طلیعه همکاری مدبرانه

محمدباقری بناب
نماینده مجلس یازدهم
در هیچ نظام اجتماعی و سیاسی نمی‌توان بدون داشتن اتحاد و همراهی عمومی به اهداف و نتایج دلخواه دست پیدا کرد. اساساً نیز ساختارهای مدرن سیاسی و روش‌ها و سیستم‌های نوین سیاست‌ورزی در تمام دنیا با هدف حل و فصل اختلافات و رسیدن به توافق و وحدت شکل گرفته‌اند. آثار زیانبار وجود و تعمیق اختلاف و همین‌طور رقابت درون یک سیستم نه تنها امروز، بلکه از قرن‌ها قبل بر نوع بشر معلوم بود. در واقع می‌توان با اطمینان گفت که هیچ سیستمی نمی‌تواند با وجود تنازع درونی، کارکرد و نتیجه مؤثری داشته باشد. اینها واقعیت‌هایی است که همواره پیش پای سیاست‌ورزی جناح‌های مختلف در نظام جمهوری اسلامی بوده و هرگاه نادیده گرفته شده، آثار نامطلوب آن نیز بسرعت خود را نشان داده است. کم نبوده‌اند موقعیت‌های مهم و شاید حتی غیرقابل تکراری که بواسطه همین نوع رفتارهای تنازعی به جای تعامل، در کشور ما از کف رفته‌اند.
مجلس یازدهم در شرایطی تشکیل شده که فراتراز تجربه این موقعیت‌های از دست رفته، کشور نیز درگیر مسائلی چون تحریم‌های فزاینده امریکا و بحران جهانی کرونا است که به شکل مشهود، فشاری سخت بر همه بخش‌های کشور و خصوصاً دستگاه اجرایی وارد کرده است. در چنین موقعیتی، استمرار تنازعات سیاسی بی‌نتیجه، خصوصاً میان دو قوه مقننه و مجریه تنها می‌تواند نشان از بی‌تدبیری محض باشد و مهم‌ترین تدبیر در سال پیش رو، تنظیم بهینه روابط دو قوه از هر دو سمت پاستور و بهارستان است. در این چارچوب همان‌طور که انتظار می‌رود اختلاف سلیقه سیاسی در مجلس زمینه‌ساز طرح پی در پی سؤالات و استیضاح‌های بی‌مورد و وقت‌گیر علیه مقامات اجرایی نباشد، این انتظار از دولت نیز وجود دارد که زمینه تعامل با مجلس یازدهم را ایجاد و تحکیم کند. خوشبختانه در مراسم افتتاح دور جدید مجلس، پیام صادر شده هم از سوی رئیس جمهوری و هم مجلس برای مردم، طلیعه همکاری و همیاری مدبرانه بود که جای امیدواری دارد این مهم همواره در روابط دو قوه مدنظر طرفین باشد.