ترس و استرس محصول ماندگار کرونا

محمد حاتمی
رئیس سازمان نظام روانشناسی
در اوایل اسفند ماه سال ۱۳۹۸ مردم با دشمنی ناشناخته مواجه شدند به نام کرونا که ماهیت آن برای هیچ کس روشن نبود و ابهامات بسیاری به‌همراه داشت. این امر منجر به ادراک خطر در سطح بالا و ترس غیرمنطقی شده، استرس، ترس، وسواس و مسائل و مشکلات روانی به‌دنبال داشت. پس از آن وارد مرحله دوم یعنی پایداری بیشتر بیماری شدیم که گذر از آن تغییر سبک زندگی مردم را می‌طلبید. تغییر در کلیه ابعاد زندگی که البته با مقاومت همراه بود، اما با اعمال شیوه‌های مناسب، افراد جامعه قانع شدند سبک زندگی جدید و محدودیت‌ها را بپذیرند.
در حقیقت در این مرحله ما در حالت دفاع قرار گرفتیم. در وضعیت دفاعی تمام نیروهای ذهنی و جسمی روی دفاع متمرکز می‌شود و آثار و تبعات منفی کرونا مورد توجه قرار نمی گیرد.اما در دوران پسا کرونا به‌دلیل کاهش اثر بیماری شهروندان بیشتر به خود فکر می‌کنند. در این هنگام آنان که به‌دلایلی نظیر از دست دادن کسب و کار، از دست دادن نزدیکان و حتی ناتوانی در ابراز سوگ عزیزان دچار لطماتی شده‌اند دچار یک بازنگری ذهنی و روانی می‌شوند. از این‌رو با موجی از اختلالات روانی در دوران پسا کرونا مواجه خواهیم شد. از میان مهم‌ترین اختلالات روانی می‌توان به استرس پس از سانحه، افسردگی، اختلالات اضطرابی، طلاق، اعتیاد، آسیب‌های اجتماعی روانی و حتی خودکشی اشاره کرد. همچنین خشم و پرخاشگری که در دوران کرونا فرو خورده شده در دوران پسا کرونا خود را نشان می‌دهد. بنابراین ما علاوه بر این که با افرادی دارای نشانه‌های اختلالات روانی مواجه خواهیم بود، ناهنجاری‌های اجتماعی را هم تجربه خواهیم کرد. همه اینها آثار پایداری است که سلامت روان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.