بخش خصوصی جدا از مردم نبود

علی‌شمس‌اردکانی
عضوهیات نمایندگان اتاق بازرگانی
واژه بخـــــــــــش خصوصـــــی در زمــان جنـــــــگ 8 ســـاله معنی نداشت.
آن زمان بخش خصوصی جدا از مردم نبود و این بخش کمک‌های پشت جبهه و داخل جبهه را انجام می‌داد. تمام تشکل‌ها، اتحادیه‌ها و صنوف مختلف تحت عنوان مردم همراه رزمندگان بودند. بخش خصوصی هر چه داشت را به جبهه فرستاد و فعالان بخش برای کمک به جبهه‌ها از هم سبقت می‌گرفتند. آن زمان بنگاه‌های دولتی، نیمه دولتی و خصولتی وجود نداشت. امام(ره)اعلام کرده بود از محل وجوهات می‌توانید به جبهه کمک کنید. طبیعی است رانت‌خواران و فاسدان که وجوهاتی نمی‌دهند. پس کسانی که وجوهات به جبهه می‌دادند فعالان اقتصادی درستکار بودند. البته آن زمان هم کسانی از شرایط استفاده کردند، وجه ارزی از دولت گرفتند تا ابزار نظامی وارد کنند اما هیچ وارداتی نداشتند و خودشان هم با همان دلارها به امریکا و کانادا... مهاجرت کردند. اما مردمی بودن جبهه‌ها در تمام منطقه نمود داشت و فقط مردم داخل ایران به جبهه‌ها کمک نمی‌کردند. بخش خصوص کالا و خدمات به جبهه‌ها ارسال می‌کرد. بیشترین کمک‌ها مربوط به سندیکای شرکت‌های ساختمانی بود که تجهیزات خود مانند ماشین‌آلات سنگین، لودر جرثقیل... را روانه جبهه‌ها کرد و بیشتر سنگرها با این تجهیزات ساخته شد. بخش خصوصی زمان جنگ همان مردم بود و جدا از مردم عادی نبود. کمک‌های مردمی و حضور مردم در جبهه‌ها حتی صدام را عصبانی کرد. زمان جنگ من سمت سفیری ایران در کویت را داشتم. جبهه مردمی ایران در منطقه وسیع بود و قبل از حمله صدام نقشه او برای حمله، به دست ایران رسیده بود. از همان هفته‌های آغازین جنگ مردم منطقه و ایرانی‌ها و فعالان اقتصادی مقیم کشورهای دیگر کمک‌های خود را روانه ایران و جبهه‌ها کردند. حضور مردم در پشت جبهه بسیار در پیروزی در عملیات‌ها نقش داشت. می‌توان گفت بعد از تسخیر لانه جاسوسی، امریکا، عربستان و اسرائیل در پشت صحنه، صدام را برای حمله به ایران و از پا درآوردن جمهوری نوپای اسلامی تحریک کردند. آنها فکر نمی‌کردند در جنگ قبل از حکومت با نیروهای مردمی مواجه می‌شوند. ستاد کمک‌های مردمی به جبهه هم در داخل و هم در تمام کشورهای منطقه فعال بود. کشتی و هواپیما‌ها کمک‌های مردمی ایرانیان و حتی مردم منطقه که به مظلومیت ایران در جنگ واقف بودند، را به ایران می‌بردند. سران کشورها متعحب بودن از حضور مردم و فعالان بخش‌های مختلف در داخل و پشت جبهه‌ها. خاطراتی که از آن زمان مانده چیزی جز همبستگی طیف‌های مختلف مردمی برای کمک به جبهه‌ها نیست. الان هم در این شرایط اقتصادی به این نوع همبستگی نیاز داریم. ضربه زدن به منافع ملی بدترین آفت برای کشور است. در این سال‌ها برخی تندروی‌ها موجب تنها ماندن ایران در صحنه بین‌المللی شده است. باید تلاش کنیم روحیات از خودگذشتگی زمان جنگ را حفظ کنیم.