کرونا ثروتمندان را هم زمینگیر کرده است اما...
بدترین بلا برای کشورهای در حال رشد
ایان گودین
مترجم: وصال روحانی
وقتی آمار مبتلایان و درگذشتگان ویروس کرونا را در امریکا و انگلیس و فرانسه و البته ایتالیا و اسپانیا مطالعه میکنید، میفهمید که این عارضه در درجه اول کشورهای به ظاهر پیشرفته را بیشتر از سایر ملل ساقط کرده اما حقیقت امر این است که فزونترین لطمات از این طریق به کشورهای در حال رشد وارد شده و این مسألهای است که ابعاد وجودی آن فقط در سالهای پیشرو و پس از جمعبندیهای دقیق و نهایی مشخص خواهد شد.
در درجه نخست این افراد فقیر و فاقد امکانات بهداشتی و وسایل «کمک درمانی» هستند که قربانی جولان این بیماری میشوند و ثروتمندان در هر جای جهان اقبال بیشتری برای حفظ خود و مبتلا نشدن به این عارضه دارند. چه در کشورهای کوچک جنوب و شرق آسیا و چه در کشورهای کم امکانات امریکای جنوبی و در گسترهای وسیع از آفریقا دولتها و به تبع آن مردم از حفاظهای امنیتی کمتری برای حفظ خود در قبال «کووید 19» برخوردارند و حتی در امریکای صاحب امکانات بیشترین تلفات نزد فقرا و بخصوص کارتنخوابها و سیاهپوستان که از هر جهت حقوقشان تضییع میشود، مشاهده شده است. وقتی دولتهای دارای بضاعت اندک مالی نمیتوانند وسایل و داروهای لازم را برای اتباع خویش فراهم آورند، چطور میتوان کشورهای جهان سومی را در قبال تهاجمهای کرونا و امثال آن مصون داشت؟ بدتر از آن تأثیر درازمدتی است که این ویروس و تبعات آن بر سیاست و اقتصاد کشورهای در حال رشد میگذارد. وقتی در چین با آن اقتصاد شکوفای 10 سال اخیرش کرونا یک بیماری شدید و سریع اقتصادی را موجب میشود چطور میتوان از وقوع ضایعات بیشتری در این زمینه در کشورهای در حال رشد و ملل صاحب بضاعت اندک مالی تعجب کرد؟ مالاوی که در دل آفریقای سوزان قرار دارد فقط 25 واحد ICU در بیمارستانهای خود برای این کشور 17 میلیون نفری در اختیار دارد و بنگلادش در قلمرو ندارترین کشورهای آسیایی صاحب بیش از هزار تخت ICU برای این کشور 160 میلیونی نیست. آیا نباید برای این کشورها بیش از سایر نقاط جهان نگران بود؟
خبرهای رسیده نیز برای این کشورها حاکی از ناامیدی است. میزان کمک های ارسالی به کشورهای آفریقایی اندک و کیفیت داروها و غذاها برای کشورهای پرجمعیت آسیایی نازل است. برخی از این کشورها امید داشتند در دهه 2020 به برخی رشدهای اندک اقتصادی نایل شوند اما حتی در تونس و الجزایر هم اوضاع تیره و ناامیدکننده است و رشد اقتصادی جایش را به تنزل کیفی و سقوط ارزشها داده است. این یک میراث مرگبار برای کشورهای جهان سومی است.
منبع: Guardian
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه