تماشای دوباره آن جهان مصرفی

محسن بوالحسنی
خبرنگار
خیلی‌ها از او به‌عنوان یکی از مستعدترین بازیگرانی نام‌ می‌برند که دهه هفتاد با بازی در فیلم حمید لبخنده چهره شد و حالا بعد از بیست سال، هم‌چنان چهره‌ای موفق، مؤثر و البته بی‌سر و صداست که کارش را بی‌سر و صدا و جدی پیش می‌برد و اصلاً اهل گفت‌وگو و حضور در جمع‌های هنری نیست و بیشتر روی کارش متمرکز است که این‌سال‌های اخیر بیشتر به تئاتر اختصاص داشته است.
در این روزهای تعطیلی، فرصتی فراهم شد تا از طریق پلتفرم‌های اینترنتی دیداری با پارسا پیروزفر داشته باشم و درباره نمایش گلن گری گلن راس - نوشته دیوید ممت که سال 1390 روی صحنه برد و نشد آن سال‌ها ببینمش و راستش بلیت‌ اش گیرم نیامد - کمی صحبت کنیم.
این نمایشنامه یکی از مشهورترین کارهای دیوید ممت است که روایت آن به‌روزهای دهه هشتاد در شیکاگو می‌رسد. ماجرا از آنجا شروع می‌شود که میچ و موری رؤسای یک دفتر مشاور املاک، برای بالا بردن سطح فروش، مسابقه‌ای بین فروشندگان دفتر برگزار می‌کنند؛ مسابقه‌ای که در آن موفق‌ترین فروشنده، برنده یک کادیلاک می‌شود و دو نفر آخر اخراج خواهند شد. ظاهراً راهی جز دروغ، رشوه، کلاهبرداری و تقلب در این رقابت سخت وجود ندارد.
 از دل این بحران، بحران جدیدی‌زاده می‌شود، سرقت بزرگی در دفتر اتفاق می‌افتد، پای پلیس به آن‌جا باز می‌شود و همه فروشندگان در زمره مظنونین به سرقت قرار می‌گیرند. این نمایش دومین تجربه کارگردانی پیروزفر در عرصه کارگردانی تئاتر اما در قامت بازیگر «بینوایان» بهروز غریب و حسین پارسایی «بانو آئویی» بهرام بیضایی و نمایش «هنر» به ایفای نقش پرداخته و در گلن‌گری هم در قامت کارگردان، اجرایی یک‌دست، به‌اندازه با بازی‌هایی درخشان را پیش روی مخاطب می‌گذارد تا جهان مصرفی امریکا را از قلم دیوید ممت روایت کند. اگر نمایشنامه‌ را خوانده باشید متوجه می‌شوید که پیروزفر در این اجرا تمام تلاش خود را کرده تا به متن وفادار باشد و با همان متر و معیارهای ممت کار را پیش ببرد و در این کار هم بسیار موفق بوده و ما در عین سادگی، شاهد پیچیدگی‌هایی هستیم که این پیچیدگی‌ها نه در شکل بیرونی، بلکه در شکل و طراحی شخصیت‌ها و روابط‌شان با هم شکل می‌گیرد که مخاطب را در مکثی طولانی تا پایان با خود پیش می‌برد تا به سرنوشت جمعی افرادی که کنار هم در فکر سرنوشت فردی‌شان هستند فکر کند. در گلن گری، علاوه بر خود پارسا پیروزفر، رضا بهبودی، هومن برق‌نورد، مسعود میرطاهری، سیاوش چراغی‌پور، مهدی میلانی و پوریا میاندهی به هنرمندی پرداخته‌اند.