‌تئاتر آنلاین کمبودهای سبد کالای فرهنگی را پر می‌کند

محمد رحمانیان
کارگردان تئاتر
هم اجرای آنلاین نمایش مهم است و هم اجرای نمایش به صورت تئاتر صحنه‌ای با رعایت پروتکل‌های بهداشتی. هیچ کدام هم نمی‌تواند جای دیگری را بگیرند. اجراهای آنلاین در واقع جای تلویزیون قدیمی ایران را می‌گیرد. که بازیگران گروه‌های تئاتر و کارگردان‌هایی مثل عزت‌الله انتظامی، علی نصیریان، جعفر والی و داوود رشیدی چهارشنبه شب‌ها برنامه زنده تئاتر داشتند. به صورت زنده تئاتر اجرا می‌کردند و بعد از اینکه اطلاع‌رسانی می‌کردند مردم سر یک ساعتی از طریق تلویزیون نمایش را می‌دیدند. فرمت اجراهای آنلاین همان فرمت تئاترهای تلویزیون قدیمی ایران را به یاد می‌آورد که بعداً هم آقای علی عمرانی در شبکه 5 و خود من در ادامه کارهای ایشان آنلاین کار می‌کردیم. یعنی در سال‌های 73 و 74 این کار را انجام می‌دادیم. سه شب در هفته تئاتر آنلاین کار کردیم و بازیگران مختلفی هم آمدند و کار کردند. از بهزاد فراهانی گرفته تا خانم مریلا زارعی و رامبد جوان و دوستان دیگر و مردم سر یک ساعتی روبه‌روی تلویزیون می‌نشستند و اجرای 20 دقیقه‌ای را می‌دیدند.
متأسفانه آن هم ادامه پیدا نکرد. با حذف تله تئاتر از تلویزیون ایران، مردم دیگر چنین کالایی را در سبد تلویزیون نمی‌دیدند و این امکان فراهم شد که از طریق فیلم تئاترهای مؤسسه‌های خصوصی که به صورت وی او دی یا دی وی دی به بازار عرضه شد، دوباره تئاتر آنلاین برگردد. اکنون با توجه به شرایط کرونا این امکان بسیار جذاب و خوبی است و می‌توان آن را احیا کرد. می‌دانم که تئاتر آنلاین در ابتدا تماشاگران کمی خواهد داشت اما بتدریج تا بخواهد شرایط تئاتر به حالت عادی خود برگردد که شاید تا دو سال طول بکشد اینها می‌تواند کمبود تئاتر را در سبد کالای فرهنگی مردم پر کند.
از طرفی اگر اجرای تئاتر با رعایت پروتکل‌های بهداشتی باشد بسیار هم عالی است. مثلاً فروش  50 درصدی ظرفیت سالن مانع از انتقال و شیوع کرونا خواهد شد اما متأسفانه این کار رخ نداده است و این انتقاد به مدیران وارد است. در این یک سال می‌شد شکل‌های مختلف اکران تئاتر انجام شود که  نشد و این نقص وارد است که برنامه‌ریزی درستی نشد و هزینه‌ای بابت اجرای تئاتر در این شرایط کرونا در نظر گرفته نشد و حمایتی نشد. من  دو بار درخواست اجرا دادم اما حمایت نشدم. امیدوارم یک گروه برنامه‌ریز برای این کار دعوت کنند و بیلبوردهای شهری را در اختیار بگیرند و با کمک گرفتن از رسانه‌ها  تئاتر در موقعیت خوبی قرار بگیرد. اگر شبکه‌های خانگی مثل فیلیمو و نماوا همکاری لازم را با اهالی تئاتر انجام دهند کار خوبی در آینده انجام خواهد شد. مثل برخی از فیلم‌هایی که برای آنها فروش خوبی در سینماها متصور نبودند اما در همین شبکه‌های خانگی به خوبی فروش رفتند. مردم سریال‌ها را می‌بینند. این هم می‌تواند وارد سبد کالای فرهنگی مردم شود. قطعاً برای خود تماشاگرانی خواهد داشت. البته در تئاتر با تماشاگر مواجه نیستیم بلکه با مخاطب روبه‌رو هستیم که می‌توانند امکان به وجود آوردن ساز و کار خوبی برای نمایش آنلاین فراهم کنند.‌