«ناطور دشت» یکی از برترین‌های قرن بیستم

مریم شهبازی
خبرنگار
«جی.‌دی.سلینجر» نمونه‌ای است در رد ادعای آن دسته منتقدانی که تأکید دارند نباید در انتظار ظهور نویسنده‌ای جهانی از میان کارگاه‌های نویسندگی بود چرا که این نویسنده امریکایی از همین کارگاه‌ها قدم به عرصه ادبیات گذاشت. اگر از تازه واردان عرصه کتابخوانی هستید شاید تعجب کنید که بدانید نخستین نوشته سلینجر بود که شهرتی جهانی برای او به ارمغان آورد. سلینجر، «ناطور دشت» یا به قول برخی مترجمان «ناتور دشت» را در نقد جامعه مدرن غربی و امریکای دوران زندگی‌اش نوشت؛ کتابی که قهرمان اصلی آن نوجوان طغیانگری است که به‌دلیل ضعف درسی از مدرسه اخراج شده و حالا باید نزد خانواده‌اش به نیویورک بازگردد. تمام ماجرایی که در این رمان بزرگسال می‌خوانید طی سه روز رخ می‌دهد؛ هولدن، پسری که داستان درباره او نوشته شده زمان تقریبی ارسال نامه اخراج به والدینش را حساب کرده، بنابراین ترجیح می‌دهد کمی دیرتر به خانه برسد تا پدر و مادرش قدری آرام‌تر شوند. به ناچار یکی- دو روزی را در خیابان‌ها سپری می‌کند؛اتفاقاتی را که در این مدت بر او می‌گذرد نماد عبور از حال و هوای کودکی به دنیای جوانی می‌دانند. طی سال‌های ابتدایی انتشار این رمان، درونمایه طغیانگر شخصیت اصلی داستان مورد توجه نوجوانان قرار گرفت؛ از همین رو برخی آن را اثری غیراخلاقی خواندند که به فهرست کتاب‌های ممنوعه دهه 90 میلادی امریکا هم راه پیدا کرد. با این حال حاشیه‌های ناطور دشت به همینجا ختم نشد؛ «جان لنون» خواننده مطرح موسیقی راک و همچنین از مؤسسان گروه افسانه‌ای «بیتلز» در حالی به قتل رسید که قاتل او تأکید کرد که تحت تأثیر مطالعه «ناطور دشت» بوده که دست به چنین کاری زده است. اما پایان زندگی سلینجر هم نظیر واکنش‌هایی که «ناطور دشت» سبب شد بحث برانگیز بود؛ او تنها چند سال بعد از انتشار شاهکار ادبی‌اش به منطقه‌ای دورافتاده رفت و زندگی در انزوا را در پیش گرفت. سلینجر در حالی سال 2010 با زندگی وداع گفت که نیم قرن از آخرین حضورش در انظار عمومی می‌گذشت؛ از همین رو عجیب نیست که اطلاعات چندانی از این نویسنده گوشه‌گیر در دست نباشد. احمد کریمی، نخستین مترجمی است که دهه چهل شمسی به سراغ این کتاب رفت؛ هر چند که امروز ترجمه‌های متعددی از آن در دسترس است.
ناطور دشت
نویسنده: جی.‌دی.سلینجر
ترجمه: احمد کریمی
ناشر: ققنوس‌