ضرورت آموزش ترکیبی در پساکرونا

ادامه از صفحه اول
ما شاهد دستاورد خوبی در حوزه آموزش مجازی بودیم. با این حال هر کدام از این روش‌های آموزش نقاط قوت و ضعفی دارد که می‌شود درباره‌اش حرف زد. درباره آموزش مجازی باید گفت که هیچ کدام از مدل‌های آموزش جای معلم را نمی‌گیرد و ما هم این حرف را می‌پذیریم که پیشرفته‌ترین فناوری‌ها جای معلم را نمی‌گیرد.
معلم در کلاس درس با تعاملات چهره به چهره هم دانش‌آموزش را تربیت و هم آموزش می‌دهد، اما در این مدل آموزش تعامل چهره‌به‌چهره نیست و حالا می‌بینیم که دانش‌آموزان پایه اول و دوم افت داشتند. لذا ما باید برای پایه اول و دوم ابتدایی تدبیر ویژه‌ای بیندیشیم. من در شورای عالی آموزش و پرورش حداقل دو بار این تذکر را دادم که دانش‌آموزان پایه اول و دوم نمی‌توانند از امکانات فضای مجازی استفاده کنند، یعنی هنوز خواندن و نوشتن نمی‌دانند و پیشنهادم این است که دانش‌آموزان را به گروه‌های کوچک‌تر  ٥ یا ٦ نفر تقسیم کنیم و از مادرهای دانش‌آموزان هم بخواهیم همراه فرزندان‌شان هفته‌ای دو روز و در مدت زمانی یک ساعته در مدرسه حاضر شوند.
این اقدام موجب می‌شود معلم، دانش‌آموزانش را بشناسد و هم اینکه مادرها هم به کمک آموزش و پرورش می‌آیند. چرا که اکثر مادرها سواد دارند و فقط روش تدریس را نمی‌دانند، مادرها نمی‌دانند که چگونه باید یک مفهوم را به دانش‌آموز یاد دهند. مادرها هنگامی که بچه‌ها آموزش می‌گیرند در کلاس حضور دارند و می‌بینند که چطور معلم آموزش می‌دهد، آنها هم در خانه «معلم یار»
 و همکار معلم در امر آموزش می‌شوند.
من هنوز این پیشنهاد را توصیه می‌کنم. برخی نقاط کشور هم که اصلاً بیماری کرونا وجود ندارد، مدارس باید دایر باشد. البته معتقدم که در آینده و پساکرونا دیگر آموزش و پرورش به  دوران قبل از کرونا برنمی‌گردد، بلکه آموزش ترکیبی خواهیم داشت. یعنی بخشی از مباحث به شکل حضوری و بخش دیگر به شکل مجازی ارائه خواهد شد.
در شورای عالی آموزش و پرورش به آقای وزیر  پیشنهاد دادم تیمی را تشکیل دهند که روی پساکرونا و آموزش و پرورش کار کنند. مدل‌های آموزش را ارائه دهند  که ما چگونه آموزش و پرورشی را پس از کرونا داشته باشیم. خودم پیش‌بینی آموزش و پرورش ترکیبی را دارم، البته این مدل آموزش نیاز به آیین‌نامه، قوانین و آموزش معلمان دارد.