اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

پایان نشست با پوتین

در پاسخ سخنان حمایتی پوتین از ایران گفتم، ایران به توافق پایبند نبود و به ارتباط ایران و کره شمالی در ساخت راکتور (نیروگاه هسته‌ای) سوریه که اسرائیل در سال 2007 آن را نابود کرد، اشاره کردم. گفتم، ما به دقت به‌ دنبال اسناد و مدارکی درباره همکاری این دو کشور اشاعه دهنده هسته‌ای (ایران و کره‌شمالی) حتی در مقطع کنونی هستیم؛ در هر صورت، اعمال دوباره تحریم‌ها علیه ایران تاکنون تأثیری مخرب هم در داخل ایران و هم در رابطه با مشکلاتی که این کشور در سطح بین‌المللی ایجاد می‌کند، داشته است؛ از آنجایی که ترامپ هنوز در خصوص کره شمالی هیجان زده بود فقط درباره توصیه «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین برای پیگیری سریع مذاکرات امریکا و کره شمالی توضیح دادم. پوتین موضوع دخالت در انتخابات را مطرح نکرد اما من قطعاً باید این موضوع را پیش می‌کشیدم؛ به پوتین گفتم با توجه به نزدیک بودن انتخابات کنگره در سال 2018، حساسیت و علاقه نسبت به این موضوع حتی بیش از گذشته است. موضوع دخالت در انتخابات سوژه مورد علاقه هر عضوی از کنگره که برای انتخاب دوباره رقابت می‌کرد و همه کسانی بود که آنها را به چالش می‌کشیدند؛ در سال 2016 با توجه به اتهاماتی که درباره دخالت روسیه در انتخابات ریاست جمهوری امریکا مطرح شد، موضوع دخالت در انتخابات کنگره به‌ طور کامل مورد توجه قرار نگرفت؛ گفتم، از نظر سیاسی دیدار با رئیس جمهوری روسیه برای ترامپ مانند سَم است اما برای حفظ منافع ملی امریکا و با‌ وجود تبعات سیاسی آن و برای بررسی امکان کمک به پیشرفت در روابط، این دیدار را انجام می‌دهد. بعد از خوش و بش‌های پایانی، نشست تقریباً 90 دقیقه‌ای ما تمام شد؛ با‌وجود چالش‌های سیاسی و اقتصادی داخل روسیه، به نظرم پوتین کاملاً به خود مسلط و آرام بود و اعتماد به نفس داشت. او کاملاً از اولویت‌های امنیت ملی کشورش آگاه بود. واقعاً دوست نداشتم او را با ترامپ در یک اتاق تنها بگذارم.
بروکسل
اجلاس‌های سران ناتو در سال‌های گذشته رویدادهای مهمی در حیات این ائتلاف محسوب می‌شدند،البته در دو دهه گذشته این اجلاس‌ها تقریباً سالانه برگزار شده و از این‌رو هیجان آن مثل سابق نبوده است؛تا اجلاس سال 2017 سران ناتو در بروکسل، روند همین بود، اما ترامپ در اجلاس 2017 با خودداری از اشاره به ماده 5 پیمان ناتو که یک ماده نمادین است، هیجان را به این اجلاس برگرداند. این ماده بیان می‌کند که «حمله مسلحانه به یک یا چند کشور عضو این پیمان در اروپا و امریکای شمالی، حمله به همه اعضای این ائتلاف قلمداد می‌شود.»
این شرط در واقع کمتر از آنچه که شهرت دارد، الزام آور است زیرا هر یک از اعضای ائتلاف فقط زمانی وارد اقدام نظامی در دفاع از یک کشور عضو می‌شوند که آن را ضروری قلمداد کنند. این ماده تنها یک بار بعد از حملات 11 سپتامبر به نیویورک و واشنگتن فعال شد؛ شکی نیست که ناتو سازوکار بازدارنده موفقی بوده است و طی چند دهه مانع حمله ارتش سرخ به منطقه مرزی «فولدا گپ» آلمان در قلب اروپای غربی شده است.