درس هایی از بحران های گذشته

نویسندگان:  جورج شولتز، مایکل بوسکین، جان تیلور
تعطیلی بی سابقه تقریباً تمام بخش های اقتصاد ایالات متحده امریکا که برای کاستن از سرعت انتشار ویروس کرونا به دستور
دولت های محلی، فدرال و ایالتی انجام شده، قابل درک است. اگرچه اغلب مواقع دخالت های دولت در تعطیلی های طولانی مدت بازارها بیش از آنکه سودمند باشد، مضر است. حتی در مواقع بحران، بازارها خودشان مشکلات را به خوبی حل می کنند زیرا آنها خوب می دانند که چگونه باید از مشوق های مناسب بهترین بهره را ببرند. بنابراین سیاستگذارانی که اکنون درگیر مبارزه با همه گیری کووید 19 هستند باید هرکاری که ممکن است انجام دهند تا بازارها بتوانند با بهره گیری از مشوق ها به کارشان ادامه دهند. در این زمینه نگاه به گذشته و درس گرفتن از بحران های سابق مفید خواهد بود.
در مرحله اول، دولت ها باید در مواقعی که مجبور هستند بخش خصوصی را به طور موقت و برای اهداف اضطراری به کار گیرند، محدودیت های حداقلی را برای کارخانه ها و کارکنان آنها ایجاد کنند چه زمانی که در جنگ جهانی دوم ازبخش خصوصی می خواستند تانک بسازد و چه حالا که از بخش خصوصی می خواهند دستگاه های تنفس مصنوعی بسازد. سیاست های به شدت افراطی یا غیرکارشناسی اغلب هم بهبود اوضاع و هم سلامت اقتصاد در بلند مدت را به خطر
می اندازد. در واقع در اکثر مواقع (بجز برخی استثناها) اعمال قوانین کمتر برای موفقیت در بخش اقتصاد توصیه می شود. به عنوان مثال، امروز چرا نباید در قوانین استخدام پزشکان و پرستاران بازنشسته انعطاف به خرج نداد و از آنها برای کمک به درمان بیماران مبتلا به ویروس کرونا در بیمارستان ها استفاده نکرد؟
همچنین اعتماد کردن به مسئولیت های فردی و حمایت از این موضوع حیاتی است. مداخله های مداوم دولت در مناقشات مهم کارگری در دوران ریاست جمهوری جان اف کندی و لیندون جانسون همیشه باعث می شد که کاخ سفید به دردسر بیفتد. این مداخلات معاملات بخش خصوصی را خراب می کرد زیرا مدیران اجرایی این بخش و اتحادیه ها تا زمانی که به واشنگتن و کاخ سفید نمی رفتند هیچ تلاشی برای حل مشکلات خود نمی کردند. اما در سال 1969 زمانی که ریچارد نیکسون با اعتصاب کارگران بخش بندر مواجه شد به
طرف های درگیر در این مناقشه کارگری گفت، خودشان باید مسئولیت حل و فصل این مناقشه را برعهده بگیرند و آنها هم توانستند این مشکل را حل کنند. دولتمردان باید حواسشان باشد که به طور مناسب و مفید دخالت کنند. پس از حادثه 11 سپتامبر در سال 2001 جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری وقت بازارها را تعطیل نکرد و اولین کاری که کرد این بود که منابع مالی القاعده را قطع کرد بدون آنکه جریان مبادلات مالی جهان را مختل کند و مانع رشد اقتصادی جهان شود.
در نهایت، سیاستگذاران باید بر تأثیر اقتصادی بحران ها متمرکز شوند. در جریان رکود اقتصادی جهان در سال 2008، کنگره امریکا یک بسته «تشویقی» موقت با تمرکز بر تخفیف های مالیاتی تصویب کرد هرچند که این بسته تشویقی کمکی به رکود اقتصادی آن سال نکرد و مردم که نگران پیامدهای اقتصادی این رکود بودند حتی مالیات های تخفیف خورده را هم پرداخت نکردند و کشتی اقتصاد که در حال غرق شدن بود به غرق شدن ادامه داد. با نگاه به بحران های گذشته، اکنون که بحران بهداشت عمومی در سراسر جهان از جمله ایالات متحده امریکا رخ داده و غلبه بر این بحران یکسری بایدها و نبایدهای بهداشتی و مراقبتی دارد، ایالات متحده باید یک استراتژی اقتصادی اتخاذ کند تا بازارها از بین نروند. اجرای مؤثر این استراتژی اقتصادی هم نیازمند مشورت و همکاری دولت و بخش خصوصی است. بنابراین درس مهمی که باید از بحران های گذشته گرفت این است: باز نگه داشتن بازارها و ارائه مشوق های قوی به بخش خصوصی است.
منبع:Project Syndicate