عوارض روانی بیشتر از عوارض جسمانی

دکتر مسعود مردانی
عضو کمیته علمی ستاد ملی مقابله با کرونا
یکسال از شیوع بیماری کرونا در کره خاکی می‌گذرد و تعداد زیادی از مردم کشورهای مختلفی که عمدتاً درگیر این بیماری هستند به آن مبتلا شده‌اند. گروهی فوت کرده‌اند و گروهی هم هنوز منتظر هستند به بیماری مبتلا شوند. با اینکه چشم امیدی به واکسن دوخته شده و بسرعت پوشش واکسیناسیون در سطح دنیا درحال افزایش است اما ممکن است حتی تا یکسال دیگر هم درگیر این بیماری بسیار مرموز باشیم. نکته حائز اهمیت این است که از ابتدای شیوع کرونا گمان می‌کردیم ویروس کووید19 نیز مانند بسیاری از ویروس‌های دیگر پس‌از ابتلای فرد ایمنی یا ایمنی نسبی بیماری را به‌دنبال خواهد داشت. اما واقعاً به این موضوع فکر نکرده بودیم افرادی که از این بیماری جان سالم به در می‌برند می‌توانند زندگی سالمی داشته باشند یا خیر؟ تا اینکه مطالعه انجام شده در کشور امریکا نشان داد یک سوم افرادی که به فرم شدید بیماری مبتلا شده‌اند و جان سالم به در بردند دیگر نتوانستند به شغل سابق خویش بازگردند. چراکه جنبه‌های عمده روانشناختی این بیماری آنها را درگیر کرده بود. بسیاری از افرادی که به‌دلیل ابتلا به بیماری شغل خود را از دست دادند و به ورطه فقر فرو رفتند دچار جنبه‌هایی از افسردگی شدند. اختلال خواب، دردهای عضلانی و حتی تغییر خلق و خو از دیگر مشکلات روانی است که در نجات یافتگان از این بیماری پدیدار می‌شود. از این‌رو می‌توان گفت عوارض روانشناختی این بیماری بسیار بیشتر و جدی‌تر از عوارض آن روی اعضای مختلف بدن است. در حال حاضر طبق آمار پزشکی قانونی، تعداد موارد خودکشی نسبت به سال‌های قبل افزایش یافته است. پس باید به دقت بررسی شود که چه تعدادی از مرگ‌های خود خواسته به عوارض روانی بیماری کرونا مربوط می‌شود تا برای رفع آن برنامه‌ریزی دقیق صورت پذیرد. سندروم خستگی مزمن نیز عارضه دیگری است که باعث می‌شود بسیاری از این افراد نتوانند کار و فعالیت خود را بدرستی و مانند گذشته انجام دهند. در واقع اینها چیزی نیستند جز اثرات سوء یک عفونت ویروسی که بسیاری از متخصصان ریشه آن را در مسائل روان شناختی ناشی از بیماری کرونا می‌بینند و ممکن است گاهی تا ماه‌ها و حتی تا سال‌ها پس از مهار بیماری کرونا همراه بیمار باشد و زندگی عادی او را با اختلال مواجه کند.