تماشای بهشت سمنان بر بلندای البرز

پرور را بهشت سمنان می‌خوانند. هر چند با آن جنسی که از سمنان می‌شناسیم سنخیت ندارد؛ کویر و بی‌آبی. پرور ماحصل درآمیختن سمنان با مازندران است. بیابان‌ سمنان به جنگل‌ مازندران که می‌رسد، می‌شود منطقه حفاظت شده پرور در «سنگسر» یا «مهدی‌شهر». پرور بر بلندای یال‌های البرز قرار دارد. حیات‌وحش‌‌اش را هم یک جاده در دیدرس طبیعت‌گردان و گاهی متأسفانه در تیررس شکارچیان قرار می‌دهد. رفت و آمد قوچ و میش‌ها و کل و بزها در دو سوی این جاده بهانه‌ای است برای گروه‌های طبیعت‌گرد که در فاصله نزدیکی گله‌های زیادی از آنها را در لا‌به‌لای بلوط، بنه، آویشن و درمنه به تماشا بنشینند. برای تماشای آنها نیاز به هیچ دوربینی نیست. پرور را «سرنگتی» ایران می‌دانند.
پارک ملی سرنگتی تانزانیا بهترین اندوخته طبیعی در قاره آفریقا است. این منطقه به خاطر مهاجرت سالانه بیش از یک و نیم میلیون گاو وحشی آفریقایی و ۲۵۰ هزار زبرا در آن معروف شده‌ است. پرور علاوه بر کل و بز و قوچ و میش محل زیست پلنگ ایرانی، مرال، شوکا، خرس قهوه‌ای، بزوحشی، کبک دری، پرندگان شکاری و...است.
منطقه‌ای زیبا که با افرا، راش، ولیک، اورس، گلابی وحشی، درمنه، انواع گون، انواع گرامینه، ممرز، زرشک و گل گاوزبان رنگ گرفته است.
فرامرز اسفندیاری رئیس محیط‌زیست شهرستان مهدی‌شهر در پاسخ به این پرسش که آیا تجمع گروه‌های مردمی در روزهای تعطیل برای دیدن حیات‌وحش آسیبی برای منطقه و حیات‌وحش به همراه ندارد، به ایسنا می‌گوید: «خوشبختانه با تلاش‌هایی که محیط‌زیست انجام داده حفاظت از حیات‌وحش در این منطقه به یک فرهنگ تبدیل شده و خود مردم و گردشگران، محیط‌زیست را در حفاظت بهتر، کمک می‌کنند.»
به‌گفته او این منطقه حفاظت شده یک منطقه کاملاً شناخته شده در کشور است و هر ساله علاوه بر مردم استان، گردشگرانی از استان‌های غربی، شرقی و شمالی کشور برای مشاهده حیات‌وحش به این منطقه می‌آیند.