بوستان باراجین قزوین؛ توسعه یا تهدید

کوروس سلیمانی
 خبرنگار
یکی از پروژه‌های کلانشهر قزوین ساخت و توسعه پارک جنگلی باراجین است. این پارک که بعد از عوارضی قزوین – زنجان و درضلع شمالی اتوبان واقع شده با 1500 هکتار مساحت بزرگ‌ترین پارک جنگلی کشور است که دارای امکاناتی از قبیل دهکده حیوانات، پیست دوچرخه سواری، شهربازی و اقامتگاه‌هایی برای مسافران است. این پارک جنگلی محل مناسبی برای گذراندن اوقات فراغت و لذت بردن از هوای مطبوع و کوهپایه‌ای منطقه می‌باشد که از گذشته‌های دور تفرجگاه اهالی قزوین بوده است و هم‌اکنون پذیرای گردشگران از سراسر ایران است. همچنین جاری بودن رودخانه ارنزک (باراجین) در این منطقه زیبایی آن را دوچندان کرده است اما این تمام ماجرا نیست و این بوستان منتقدانی نیز دارد که معتقد هستند احداث و توسعه این پارک غیر کارشناسی و فاجعه‌بار است، موضوعی که مسئولان استان آن را نمی‌پذیرند.
داوود میراشه، مدیر منطقه نمونه گردشگری باراجین، با بیان اینکه این منطقه برند شهر قزوین است، گفت: این مجموعه در سال ۷۹ راه‌اندازی و طی ۲۰ سال تکمیل شده است و سعی شده تمام امکانات و زیرساخت‌های مورد نیاز گردشگری در این منطقه احداث شود تا به رونق صنعت گردشگری کمک کند.
این مسئول با بیان اینکه منطقه نمونه گردشگری باراجین از ۴ بخش تشکیل شده، خاطرنشان کرد: «بخش اول این منطقه شامل سینما، آلاچیق‌ها، جنگل و کوهنوردی و بخش دوم شامل سورتمه، شهربازی دالفک، دهکده طبیعت (اولین سافاری پارک ایران) است که سه دره آن افتتاح شده است. بخش سوم نیز شامل تالار پذیرایی بامسان و بخش چهارم آن تله سیژ و تله کابین کامان و زرشک است که مختص ورزش‌های زمستانی است.»
وی انتقادات نسبت به این پارک را بی‌مورد دانست، گفت: «ما از انتقاداتی که نسبت به این پارک شده خبر داریم اما در جواب می‌توان گفت که تمام این نگرانی‌های مطرح شده بی‌مورد است و در احداث این مجموعه تمام مسائل زیست محیطی از کاشت درختان گرفته تا نگهداری حیوانات رعایت شده است.»
این سخنان مدیر منطقه نمونه گردشگری باراجین در حالی مطرح می‌شود که مریم شهبازی، دکترای بیولوژی گیاهی و عضو هیأت علمی پژوهشکده بیوتکنولوژی ایران قویاً این موضوع را رد می‌کند، وی در همین ارتباط به خبرنگار«ایران» گفت: «در پارک باراجین برای آبیاری درختانی که کاشته شده در واقع از حقابه باغستان سنتی قزوین استفاده می‌شود. در این پارک درختان سوزنی برگ در اراضی شیب‌دار کاشته شده این در حالی است که کاشت در اراضی شیب‌دار می‌بایست در مناطقی اجرا شود که میانگین بارندگی بالای 400 میلیمتر باشد اما بارندگی این منطقه در 60 سال اخیر بیشتراز 310 تا 315 میلیمتر نبوده است. بنابراین این میزان بارندگی برای آبیاری این منطقه کفایت نمی‌کند و به اجبار باید از رواناب‌ها و به‌عبارت بهتر از رودخانه باراجین که در واقع 950 هکتار از باغستان باراجین را آبیاری می‌کند استفاده کنند بنابراین وقتی مصرف‌کننده جدید به وجود بیاید عملاً از حقابه باغستان استفاده می‌شود که خود از کمبود آب رنج می‌برد.»
وی در ادامه افزود: «نکته دیگر این است که برای پوشش گیاهی این پارک از درختان غیر بومی و دقیق‌تر بخواهیم نام ببریم از درختان سوزنی برگ در حجم وسیع استفاده شده است. خود این درختان اثرات زیست محیطی زیانباری روی منطقه دارد و اینکه شما مرتع را به یک جای تفریحی تبدیل کنید در واقع در طبیعت دست برده‌اید و این موضوع آثار منفی بر اکوسیستم‌های طبیعی منطقه خواهد گذاشت.