پایان انتظار در نقطه صفر مرزی

کمال‌الدین  شاهرخ
یکی از روزهای به یادماندنی، فراموش نشدنی و تاریخی برای مردم ما بعد از 8 سال دفاع مقدس، روز ۲۶ مردادماه ۱۳۶۹ سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی است. هرچند که جای خالی امام راحل، به‌وضوح دیده می‌شد. آن روزها مرز خسروی و شهرهای منتهی به منطقه مرزی خصوصاً شهر کرمانشاه شاهد حضور اغلب مردم جهت استقبال از شیرمردانی بود که سال‌ها در اسارت دشمن بعثی قرار داشتند. در آن ایام که عراقی‌ها در آن سوی مرز خسروی مستقر بودند و کار تبادل در مرز خسروی ایران و منذریه عراق انجام می‌شد و نیروهای صلیب سرخ و هلال احمر ما بین نقطه صفر مرزی کار تبادل اسرا را انجام می‌دادند، اسیران عراقی بعد از شمارش با اتوبوس به داخل عراق منتقل و همان وسیله در برگشت آزادگان ما را به ایران منتقل می‌کرد. زمانی که آزادگان قدم به خاک ایران اسلامی می‌گذاشتند بعد از به جای آوردن سجده شکر، بدون استثنا اولین سؤال آنها از ما به‌عنوان خبرنگار این بود از امام چه خبر؟ من به‌عنوان عکاس دفاع مقدس که سال‌ها در کنار رزمندگان به ثبت تصاویر رشادت‌های آنها می‌پرداختم به همراه چند نفر از دوستان همکار برای ثبت لحظه ورود آزادگان از تهران به سمت مرز خسروی حرکت کردیم. صبح روزی که قرار بود تبادل انجام گیرد پس از چند ساعت وقفه در تبادل اسرا انتظار به سر رسید و اولین اتوبوس حامل این عزیزان وارد نقطه صفر مرزی شد. آزادگانی که سراز پا نمی‌شناختند و پس از جابه‌جایی از اتوبوس اغلب آنها در خاک میهن عزیزمان سجده شکر بجا می‌آوردند و جالب اینکه از ما درخواست عکس حضرت امام و پرچم مقدس جمهوری اسلامی را داشتند و از این فرصت دوباره برگشت به میهن اسلامی اشک شوق می‌ریختند.  ساعت‌ها این تبادل صورت گرفت و ما شاهد این شوق وصف‌ناپذیر بودیم. در مسیر که به همراه آنها به‌سمت فرودگاه کرمانشاه حرکت می‌کردیم مردم را می‌دیدیم که با اشتیاق فراوان ساعت‌ها در کنار جاده منتظر دیدن این عزیزان بودند. در برخی مسیرها جاده بواسطه انبوه جمعیت استقبال‌کننده‌ها بسته شده بود و درخواست داشتند تا آزادگان را از نزدیک ببینند این شور و اشتیاق روزها و ماه‌ها ادامه داشت و مردم در استقبال از این عزیزان سراز پا نمی‌شناختند. آزادگانی که بعد از شهدا و جانبازان از جایگاه ویژه‌ای نزد ملت شهیدپرور ما برخوردارند.