به معجزه ایمان داشته باشید

گروه جهان/ هنگامی که ایما مورالدا، عضو شورای شهر سانتا کلوما دی گرامنت از شهرهای اطراف بارسلونا فهمید به کووید 19 مبتلا شده است، اصلاً تعجب نکرد. زیرا از چند روز قبل تمام نشانه های آن را در خود دیده بود. ابتدا خستگی تمام جانش را گرفت. البته او فکر می کرد به‌خاطر کار زیاد اینگونه خسته است. اما بعد با از دست دادن حس بویایی و چشایی‌اش، مشکوک به ابتلای خود به این بیماری شد.
او در مصاحبه‌ای با روزنامه چاینا مورنینگ پست گفته است: «چند روز بعد از شروع بی‌اشتهایی و خستگی و این علایم، دچار مشکلات تنفسی شدم. احساس می کردم در حال غرق شدن هستم. این ناراحت‌کننده‌ترین علامت بیماری بود. کم کم طوری شد که وقتی چند قدم برمی‌داشتم ، نفس کشیدن برایم  دشوار می‌شد ، مثل وقتی که از تپه‌ای بسیار بلند بالا می‌روید و نفس می کشید.»
مورالدا 18 مارس یعنی تنها 4 روز بعد از اعلام وضعیت اضطراری در اسپانیا بود که با رسیدن به این علامت به بیمارستان رفت و هفت روز در آنجا ماند. در آن زمان سیستم بهداشت و درمان هنوز با حجم گسترده بیماران مواجه نبود و او از اولین کسانی بود که در بیمارستان بستری می‌شد.
بررسی‌ها نشان داده ویروس کرونا 31 ژانویه به اسپانیا رسیده است. این بیماری اولین بار در جزایر قناری دیده شد و بیمار معتقد بود، پس از تماس با شخص بیماری در آلمان آلوده شده است. اولین مرگ ناشی از کووید 19 در این کشور نیز در تاریخ 13 فوریه در والنسیا رخ داد. هرچند که خبر آن تا 4 مارس افشا نشد. اکنون نیز شمار مبتلایان به این ویروس در اسپانیا به 174 هزار نفر رسیده و بیش از 18 هزار نفر هم بر اثر آن جان خود را از دست داده‌اند.
با این حال ، مورالدا خود را بسیار خوش‌شانس می‌داند که در یک سیستم بهداشت عمومی تحت معالجه قرار گرفته است . چیزی که با سیاست‌های ترامپ در کشور امریکا یک آرزو است. مورالدا در همین ارتباط می‌گوید: «در یک سیستم نولیبرالی مانند ایالات متحده ، اگر نتوانید هزینه درمان خود را بپردازید ، می‌میرید. مردم امریکا آنچه را که ما اینجا در اسپانیا داریم، ندارند. در حالی که تأمین بهداشت عمومی بسیار مهم است.»
از آنجایی که کووید 19 خیلی زود در اسپانیا همه‌گیر شد، مورالدا مجبور نبود خیلی طولانی در بیمارستان منتظر بماند تا مورد آزمایش قرار بگیرد. جواب آزمایش او پس از چهار ساعت مشخص شد و به او اعلام کردند که نتیجه مثبت است و باید در بیمارستانی در خود بارسلونا بستری شود. او از تجربه بیمارستان نیز چنین می‌گوید: «از آنجا که این بیماری نوظهور بود، کادر پرستاری هم کمی گیج به نظر می‌رسیدند و همین مردم را عصبی می کرد. پزشکان دستکش، عینک و لباس محافظ داشتند و هربار که می رفتند، باید تمام این تجهیزات پزشکی را دور می ریختند  تا با خیال راحت‌تر کار کنند.»
مورالدا سخت‌ترین قسمت حضورش در بیمارستان را انزوای آن می‌داند و می‌گوید: تنها یک ساعت اجازه تماس با عزیزانم را داشتم. آن هم از طریق واتساپ. مادرم 84 ساله است و از وضعیت من خیلی نگران بود.»
در نهایت هرچند عفونت به دو سوم ریه‌های مورالدا نفوذ کرده بود، اما داروهای ضد التهابی به‌سرعت بیماری را کنترل کردند: « دو روز بعد دیگر تب نداشتم و کادر درمان معتقد بودند با توجه به گسترش عفونت در ریه‌هایم شاهد معجزه بوده‌ام.»