حس دروازه بهشت

«جهان با من برقص» اولین ساخته سینمایی سروش صحت در شرایطی از 11 دی اکران شد که بخشی از این فرصت را به خاطر همزمانی با جشنواره فیلم فجر و بخش دیگر را به خاطر شیوع کرونا از دست داد و آن طور که باید دیده نشد. از اتفاق‌های جالب این روزها نمایش همزمان فیلم روی پرده سینما و پلتفرم‌های وی او دی است که باعث شده چهره‌های مختلف در صفحات اجتماعی تماشای آن را توصیه کنند.
دکتر علیرضا شیری که در صفحه اینستاگرامش کتاب و سینما با نگاه روانشناسانه را توصیه می‌کند از جمله چهره‌هایی است که تماشای این فیلم را پیشنهاد کرده است.
او از بعد تخصص خودش یعنی روانشناسی به تحلیل شخصیت‌ها پرداخته و در بخشی از یادداشت اینستاگرامی‌اش نوشته است: «1.احسان، مردی است که نقش قربانی را به عهده گرفته ترجیح می‌دهد به دیگران احساس گناه بدهد تا خودش مبرا باشد در حالی که معلوم‌ می‌شود خودش لغزش‌های زناشویی خاصی قبل از طلاق داشته. 2.مرد‌ مجرد پنجاه ساله کارخانه‌دار بنز سوار؛ به شکل حیرت‌آوری در پاسخ به متلک دوستش که می‌پرسد اذیت نمی‌شوی زن جوانت تو را فقط به خاطر اشیایت می‌خواهد، مکثی عاقلانه می‌کند و‌ می‌گوید این بنز و‌ کارخانه هم من هستند. او پذیرفته که مبدل شده به اشیای رؤیاهایش و ابایی ندارد از پنهان ساختن این موضوع. 3. دختر دهه شصتی که همسر مرد پولدار شده، پرسفون کامل است که با جملات انگیزشی برگرفته از فیلم‌های ترکی که در دفتری یادداشت کرده، در اینستاگرام زندگی می‌کند (با بازی فوق‌العاده خانم هانیه توسلی). از سروش صحت ممنونم برای ترکیب موسیقی کلاسیک و کمی طنز تئاتری در فیلم و انتخاب ماسال برای تماشای این فیلم که به من حس دروازه بهشت را می‌داد. از نماد گاو در فیلم لذت بردم. جایی از فیلم جهانگیر با گاوه درددل می‌کند و‌ می‌گوید «ما به هم شبیه‌ایم؛ دوستان هر دومون گاوند!»