منصوریان: کرونا برود 10 طلایی می‌شوم

وصال روحانی / شهربانو منصوریان به‌رغم داشتن کلکسیونی از مدال‌های جهانی و قاره‌ای هنوز دنیایی از انگیزه است. این ووشوکار برجسته متولد شهر سمیرم که دو خواهرش الهه و سهیلا (و بخصوص الهه) هم مثل او مدال‌های جهانی متعددی را برده‌اند در نظر دارد پس‌از برچیده شدن بساط منحوس کرونا از کره‌خاکی چنان پرقدرت در صحنه مسابقات ظاهر شود که تعداد طلاهایش در رقابت‌های ووشوی قهرمانی جهان به عدد 10 برسد. او همین حالا هم 10 طلا در کارنامه‌اش دارد اما فقط 5 طلای او جهانی و بقیه آسیایی است و به این سبب سعی در 10 تایی کردن طلاهای جهانی‌اش دارد تا تبدیل به رکوردی یگانه شود و سال‌ها از دسترس دیگران دور بماند این ووشوکار 34 ساله می‌خواهد بعد‌از بازگشایی سالن‌ها و ورزشگاه‌ها به سوی اولین مدال‌های مرغوب بعدی ووشو جهان خیز بردارد و بر افتخاراتی بیفزاید که همین حالا هم چشمگیر و اسباب رشک سایرین است. او البته از احوالات فعلی ورزش ایران و جهان و تأثیر منفی کرونا بر آن غافل نیست و آن قدر حساس و دلسوز است که در ماه‌های اخیر مشغول کمک به مردم منطقه زیستش و تسهیل در روند تولید ماسک و مواد ضدعفونی و رساندن آن به‌دست نیازمندان بوده است.
 خانم منصوریان، اوضاع چطور است؟
هرکار از دستمان بر می‌آمد، برای کمک به مردم شهر و استان‌مان در ارتباط با بیماری کرونا انجام داده‌ایم و این البته ادای دین و وظیفه بوده است اما اوضاع خودمان خراب است.
از چه نظر؟
نه لیگی داریم، نه باشگاهی و نه مسابقه‌ای و محلی برای کسب درآمد. البته چند روز پیش مجوز فعالیت های رشته های انفرادی صادر شد اما کرونا در میان ورزش‌ها بیش از همه به رزمی‌کاران لطمه‌زده است. هم مسابقه آنها که محل کسب درآمد بود، تعطیل شده و هم امکان کار در باشگاه‌ها و سالن‌ها را فعلاً  از دست داده‌اند. با مربیگری در باشگاه‌ها می‌شد درآمدی مکفی و ثابت داشت اما الان دو سه‌ماهی است که باشگاه‌ها را هم بسته‌اند.
 پس چه می‌کنید؟
هرچه هم قبلاً گرفته بودیم، صرف خرید یک خانه برای من و همسرم در سمیرم شد و الان چیز خاصی نداریم. عده‌ای فکر می‌کنند پول ما و امثال ما از پارو بالا می‌رود اما این طور نیست و به‌درآمد هفتگی و ماهانه‌مان بند هستیم که الان در حد صفر است. اگر این بساط ادامه یابد که امکانش‌هم زیاد است، نمی‌دانم برای حل مشکلات و تأمین نیازها چه باید بکنیم. ما حتی بیمه هم نیستیم تا اگر بلایی سرمان آمد، دل‌مان به آن خوش باشد.
 اما خیلی‌ها در جامعه وضع‌شان از شما بسیار بدتر است.
قبول دارم. کارگران ساده و روز مزد قطعاً فشار زیادی را تحمل می‌کنند زیرا اصولاً کاری وجود ندارد که به آنان ارجاع شود و پولی را به‌دست‌شان برساند و در بسیاری از مشاغل و اصناف دیگر هم اوضاع تیره است و درآمدها قطع شده یا به حداقل رسیده است. با این حال وضع ما هم خوب نیست و نمی‌توان و نباید توقع داشت که ما هرچه از قبل اندوخته و تبدیل به احسن کرده‌ایم، حالا بفروشیم تا قادر به ارتزاق شویم. مثل این می‌ماند که از یک مغازه دار بخواهید که در شرایطی سخت از این دست، مغازه‌اش را بفروشد و با پول آن به زندگی‌اش ادامه بدهد. اگر بفروشد و پول آن را خرج کند، بعداز آن چطور امرار معاش کند؟ وضعیت و جایگاه ما هم ایجاب نمی‌کند که از این و آن پول قرض کنیم و با آن زندگی‌مان را بگذرانیم. در عین‌ اینکه معترفم وضع خیلی‌ها از ما بسیار تیره‌تر است. آرزو می‌کنم خدا به‌داد همه قشرها برسد.
لابد این را هم می‌پذیرید که تمرین در خانه هرچقدر هم که جدی و سنگین باشد، به‌هیچ‌روی جای تمرین در زمین‌های ورزشی و استادیوم‌ها و سالن‌ها را نمی‌گیرد و اثرگذاری آن را ندارد.
صددرصد، شاید تمرین در خانه فقط به‌میزان 10‌درصد با تمرین در ورزشگاه برابری کند و تأثیرگذاری‌اش با میزان تأثیر ورزش در محیط‌های تخصصی زمین تا آسمان تفاوت دارد. در خانه هرچقدر هم که سفت‌ وسخت و شدید کار کنید، عرق‌تان در نمی‌آید و بدن‌ها سریعاً سرد و رشته‌ها پنبه می‌شود. با این حال نهایت تلاش‌مان را می‌کنیم تا با این تمرینات بدن‌مان را تا حد زیادی آماده نگه داریم.
 اتفاقات و رویدادهای زیادی در ورزش ووشو فعلاً لغو شده‌اند!
بله، در صحنه‌های داخلی مسابقات لیگ ووشو را داشتیم که برگزار نشد و در عرصه‌های جهانی هم مسابقه‌های ووشو قهرمانی جهان را که لغو شد و هم تورنمنت معتبر شانگهای چین و امثال آن را که به آینده‌ای نامعلوم واگذار شد. اگر این لغو‌ها را نداشتیم و مسابقات برگزار می‌شد، در تمامی سه چهار ماه اول سال در تکاپو و اردو و جریان مسابقات می‌بودیم.
 این البته یک وضعیت عمومی است و نه فقط شامل رشته ووشو و کل ورزش‌ها بلکه تمام اجتماع و فعالیت‌های گروهی می‌شود.
بله، این را درک می‌کنم و هرچه اجتماعات کمتر باشد، زنجیره کرونا سست‌تر و عمر آن کوتاه‌تر می‌شود. من موافق با ادامه تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها هستم زیرا امکان ندارد پس‌از بازگشایی آنها با موج تازه‌ای از ابتلا و گرفتاری‌ها و نظایر آن روبه‌رو نشویم. بهتراست همگی صبر کنیم تا اوضاع آرامتر و کرونا مهارپذیرتر و شرایط ایمن‌تر شود و سپس همگی به صحنه آموزش و میدان مسابقات آییم. اما این را هم باید باز تأکید کنم که این دوره بسیار بدی برای ورزشکارانی است که به‌رغم ده‌ها مورد افتخارآفرینی هرگز به حق خویش نرسیده‌اند و حالا به‌خاطر جولان کرونا مجبورند برای ارتزاق از جیب هم بخورند.