اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

تأسف برای امریکا

در صبحانه کاری معمول خود با متیس و پمپئو که با سالروز حمله ژاپن به ناوگان امریکا در بندر «پرل‌ هاربر» مصادف شده بود، پیشنهاد کردم که ما باید در موضوع افغانستان به‌دنبال پاسخ سه سؤال مهم باشیم؛ آیا با خروج ما از افغانستان، دولت آن کشور سقوط خواهد کرد و اگر ممکن است چنین شود، چقدر طول خواهد کشید؟ گروه‌های تروریستی نظیر داعش و القاعده چگونه و با چه سرعتی به خروج ما از افغانستان واکنش نشان خواهند داد؟ و گروه‌های تروریستی مختلف با چه سرعتی قادر خواهند بود حملاتی را علیه امریکا سازماندهی کنند؟
جلسه دیگری را برای روز دوشنبه و در اتاق بیضی برنامه‌ریزی کردیم. در این جلسه نیز تا متیس شروع به صحبت کرد، حملات ترامپ علیه وی شروع شد. من برای متیس، اگر نگویم برای کل کشور، متأسف شدم. ترامپ تقریباً پس از تکرار حرف‌های جلسه قبلی خود، تأکید کرد: «من می‌خواهم قبل از 20 ژانویه از افغانستان خارج شویم. به کارتان سرعت بدهید.» او سپس به بازدید اخیرش از بیمارستان نظامی «والتر رید» اشاره کرد، بیمارستانی که نظامیان مجروح ارتش امریکا را درمان می‌کند ولی ظاهراً تأثیراتی که بازدید از این بیمارستان روی دیگران می‌گذارد روی ترامپ نگذاشته بود. کسانی که از این بیمارستان دیدن می‌کنند معمولاً تحت تأثیر شجاعت، تعهد و وظیفه‌شناسی نظامیان مجروح قرار می‌گیرند. ترامپ اما فقط گفت که از جراحت‌های عمیق و جدی نظامیان وحشت‌زده شده است (همچنین این نکته واضح بود که پیشرفت ما در پزشکی نظامی جان بسیاری از نظامیان را نجات داده و اگر این پیشرفت‌ها نبود بسیاری از سربازان مجروح مانند جنگ‌های گذشته جان خود را از دست می‌دادند). در ادامه دوباره به موضوع نحوه استفاده از مادر همه بمب‌ها و اینکه اثرات مطلوب را نداشت و همچنین چند موضوع تکراری دیگر برگشتیم. از جمله موضوعات مورد اشاره «سخنرانی احمقانه» ترامپ در اوت 2017 بود که رئیس جمهوری طی آن راهبرد جدید خود را در قبال افغانستان اعلام کرد که محور اصلی آن حرکت از موضع دفاعی به موضع تهاجمی بود.
ترامپ در ادامه یادآوری کرد: «من به‌ شما گفتم می‌توانید هر کاری که می‌خواهید انجام دهید.» وی سپس در حالی که با عصبانیت به سمت متیس نگاه می‌کرد، افزود: «من به شما مجوز و اختیار تام، به جز در مورد سلاح‌های هسته‌ای دادم ولی ببینید چه اتفاقی افتاد و نتیجه چه شد.» ترامپ معمولاً هر وقت که صحبت از سخنرانی سال 2017 وی در مورد راهبرد افغانستان پیش می‌آمد، بشدت عصبانی می‌شد اما واقعاً تصور کنید اگر آن راهبرد پیروز می‌شد، او امروز چه احساسی داشت؟ پمپئو که در آن زمان رئیس سازمان سیا بود، بعداً به من گفت که احساس می‌کند متأسفانه متیس در سال 2017 چندین ماه را هدر داد و هیچ کار خاصی انجام نداد چون نگران بود که ترامپ نظرش را تغییر دهد و دوباره درباره عقب نشینی از افغانستان حرف بزند. ما مطمئناً می‌توانستیم آن چند ماه را الان استفاده کنیم. ترامپ پرسید: «پیروزی در افغانستان به چه معنی است؟»
متیس بدرستی پاسخ داد: «اینکه ایالات متحده دیگر مورد حمله قرار نگیرد» و با تغییر رویه خود پیشنهاد کرد: «اجازه بدهید بگوییم ما جنگ را تمام می‌کنیم نه اینکه عقب نشینی می‌کنیم.»