عبدالمجید ارفعی رو به بهبود است

مریم  شهبازی
خبر‌نگار‌
کنار انبوهی از خبرهای ناخوشایندی که ماه‌هاست به‌دنبال شیوع کرونا احاطه‌مان کرده‌اند؛ تلاش عبدالمجید ارفعی برای بهبودی و بازگشت دوباره به کار اتفاق دلگرم‌کننده‌ای است؛ این پروفسور عیلامی‌دان پیشکسوت که از او به به‌عنوان تنها شاگرد زنده «ریچارد هلک»در جهان یاد می‌شود در گفت‌و‌گویی با «ایران» از روند رو به بهبود وضعیت جسمی‌اش خبر داد. البته هنوز قادر به راه رفتن نیست اما درصدد است به محض بازیافتن دوباره سلامتی‌اش کار کتابی را که در دست تصحیح دارد به پایان برساند. روزهای ابتدایی آبان ماه خبری مبنی بر بستری شدن این متخصص زبان‌های باستانی در بیمارستان بابت ابتلا به بیماری کرونا منتشر شد؛ نکته نگران‌کننده درباره او که نخستین مترجم منشور کوروش کبیر از زبان‌اصلی به فارسی است بیماری زمینه‌ای‌اش بود. آن‌طور که در گفت‌وگو با سورنا ارفعی، پسر پروفسورارفعی باخبر شدیم حال او رو به بهبود است. البته ازآنجایی‌ که بیماری سبب تحلیل ماهیچه‌های او شده هنوز قادر به راه رفتن نیست و همچنان به دستگاه اکسیژن نیاز دارد؛ هرچند که شرایط جسمی‌اش پایداری بیشتری یافته است. عبدالمجید ارفعی از دوم آبان ماه در بیمارستان بستری شد که حدود 24 روز در بخش مراقبت‌های ویژه و همسرش «ماه‌سیما فاتحی» هم هفت-هشت روزی بستری می‌شود. البته گفت‌وگوی کوتاهی هم با این چهره ماندگار داشتیم؛ هرچند که به خاطر شرایط جسمی‌اش قادر به صحبت طولانی نبود؛ او نیز به «ایران» گفت:«طی مدتی که در بیمارستان مسیح دانشوری بستری شدم شاهد فداکاری کادر درمان بودم؛ دیدم که چطور از دل‌ وجان برای درمان بیماران کار می‌کنند؛ امیدوارم در شرایط سختی که این روزهابه سرمی‌بریم همچنان توان درمان دیگر هموطنانمان را هم داشته باشند.» این استاد زبان‌های باستانی که با ترجمه بخش مهمی از کتیبه‌ها و گل‌نبشته‌های تخت جمشید اطلاعات مندرج در آنها را در اختیار پژوهشگران و مخاطبان عرصه فرهنگ گذاشته و نام خود را بر فرهنگ کشورمان حک کرده همچنان آرزو دارد که طی چند ماه آینده، بعد از بهبود بتواند به دفتر خود در فرهنگستان هنر بازگردد و به ادامه تحقیقات و همچنین انجام کارهای کتابی که پیش‌تر به سراغ آن رفته بپردازد. جالب است بدانید پروفسور ارفعی که او را در عرصه جهانی از آخرین بازماندگان متخصص زبان‌های خط میخی عیلامی، اکدی و بابلی می‌دانند تنها دارنده مدرک دکترای جهان در این رشته‌ها هم به‌شمار می‌آید. با این‌حال او به‌رغم پیشنهادهایی که از همان ابتدای تحصیل و تحقیق در کشور امریکا برای اقامت و همکاری با دیگر کشورها داشته ترجیح داده که به کشور بازگردد و داشته‌های خود را با مردم خودش به اشتراک بگذارد. ارفعی از سال 54 که به ایران بازمی‌گردد درصدد راه‌اندازی رشته‌های دانشگاهی برای زبان‌هایی که در آن متخصص شده برمی‌آید که از آن زمان تابه‌حال هنوز موفق به اقناع مسئولان آموزشی نشده و حالا در هشتادویک‌سالگی نگران است که برود و نتواند داشته‌هایش را به جوانان آموزش بدهد و دیگرکسی قادر به خواندن لوح‌ها و گل‌نبشته‌های به‌جای مانده از گذشته‌های سرزمینمان نشود.  او پیش از ابتلا به کرونا مشغول تصحیح جلد دوم کتابی بود که دربردارنده خوانش‌های ریچارد هلک از حدود 780 کتیبه تخت جمشید است؛ ارفعی ادامه داد:«البته این کتاب هنوز هیچ عکسی از کتیبه‌ها ندارد؛ امریکایی‌ها به‌رغم تعلق کتیبه‌های هخامنشی به ایران در بازگرداندن آنها بدعهدی کرده‌اند و مسئولان ایرانی را فریب داده‌اند. از طرفی حتی برای ارسال تصاویر کتیبه‌ها هم همکاری نمی‌کنند. کتیبه‌ها و گل‌نبشته‌هایی که در اختیار امریکاست قابل‌ خواندن هستند و تعداد آنها به حدود یازده هزار تکه می‌شود که بعید می‌دانم به این زودی‌ها به دستمان برسند.» این در شرایطی است که برای اطلاع از تاریخ اجتماعی گذشته‌مان و کشف این نکته که در ایالت پارس چه می‌گذشته نیازمند کتیبه‌های مذکور هستیم. به‌گفته ارفعی این گل‌نبشته‌ها و لوح‌های گلی را می‌توان از بزرگ‌ترین اسنادی دانست که برای ما ایرانیان از پیش‌از اسلام باقی‌مانده است.‌‌