نیاز امریکا به پایگاه‌هایش در اروپا

مایکل جان ویلیامز، استاد روابط‌ بین‌الملل در دانشگاه نیویورک
‌‌مترجم: وصال روحانی
در حالی که امریکا در صدد کاهش پایگاه‌های نظامی خود در آلمان است، شماری از سیاستمداران ارشد این کشور شامل 20 تن از جمهوریخواهان مستقر در مجلس نمایندگان امریکا و بویژه متخصصان امور نظامی از کاخ سفید خواسته‌اند از اجرای این طرح صرف‌نظر کند، زیرا منافع امریکا را در اروپا اندک وجایگاه این کشور را در کل معادلات پیچیده بین‌المللی سست‌تر خواهد کرد.
در نامه 20 جمهوریخواه مورد بحث به دونالد ترامپ آمده است: «ما اعضای جمهوریخواه کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان بر این باوریم که کاهش چشمگیر سربازان کشورمان در خاک اروپا حاصلی جز تضعیف امریکا در نقشه‌ سیاسی اروپا و در راهبردهای نظامی آن ندارد. توصیه اکید ما تجدید‌نظر در این برنامه و مبنا قراردادن مصالح نظامی و امنیتی امریکا است که فقط با حفظ و حتی افزایش شمار نیروهای نظامی‌مان در اروپا میسر می‌شود. از یاد‌ نبریم که عقب‌نشینی‌هایی از این دست فقط سبب می‌شود مواضع روسیه قوی‌تر و بازدارندگی آنها برای ما بیشتر شود.»
یکی از کشورهایی که متخصصان امور نظامی امریکا معتقدند ترامپ باید از کاستن نیروهای نظامی‌اش در آنجا بشدت پرهیز کند، آلمان است. در همین ارتباط مک تورنبری یک عضو ارشد کمیته نیروهای مسلح مجلس امریکا گفته است: «اگر قرار باشد طرح‌های فعلی کاخ سفید از قوه بد فعلی درآید، نه فقط جایگاه و میزان توانایی امریکا در ترسیم شرایط نظامی سیاسی اروپا تقویت نخواهد شد بلکه سهم دائماً رو به‌ نزول امریکا در گردش امور ناتو به حداقل خود خواهد رسید و بازنده بزرگ این سیاستگذاری غیرمعقول خود امریکا خواهد بود و نه متحدان اروپایی‌اش که میزان تعهدشان به امریکا همیشه کمتر از میزان ارادت امریکا به آنان بوده است، چگونه می‌توان در آلمان یا قبرس و اسپانیا و مالت از تعداد نیروهای نظامی‌مان کاست و همچنان متوقع بود که امریکا نقش پیشرو خود را در جبهه گیری‌های سیاسی و نظامی در سطح جهان حفظ کند؟»
تمامی این اظهارات نشانه تازه‌ای از این ایده قدیمی است که امریکا به پایگاه‌های نظامی خود در سطح اروپا و بویژه آلمان، بیش از خود اروپایی‌ها نیاز دارد، زیرا این‌ها بخش عمده‌ای از ماجرای القای باور برتری امریکا در امور نظامی به تمامی جهانیان و بویژه به اروپایی‌هایی است که همواره خواسته‌اند بدون امریکا هم زندگی سیاسی- نظامی پرجبروتی داشته باشند اما معمولاً به کاخ سفید باج داده و اسباب تنزل درجات خود در سلسله ارزش‌گذاری‌های جهانی شده‌اند، حساب بازکردن روی پایگاه‌های نظامی امریکا در اروپا و بویژه آلمان نه یک داستان تازه بلکه نکته‌ای است که به دوردست‌ها و به زمان‌های جنگ جهانی دوم هم برمی‌گردد. در آن زمان رئیس‌جمهوری وقت امریکا نه فقط خواهان استقرار بخشی از نیروهای این کشور در خاک شوروی شد بلکه متذکر شد اگر قرار است متفقین فاتح این جنگ گرم و واقعی و جنگ‌های سرد بعدی باشند باید ابتدا بر تعداد پایگاه‌های نظامی خود در سطح اروپا بیفزایند؛ برای چنین کاری شاید به سقوط آدولف هیتلر پیشوای نازی‌های آلمان نیاز بود که در سال‌های 1942 و 1943 برنده جنگ به‌ نظر می‌رسید، اما گذشت زمان نشان داد در شرایط غیرجنگی هم باید آلمان را یکی از اهداف اصلی بسط قدرت نظامی امریکا و تحمیل ایده‌های این کشور به سایرین از این طریق تلقی کرد. در زمان رواج جنگ سرد، امریکا و شوروی مواضع بسیار متفاوتی درباره این رویداد و چگونگی حفظ منافع خود داشتند اما هر دو اعتراف می‌کردند بدون استقرار وسیع نیروهای نظامی‌شان در سطح اروپا قطعاً برنده این جنگ نخواهند بود، امروزه طرح در دست بررسی دولت ترامپ برای کاهش تعداد نظامیان امریکا در اروپا خطر همان پسروی در معادلات سیاسی را برای امریکا ایجاد کرده ولی حتی در یک آلمان ظاهراً موافق با همکاری‌های امریکا نیز نمی‌توان همان مقدمات و رویکردهایی را یافت که سبب‌ساز قدرت‌نمایی‌های ظالمانه امریکا در سطح جهان در دهه‌های اخیر شد و پس از تجزیه اتحاد شوروی و تبدیل آن به 15 کشور مستقل، ناگزیر بر این استیلا و بهره‌های ناحق آن افزود.