سفری عمیق به درون زندگی

بردیا صدرنوری
آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی
ویروس کووید19 یا کرونا، در روند زندگی پرسرعت و پیچیده انسان امروزی به مثابه ترمزی شدید و میخکوب‌کننده عمل نمود و براحتی، انسان غره به خود و مسحور و مسخ شده در دست‌ساخته‌های بشری و تکنولوژی را زمینگیر کرد. ویژگی بزرگ ویروس این بود که تمام کشورهای جهان با هر قدرت و جایگاه اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و نظامی را درگیر نمود. آنگونه نبود که مانند بمب‌ها و موشک‌های ویرانگر قدرتمداران، فقط بر سر انسان‌های مظلوم و بی‌دفاع فرود آید یا مانند برخی ویروس‌های دیگر، فقط مردمان کشوری ضعیف را درگیر بیماری نماید و بقیه دنیا در امان بمانند؛ برای همین، همه صدایش را شنیدند و آثارش را با تمام وجود درک کردند؛ بویژه آنان که سرمست از قدرت و ثروت، با سرعت تمام می‌تاختند و بسیاری از ارزش‌های انسانی، اخلاقی و زیست‌محیطی را به نابودی می‌کشاندند.
در کل کرونا، یک شوک جدی به جهان وارد کرد و پنداری با صدای بلند و تحکم‌آمیز بانگ برآورد که «آهای انسان! به کجا چنین شتابان؟! اگر به خود نیایی و روند زندگی و رفتارت را اصلاح نکنی، طبیعت به روش خود و با تحکم، تو را مجبور به اصلاح خواهد کرد!» این شوک خیلی زود اثر کرد و اتفاقات مثبت بسیاری هم افتاد که هر چند ریشه در تحمیل و تحکم داشت اما انسان‌های بسیاری را مجبور به تفکر و بازنگری در روند زندگی‌شان نمود؛ مهمتر از همه اینکه، آسیب‌پذیر بودن انسان از هر طبقه و جایگاه اجتماعی را به رخش کشید؛ با خانه‌نشینی و فرصتی که ایجاد نمود انسان‌ها وقت اندیشیدن به کارهای خود و زندگی پیچیده‌ای که برای خود ساخته بودند را یافتند و از خود پرسیدند که آیا واقعاً جور دیگر نمی‌توان زیست؟؛ با هم مهربان‌تر شدند؛ خانواده دوباره معنی یافت و پدران و مادران و فرزندان پس‌از مدت‌ها یا شاید سالیان سال، در کنار هم بودن و لحظات مشترک با هم را تجربه کردند؛ همه فهمیدند که بسیاری از کارهایی را که حسب عادت انجام می‌شود می‌توان انجام نداد؛ فهمیدند که نمی‌توانند و نباید در همه جا حسابشان را از دیگران بویژه طبقات ضعیف‌تر جدا کنند و چشمشان را روی خیلی چیزها ببندند؛ متخصصین و جامعه پزشکی، پرستاری و درمانی کشورها جایگاه والا و انسانی خود را بازیافتند؛ و...
اینگونه شد که طبیعت از دست کارهای مخرب انسانی نفس راحتی کشید و تا حدودی خود را بازسازی نمود. در این میان هنرمندان بسیاری تلاش نمودند تا با خلق و اجرای آثار هنری، در امیدوار نگهداشتن مردم و نیز واداشتن آنان به تفکر و نگاه عمیق­ تر به زندگی، رسالت خویش را به انجام برسانند.
«ژرفا – Profundity» اثر موسیقایی است که تحت تأثیر نگرش مذکور و به‌صورت بداهه‌نوازی خلق شده است و تلاش دارد شنوندگان را به سوی تفکر بیشتر، ژرف‌اندیشی و سفری عمیق‌تر به درون زندگی و عملکردشان سوق دهد. این اثر در فضای امبینت و در ژانر موسیقی تلفیقی خلق شده و در آن از ملودی‌های ایرانی با نوازدگی پیانو نیز بهره برده‌است. همچنین این آهنگ در راستای پروژه بزرگ موسیقی تلفیقی طراحی شده توسط اینجانب است که در آن پیانونوازی من نقش و نمایندگی موسیقی غنی ایرانی را در همراهی با سازها و موسیقی سایر فرهنگ‌ها بر عهده دارد. در این اثر، پسرم «سپاس صدرنوری» با ملودی‌سازی و نواختن پیانو همراه با گیتار الکتریک «صالح حدیدی»، فضاسازی موسیقایی را برای بداهه‌نوازی پیانو ایرانی فراهم نموده‌است. همچنین مهرناز کرمی به‌عنوان مشاور هنری و پرهام عرب به‌عنوان طراح و گرافیست این پروژه را همراهی نموده‌اند. این اثر به‌صورت تک آهنگ واز سوی مؤسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش به مدیریت موسیقی ناصر ایزدی منتشر شده است.