از «سرخپوست» تا «تختی»

کوروش نریمانی
نمایشنامه‌نویس
این مدت فرصت خوبی بود تا کتاب بخوانم و فیلم ببینم و حالا می‌توانم بگویم در این شش ماه، فهرستی از کتاب‌ها و فیلم‌هایی که مدت‌ها بود مترصد خواندن و دیدن شان بودم به سرانجام رساندم. به‌عنوان مثال دوباره رفتم سروقت تماشای چند سریال طنز خارجی یا خواندن کتاب‌های تاریخی اجتماعی که به تحولات سیاسی اجتماعی دوران معاصری که ما در آن زندگی می‌کنیم، می‌پردازند و سعی کردم تمامی نظریه‌ها و روایت‌ها را از زاویه‌های مختلف بخوانم و آنچه در جهان اتفاق افتاده و می‌افتد با درک و فهمی دقیق‌تر و مستندتر دنبال کنم. از فیلم‌های ایرانی هم نباید گذشت چون به نظر من الحق‌والانصاف بسیاری از فیلمسازان جوان ما واقعاً خوب کار می‌کنند و آثار شایسته تقدیر و تأملی را به پرونده کاری خود و البته تاریخ سینمای ایران اضافه می‌کنند. من اصولاً به دلایلی به جشنواره فیلم نمی‌روم و صبر می‌کنم این آثار به‌صورت گسترده‌تر اکران و پخش شوند و بعد با خیال راحت به‌تماشای آنها می‌نشینم. به‌عنوان مثال از بین فیلم‌های خوبی که تا همین چند وقت پیش فرصتی دست نداده بود که به تماشایشان بنشینم می‌توانم به فیلم «سرخپوست» نیما جاویدی اشاره کنم که فیلم بسیار خوش ساخت و دلچسبی بود با بازی‌های درخشان و البته درام موفقی که مخاطب را تا پایان با خودش همراه می‌کرد؛ یا فیلم نرگس آبیار (شبی که ماه کامل شد) ‌ را هم به‌تازگی تماشا کردم و به‌نظر من یکی از فیلم‌های موفق چند سال اخیر بود و از دیدنش لذت بردم. «تختی» هم البته فیلم درخشان دیگری است که باید بگویم از دیدنش واقعاً لذت بردم و روایت بسیار جذابی داشت با طراحی‌های دقیق و درست که مخاطب را با نمایی واقعی‌تر از آن دوره و روز و روزگار تختی آشنا و همراه می‌کرد. به‌هر صورت؛ در این مدت سعی کردم وقت را هدر ندهم و استفاده کنم تا هم پشتوانه‌های خودم را در حوزه‌های مورد علاقه‌ام قوی‌تر کنم و هم زمان را به بطالت نگذرانم.