برای دولت‌ها و ملت‌ها بود .فاجعه‌های انسانی و اخلاقی رخ داده در نیویورک، انگلستان و بسیاری از کشورهای اصطلاحاً توسعه‌یافته، چنان قدرت‌گریزانه خود را از دریچه شبکه‌های اجتماعی عیان کردند که هنوز هم بسیاری از سیاستمداران و زمامداران این کشورها، حیرت‌زده و ناباورانه، بازنمایی جامعه و وضعیت سیاست‌ورزی‌های اجتماعی‌شان را در شبکه‌های اجتماعی می‌بینند و از کنش‌های پنهان‌کارانه بیشتر عاجزند.
4-در میان انبوهی از این بازنمایی‌ها، آنچه بیش از هر چیز دیگر خودنمایی کرد و چونان پتکی از واقعیت بر سر اوهام پیشاکرونایی کوبیده شد، تصویری بود که از رشد فرهنگ، سبک زندگی و اخلاق‌مداری اجتماعی در کشورهای توسعه‌یافته و عقب‌ماندگی تمدنی و بی‌اخلاقی و وحشیگری کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه ارائه شده بود و باور بعضی‌ها را می‌ساخت ، همه دیدیم و دیدند که چه شد و حقیقت، خود را نشان داد.
جهانیان به عینه دیدند که  فرهنگ اسلامی و زنجیره ارزش‌های اسلامی در مردم ایران قوی و راسخ است.
5- فرهنگ ، تمدن و اخلاق در وضعیت کرونایی است که از پس حرف‌ها و سخنرانی‌ها و مقاله‌ها و میزگردها و ... نمایان می‌شوند و در برابر چشمان جهانیان قرار می‌گیرند. «موقعیت» و «وضعیت» است که می‌گوید که هر کسی چگونه است و چطور رفتار می کند. چه آنکه در «بی‌موقعیتی»، همه خوبند و خوبی‌ها مثل شعرهای زیبایی در گوش‌ها نجوا می‌شود و همه را در خواب شیرین متمدن بودن فرو می‌برد.
6- ایرانیان با فرهنگ و نجیب  و کشورهای اسلامی نشان دادند که در دوران پساکرونایی باید بر میزگردها و سخنرانی‌ها و کتاب‌ها و ادعاها و گفته‌ها و شنیده‌ها و... درباره اخلاق‌مداری و رفتارهای متمدنانه اجتماعی در کشورهای توسعه یافته با تردیدهای بسیاری نگریست و بر بسیاری از آنها خط بطلان کشید. یک بار دیگر وضعیت خود را مرور کنیم و از پوسته‌های حقارت‌های دشمن ساخته دویست‌ساله و سیصد‌ساله، عبور کنیم و خوب بنگریم.
 فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی فرصتی هستند برای دیدن و شناختن. گمان نکنیم این رسانه‌های نوپدید برای ما فقط مخاطرات و تهدیدهایی را به ارمغان می آورند، بلکه اگر خوب بنگریم، همین شبکه‌های پیچیده رسانه‌ای، محملی هستند برای بازنگری و بازخوانی در آنچه تا کنون از جوامع توسعه‌یافته می‌پنداشتیم و در پرتو این شناخت می‌توانیم خود را نیز بهتر بشناسیم.